Ελα ρε μάγκα να με δείς τωρά που έγινα μπέκρης

μέσα στο μονοπάτι βαλέ φωτία στον αργιλέ και δώσε πέντε

στον καρέ σε τούτο το παλάτι χτυπάω 6 και κοιτώ το χάλκινο

το δειλινό που πάει τζάρκα στο φτωχό κατάρτηη βγενώ μια βόλτα

στο μικρό εκεί στο γκρίζο ουρανό για να σου πω και κάτι

χτυπά αέρα τα πανια και άσε τον νου σου στην πένια να σου

γεμίζει συντροφια να σου γλυκένη την βραδία  και να σου ψηθιρίζει

 εγώ την τσάρκα μου θα βγώ και άσε τον…

Στα αποθέματα

των συνηθειών μου,

βρήκα,

όποτε χρειάστηκε,

τ' απαραίτητα

για μιά διεκπεραιωτική πράξη.

Όσο για την ατροφική λαχτάρα μου,

αυτή έμεινε,

ξανά,

αβοήθητη.

ΧΑΘΗΚΑ...



Χάθηκα…

Στην άκρη κοντοστάθηκα,

Χάθηκα…

Καλά ας ανατράφηκα.



Ανήφορος,

Ο εαυτός μου ανήμπορος,

Κατήφορος,

Και ψεύτης ο…

*

Θα  λένε  κάποτε  γιά  μένα  οι  ναυτικοί

όσοι  με  γνώρισαν  και  κάναμε  παρέα ...

πως  ήμουν  πάντα  επιπόλαιο  παιδί

επιρρεπής  πολύ ... σε  πράγματα  μοιραία ... 

Μιά  διχασμένη  ύπαρξη  που  σεργιανά…

Μια καλή ατμόσφαιρα πετάει στους

αιθέρες μια φτωχή τροχόσφαιρά αφήνει

τους αέρες ένας ιπότης φλέγετε στην

άκρη τις ασφάλτου ένα κομάτι κοίτετε

στην άκρη του θανάτου καθώς το

στέμα φόρεσε ο άτυχος ο ιπότης

όλος ο γέλασε γιατί ο τύπος ηταν

ο φευγαλέος πότης που έβγαζε και

κοίταζε τις  σιωπηλές δευτέρες σαν να

ταν μαύρες φοβερές απ τις πολλές

τις βέρες που βγένανε φλεγόμενες

μέσα στο γιατί του και το πικρό…

Κλείνεις τα μάτια σου σε όλα αυτά που βλέπεις

νοιώθεις πως είναι στοιχειωμένος ο καθρέπτης

φοράς τη μάσκα σου γίνεσαι κάποιος άλλος

για όλο τον κόσμο ο σπουδαίος ο μεγάλος

Είναι κλεμμένη η ζωή που έχεις φτιάξει

από χρυσό σπάνια διαμάντια και μετάξι

μα όταν θα νοιώσεις την ανάγκη να πετάξεις

θα είναι αργά και τότε τσάμπα θα τρομάξεις

Βρωμάει η ανάσα  από τα άφιλτρα τσιγάρα

ότι έχει μείνει  απ’την παλιά σου τη…

Κι αν μ’ άφησες μονάχο μου

στη γη να περιμένω,

δεν τέλεψαν τα βάσανα

που ακόμα εγώ προσμένω.…

Πρόκειται για εύκολη επιλογή.

Το άγνωστο σκιαγραφεί έντονα

το κίνητρο,

πάνω στο τέλμα,

ενώ ο δρόμος της πεπατημένης

έχει σπαρθεί μ' εξαντλητικές συγκρίσεις.

Ο Μιχαλιός 



Φέραμε εψές, έναν παπά καθολικό,

τον Μιχαλιό να  κοινωνήσει που ξεψύχαγε

κι είχε ένα κρύο, μέσα κι έξω τσουχτερό

κι ένα  ψιλόβροχο που την ψυχή μας τρύπαγε!

  . . . . . . . . . .. . . . . .  . . .  . . . . .  . . . . . . .  . . . . .



Λεπίδι μαύρο του θανάτου η σιωπή,

τα ζωντανά και τ' άψυχα, τριγύρω…

Αν δεν μπορέσεις κάποτε να ταυτιστείς

με το αθάνατο κομμάτι της ψυχής σου,

με τον πυρήνα της αυτοεκτίμησής σου

θα εγερθεί ο εαυτός σου δικαστής.  

Αν δεν παλέψεις με τις θεϊκές βουλές  

το όραμά σου  ...  σαν θεριό να κυνηγήσεις,

με αυταπάρνηση το ίγκο σου να θύσεις 

θα αγορεύεις και θα δίνεις συμβουλές.…

ΚΕΡΙΑ ΚΑΙ ΛΙΒΑΝΙΑ

Κεριά και λιβάνια,

Που θα με πεις κυρία Ηλιάνα,

Να μη σε κάνω στη πάντα,

Δε χρειάζεσαι αβάντα.

Κεριά και λιβάνια,

Που πίνεις καφέ με χαρμάνια,

Να μου χαρίσεις μπαλάντα,

Μα ‘μαι δοσμένη για πάντα.

 …

Μέσα στην άτυχη στιγμή καθός κιλά το

δάκρι περνάει αέρικα η στιγμή αλλά μας

λύπη κάτι φύσα αέρας δυνατά και σώζει

τις πλήγες τους μέσα στο φώς στα ανοιχτά

να ανοίξουν οι ζωές τους καθώς το αποκορύφομα

ανοίγη τις καρδίες τους και τα ψηλά τα απόκριφα

ζητάνε οι φωνές τους στην μυστικί διάσκεψη

κανένας δεν θα μείνει μόνο ο ήλιος ο σοφός

εκείνος θα τους κρίνει και αν ο ανήφορος σκληρός

φωνάζει αφησέ με εγώ σου δείνο την στιγμή…

Κάποια πράγματα δεν αλλάζουν.

Όπως το ότι είναι δήθεν κάτοικος

στο βασίλειο των δεδομένων.

Ενώ στην πραγματικότητα,

παραμένει επισκέπτης,

υπήκοος,

εν αγνοία,

μιας πλάνης,

που την κρατά σε αδράνεια

μιά ευθραυστη ισορροπία

συμπτώσεων και πόθου.