Όπου γεννήθηκε

ένα λαμπερό,

κάθε φορά,

πάθος,

που δε φωτίζει

και την επόμενη μέρα,

δεν εμφανίστηκαν

ποτέ

ιστοί αράχνης.

Τη τρομάζουν τα μέρη,

που φιλοξένησαν

όσες ανακολουθίες

ήταν απαραίτητες,

για να παγιδευτεί

τόσο μεθοδικά κι ασυναίσθητα,

ένας άνθρωπος,

πριν

από το κατώφλι της ζωής.

Τέρμα η Τέχνη!

Ως εδώ ήταν!

Δε θέλουμε άλλο Λαζόπουλο και Χαρούλα!

Τα μάτια κουράστηκαν πιά,τα αυτιά βαρέθηκαν,οι αισθήσεις όλων παραμένουν περιορισμένες όσο ποτέ άλλοτε!

Οδηγηθήκαμε σε πνευματικό cul de sac!

Ήρθε ο καιρός να κάνουμε ένα βήμα παραπέρα!

Συλλάβαμε την ιδέα της Μετατέχνης,την αναλύσαμε διεξοδικά,την κατανοήσαμε και εντέλει την καταργήσαμε και την πετάξαμε στα σκουπίδια!

Θα πειραματιστούμε με ένα νέο είδος τέχνης που προέκυψε απο το πουθενά…

Κι όταν Λουλούδια Όμορφα

της Γης θα σου Χαρίσω,

τότε κι οι Ουρανοί θα Τραγουδούν

το πώς θα σε Αποκτήσω.

 …

 Φτού να μη σε βασκάνω παράφωνο σαχλοκούδουνο! ‘Ώστε ενεπλάκης σε τόσο ζωηρά ενσταντανέ?

Ναι σου λέω νεκρόφιλε! Ο … πανορθόδοξος , με ξεπέταξε στο δόξα πατρί, ανορθόδοξα!

Δεν του στρεσάρισες εμβολίμως, το λαϊκό άσμα. Το χρήμα είναι του ντιαβολίκ?

Μωρέ εγώ εξεστόμισα διάφορα άλλα όπως βλεφαριάζεις εκείνος, με άκουγε δια της αριστεράς και με καταχέριζε δια της δεξιάς!!

Και πως σε πέτυχε κέντρο , με το …τριολέ του το…

Αναρίθμητα ερεθίσματα,

θα βρούμε

στο λυσσασμένο ένστικτο,

να μας περιμένουν,

έτοιμα

να κινητοποιηθούν

ανα πάσα στιγμή,

για να ενωθούν τα φύλα μας.

Καμιά σχέση

με τους κόπους

και τις αναθεωρήσεις,

που θα χρειαστούν

για να βρεθεί

το τρυφερό σημείο,

όπου θα γίνει

το ίδιο

και με τις υπόλοιπες ανάγκες μας.

ΕΧΕΙ ΠΑΝΣΕΛΗΝΟ ΑΠΟΨΕ

Έχει πανσέληνο απόψε,

Τη καρδιά μου πάρε-κόψε,

Μη τη λυπηθείς.

Έχει πανσέληνο απόψε,

Και τις αναμνήσεις διώξε,

Να μη τρελαθείς.

Απ’ τη δική μας ιστορία,

Μην αφήσεις μαρτυρία,

Που σε κάνει να…

Ενυπόθηκοι χρωστήρες

Αιώνες τώρα ξαγρυπνούν οι ακροπόλεις

Ξάστερων διαδρομών νυχτιών κατράμι

Οι γκρίζοι βράχοι με τα ροζ ηλεκτρικά

Με τα διακοσμητικά τα πλούσια της πόλης

Που ντύνουν με τα ουράνια θαλασσιές

Φιλοσοφίας θηλυκές μας αναμνήσεις

Κι οράματα διορατικά κι υψιπετή.



Βηματισμό αναζητούν και συντονίσεις

Χειροπιαστές καθώς κοιτούν το ρέον

Πλήθος μουσικής σε θαμπερές στροφές

Λατέρνας κι αγέρωχες πτυχές…

Οι εκμυστηρεύσεις,

δε βρίσκουν πιά

πόρτα στο σκοτάδι

για να τη σπάσουν

με πάταγο

και να πυρπολήσουν

τις αισθήσεις.

Εχουν δυνάμεις,

μόνο για να φτάσουν

μέχρι το σημείο

να χτυπάνε επίμονα,

το αδιαπέραστο περίβλημα

του αγνώστου,

παράγοντας

το ρυθμό της ικεσίας.

Δεν είναι δυνατόν...

Κάπου στο δρόμο

για το απόψε,

χάρισαν το ονομά τους

και

-Δυστυχώς-

το…

Τη ζωή μου κοιτώ

με ανοιχτά μάτια.

Η σκόνη του περασμένου χρόνου όμως

δε με αφήνει να δω ...

Μπορεί για το παρελθόν

να ελπίζω

μα να φοβάμαι

για το μέλλον ;

Έμαθα μέσα μου να κρατάω

τα πάντα.

Γιατί όταν κάποιος περάσει το κατώφλι

παίρνει υπόσταση και ζωή.

Έτσι και τώρα δίχως το "α" της χαράς μου

πρέπει να ψάξω το "β" του φόβου ...

Μέσα σε γράμματα που δε σκέφτηκα

θα κυλήσω

και θα…

Σ' ευχαριστώ.

Είχε έρθει

η ιερή ώρα

να νιώσουμε,

και με μιά απλή παραλλαγή

του αγγίματός σου

με προστάτευσες,

ξανά,

απο την ύπαρξη

δύο όμοιων στιγμών,

στη μνήμη μου.

Τέσσερις πλευρές μιάς δυσκολίας,

διπλώνουν

και κλειδώνουν

σε σχήμα προσωπικού χώρου.

Τρείς υποστάσεις,

λαμβάνουν ξανά γνώση

του πόσο

έχει στειρώσει η αγωνία,

την πρωτοτυπία

στις πιο μύχιες σκέψεις.

"Δύο επικοινωνούσες συμπαραστάσεις",

προεξάρχουν,

εκεί μέσα.

Μιά δίψα,

μόνη της,

δε μπορεί ν' αυξήσει

τα τετραγωνικά ζωής,

μέσα στο απέραντο.

Με έψαξες στ' Αέτωμα

του Σύμπαντος που υπάρχει,

σε γνώρισα στο δίλημμα

που χώρισε το στάχυ.



Μες τη Διπλωματία σου

κατάλαβα την θέση,

αυτή που σε καθόριζε

χωρίς να έχεις διαλέξει.



Ήταν τ' Αέναο

που μέσα σου ορίζει,

Αχτίδες - Συναισθήματα

και Ήλιους να γνωρίζει.



Και όταν στο Λαμπάδιασμα

της Λάβας που κυλάει,

αντίσταση προέβαλες

ο Αγέρας σ' οδηγάει.



Μετέωρο το…

Πόσες φορές υπερτιμήθηκε

Ασυναίσθητα,

αλλά σε βαθμό απόγνωσης.

Είναι δύσκολο,

κάποιος

να καταλαβει

αμέσως,

ότι αυτό το χέρι

που σώζει

επιβλητικά

μέσα στον εφιάλτη,

κερδίζει άδικα την ευγνωμοσύνη,

έστω εκείνες

τις ελάχιστες στιγμές

πριν τη συνειδητοποίηση,

του ότι δεν υπάρχει

τριγύρω

μιά εστία θαλπωρής,

για να τυλίξει

τη…