ΓΕΡΜΕΝΟ ΑΣΤΕΡΙ

[zissakos pavlos]

Αποχωρώντας και προχωρώντας

απ΄τ΄αδιέξοδο που΄χω μπλεχτεί

Συλλογισμένη με βρίσκει η νύχτα

δίχως να έχω παρεκτραπεί

Τα χρόνια φεύγουν κάποιοι τα κλέβουν

απο της νιότης μας την κατοχή

Κι αναρωτιέμαι τι να΄χουν γίνει

όλα όσα έκανα μες τη ζωή

Ζωή γεμάτη πάντα κεφάτη

και πέρα ως πέρα προσποιητή

Ένα αστέρι τώρα πεθαίνει

άλλο ετοιμάζεται να γεννηθεί

Βγαλμένο μέσα απο μία μπαλάντα

στημένο πλάι στη μουσική

Κομμένη η ανάσα στην αρχή όπως πάντα

σαν φρένα που΄χουνε πιά κοπεί

Λάμπει τ΄αστέρι μα ποιός να το ξέρει

αν μ΄όλα αυτά θα εκφραστεί

Ποιός θα το μάθει τη νύχτα μονάχη

βαθειά στη σκέψη αν βυθιστεί

Μια νύχτα τόσο μαγική κάποτε είχα αναστηθεί

τώρα πια έχω αποσυρθεί κι η μοναξιά κάπου εκεί

Μου γνέφει και μ΄αποκαλεί γερμένο αστέρι στη ζωή.