ΜΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ

[zissakos pavlos]

Μη μου μιλάς για πόθους αφηρημένους

μη μου μιλάς για ανόθευτους παλμούς

Βαθιά στου νού τα σπλάνα θα τους βρείς χαντακωμένους

μη μου τους βγάζεις προς τα έξω να χαρείς

Σε λάχνους έρωτες που σβήνανε τα πάθη

σε φλόγες που αναστάτωναν κορμιά

Υπάκουα κι εγώ στο κάλεσμα τους

ταξίδευα μαζί τους τακτικά

Μη μου μιλάς για εφήμερες ενώσεις

μη μου θυμίζεις εκείνα τα φιλιά

Πυρά ανοίγουνε στο πέρασμα τους

καθήλωναν τα βλέμματα κλειστά

Τα ένιωσα μονάχα δυό λεπτά

Μη μου μιλάς για πυρωμένα χτυποκάρδια

μη μου μιλάς για ήχους πο αντηχούν μελωδικοί

Κάποια στιγμή θυμάμαι το άγγιγμα τους

παραδομένη η ανάσα μου είχε κοπεί

Μη μου μιλάς για γέλια που΄χουν σβήσει

μη μου μιλάς για άναρθρες κραυγές

Χαθήκανε κι αυτές στου χθές τη δύση

αφήνοντας ισχνές αναλαμπές.