Βάλε μια παύλα άσε τα άλλα

κορμιά βυθισμένα στη θλίψη

Παραληρούν σα να΄χουνε ξοφλήσει

Πάρε μια στάλα δροσιά απ΄την ψιχάλα

κεριά οι ψυχές και έχει θελήσει

αόριστα κάποιος να τα σβήσει

Ρίξε μια πέτρα κάτσε και μέτρα

γλυκιά ζωή την έχεις πείσει

με πονηριά να σε βαφτίσει

Βρες μου…

Αγόρι στα όνειρα δωσμένο ποιός απόψε σε καλεί

και το βήμα σου ανοίγεις κάτω απο τη μαύρη τη βροχή

Μήπως το θλιμμένο βλέμμα που΄χες δεί πρίν την αυγή

σου βασανίζει την ψυχή

Σου το΄χω πεί κι άλλη φορά μη τα πιστεύεις όλα αυτά

μάτια θολά σκέψη στεγνή διαλύουν όλα το πρωί

Μες της γυναίκας την καρδιά…

Στιγμές σαν κόκκοι άμμου περνούν τα δάχτυλα μου

και χάνονται στου χρόνου τη μαύρη ακρογιαλιά

Ριγούν τα όνειρα μου σε χάνω απο κοντά μου

και γύρω όλα μοιάζουνε σαν ν΄αρπαξαν φωτιά

Στιγμές καταλαβαίνω στο λάθος μου πως μένω

σε πράγματα που φύγαν και δεν γυρίζουν πιά

Μια άγραφη σελίδα αυτό σημαίνει…

Συνάντησες το ονειρο μα χάθηκε στην κάπνα

είπαν πως εφθασες κοντά μα ήτανε για πλάκα

Γαλάζιο σαν τον ουρανό αχνό σαν πρώτη αύρα

πάνω που θα το άγγιζες σου χάθηκε για πάντα

Μοιράστηκες τις μέρες σου με δυό καλούς σου φίλους

τους στήριξες στη μοναξιά και στους δικούς τους θρήνους

Μα όταν τους χρειάστηκες σε…

Ξεκινάμε παράτολμα κι οι δυό

με οδηγό ένα στοιχειό

Αγάπη το ονομάζουνε πολλοί

δίχως να ξέρουνε που οδηγεί

 Κρυμμένο στη σκέψη και στο μυαλό

χαρίζει ταχύτητα σε κάθε παλμό

Στην κρίσιμη ώρα μας αυτή

τρέχει κοντά μας μας βοηθεί

Το βλέμμα μου πιάνεις το χαρωπό

πάει το περάσαμε κι…

Οταν το αντίο σου δεχτώ

θα είναι αργά να το σκεφθώ

Αν πρέπει να απαρνηθώ

όσα σου έχω πάρει

Κι αυτά που μένουν τελικά

θα πρέπει εγώ προσωπικά

Να βρώ εναν τρόπο που ειδικά

τις λύσεις να μου δίνει

Μα σαν θα φτάσουμε εκεί

που μια ζωή θα ξεχαστεί

Τότε θα πρέπει έτσι…

Στης νιότης το αστείρευτο πηγάδι

θα απλώσω απόψε τα φτερά

Προορισμός μου θα΄ναι τα φιλιά σου

και η ζεστή σου αγκαλιά

Στο πλάι μου θα΄χω εσένα

παντοτεινή μου συντροφιά

Και δεν με νοιάζει για κανέναν

στο χθές θα ρίξω λησμονιά

Δεν θα φοβάμαι πιά και θα΄μαι

ήσυχο κι άκακο…

Αποχωρώντας και προχωρώντας

απ΄τ΄αδιέξοδο που΄χω μπλεχτεί

Συλλογισμένη με βρίσκει η νύχτα

δίχως να έχω παρεκτραπεί

Τα χρόνια φεύγουν κάποιοι τα κλέβουν

απο της νιότης μας την κατοχή

Κι αναρωτιέμαι τι να΄χουν γίνει

όλα όσα έκανα μες τη ζωή

Ζωή γεμάτη πάντα κεφάτη

και πέρα ως πέρα…

Ο ήχος της σιωπής δεν το΄ξερε κανείς

πόσα πολλά σημαίνει

Στό τέλος μιας μικρής σκληρής διαδρομής

η λύπη σε προσμένει

Ο ήχος της σιωπής δεν το΄μαθε κανείς

πόσο πολύ λυτρώνει

Δεν φτάνει ότι πείς και να΄σαι ειλικρινής

καμμιά φορά πληγώνει

Τον ήχο της σιωπής να ψάξεις για να…

Μη μου μιλάς για πόθους αφηρημένους

μη μου μιλάς για ανόθευτους παλμούς

Βαθιά στου νού τα σπλάνα θα τους βρείς χαντακωμένους

μη μου τους βγάζεις προς τα έξω να χαρείς

Σε λάχνους έρωτες που σβήνανε τα πάθη

σε φλόγες που αναστάτωναν κορμιά

Υπάκουα κι εγώ στο κάλεσμα τους

ταξίδευα μαζί τους…

Γλυκό ταξίδι θα΄θελα να κάνω

μέσα στου ονείρου τη χρυσή τροχιά

Πύργους κρυστάλλινους για σένα θα τους χτίσω

να μη σε πάρουν και φύγεις μακριά

Μαύρα τριαντάφυλλα δώρο θε να σου στείλω

οτι πιό σπάνιο υπάρχει επι γής

Τα πιό αδύνατα για σένα θα τα κάνω

οτι κι αν θα΄θελες οτι κι αν…

Προσπαθώντας να βρώ στο σκοτάδι

ποιό τραγούυδι απόψε να πω

Βρίσκω εσένα που χρόνια σε ψάχνω

μη μπορώντας ποτέ να σε βρώ

Προχωράμε γελώντας και πάμε

σ΄ενα στέκι που βρέθηκε εδώ

Οπτασία σκεφτόμουνα θα΄ναι

η ένα όνειρο φανταστικό

Κι ενώ καθίσαμε και λίγο τα είπαμε

το βλέμμα σου πιάνω…

Μάτια μου δακρυσμένα συντρίμμια του καιρού

η μοναξιά κι η τρελα σας ρίξανε αλλού

Ποιές σκέψεις σας βαραίνουν τι έννοιες σας θολούν

και βλέμμα βαρύ σας δίνουν χωρίς να μου το πουν

Μάτια που με τραγούδια βρέχονται και χαλούν

αισθήματα χαράζουν και δεν μπορούν να δούν

Ποιές λέξεις σας σκιάζουν τι μέρη σας…

Τα χείλη μου αφίλητα

σαν τα παιδιά τ’ αμίλητα

στην καταιγίδα του πολέμου

ψυχή δεν με σπλαχνίστηκε

κι η ζήση μου σκορπίστηκε

σαν φύλλο στη ριπή τ’ ανέμου.…