Καθημερινές μικρές ματαιώσεις προσδοκιών

όμορες σφαγές των αμάχων επιθυμιών

απενοχοποιημένες απώλειες των μάταιων εχθροπραξιών 

αφυδατωμένα προσωπεία των άμοιρων κοινωνιών.

...Κι όμως τα…

Κάρφωσα τη νιότη μου στον τοίχο

δίπλα σε μια φράση αναρχική,

κλείνω τη ζωή μου σ' ένα στίχο

και μένω ως το τέλος μου εκεί.

Πούλησα την τρέλα μου στο δρόμο,

κι αγόρασα μια αφόρητη σκιά,

δεν χωράει η αλήθεια σ' ένα νόμο,

ούτε έχει η αγάπη γιατρειά.

Χρεώνω τη ζωή μου στα τσιμέντα,

στης πόλης τους αφόρητους ρυθμούς,

αιχμάλωτος σε απρόσωπη πατέντα,

να κρύβω τη ζωή μου σε αριθμούς.

Μέθυσα το χρόνο με αντιφάσεις

μιας μαύρης απροσάρμοστης…

...δεν είναι η Ιθάκη, το θέμα

Οδυσσέας αν είσαι, μετρά...…

Μες του βουνού την άγρια πλαγιά

όπου κουρνιάζουν  οι αετοί και τα γεράκια

πήγα και εγώ να φτιάξω τη δική μου τη φωλιά

για να ακούω πως βαδίζουν  τα ρυάκια

Λιθάρια ξύλο λάσπη χώμα και νερό

μονάχος έμαθα την πέτρα να λαξεύω

εκεί ψηλά είχα δικό μου σπιτικό

για να μπορώ όλο τον κάμπο να αγναντεύω

Και τους  χειμώνες που το κρύο ήταν βαρύ

έκοβα δέντρα να έχω κούτσουρα στο τζάκι

δικός μου ο τόπος  η δικιά μου…

Σε προθήκες  ανώφελης …αξίας

  όνειρα,  απόθεσα  ενυπόθηκα.

Υπέθεσα, στο χάρμα  ειδέσθε

οφθαλμών.

 Σε  βλάσφημες  θεσμών  υπεραξίες, 

  άδολη  επένδυσα  καρδία

θεωρώντας  …μακαρίως 

την  απόσβεση,  ωφέλιμη.



Σε  απόλυτο  βρασμώ  ψυχής 

απόφαση  έλαβα αδικαιολόγητη

την  εν’ ψυχρώ, να επιτρέψω 

απρέπεια  της  απερισκεψίας.

Στο  ανώριμο  νεανικής  τρέλας 

έθεσα στο  ολίσθημα  αντάλλαγμα

όρους , αφελούς  συνύπαρξης, 

με …

Έχω υπόψιν μου



Πως τα κεκτημένα



Κινδυνεύουν .



Γνωρίζω καλά , πως πρέπει



Το μεροκάματο



Να θεωρείται πλέον



Τύχη και μεγαλείο.



Νοιώθω πως έφτασα στο λιμάνι



Την στιγμή που



Έφευγε το πλοίο.



Έχω εμπεδώσει



Πως η εποχή αυτή



Είναι τελικά



Αλάνθαστη στο σημάδι.



Σημάδεψε και



Μάς πέτυχε όλους.



Ή σχεδόν όλους.



Ξέρω πως…

Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς σε φάμπρικα δούλευαν φτιάχνοντας τανκς και εξακολουθουνε να φτιάχνουνε,ενω οι δικοί μας ο Νίκος,ο Κώστας κι ο Γρηγόρης,ψωμολυσσάνε μιας και δεν υπάρχει πια ουτε βιοτεχνία πατινιών σε τούτο

το βιλαέτι.

Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φρανς,εχουνε γράψει στα παλιά τους παπούτσια την ταξική πάλη,καθώς καλοπερνάνε με μια Νεονανζιστική κυβέρνηση που κλεβει μεσω επιτοκίων των ιδρώτα των ασθενεστερων λαών…

         Λεπτή πνοή !

Λεπτή του λόγου η πνοή

που  δεν το περιμένει

πως η μακρά της εποχή

φέρνει χαρά σ` αγέρι !

Χρώματα που τα προίκισε

του χρόνου η πορεία

των  δειλινών αρώματα

κι αγέραστη εμπειρία!

Απλόχερα καλλιεργεί

γνώση κι αχρηματία…

Στα βροχερά φθινόπωρα

τη ροσμαρί φιλία !

Μύρο τ` αγέρι να σκορπά

και πέρα…

Καινούργια μόδα ήρθε απ την Ευρώπη,

Χώρια τ αντρόγυνο διακοπές,

Μα δεν μ αρέσει γλυκό χωρίς σιρόπι,

Και με αλάτι,…ο καφές!..

Πάμε ντουγρού, να το διαλύσουμε

Και στην Συγγρού, στέκι να στήσουμε,

Να πίνουμε πορτοκαλάδα,

Στο Augsburg , για  την Ελλάδα!!..

Από την Κόρινθο μέχρι την Αθήνα,

Τέσσερις φορές πήγα να σκοτωθώ,

Γιατί σε είδα σε μία λιμουζίνα,

Σε τε-α-τετ …ερωτικό!.

Πάμε…

Για σέ γλυκειά συγκολητή

τουτο το ποιήμα της ψυχής αφιερώνω,

που εκούσια σου φέρομαι συχνά πιεστικά

κι αυτο με κανει να υποφερω και να λυώνω

Απο τις πρωτες τις στιγμές της μοναξιάς ,

ειχα μονάχα εσένα απεναντι μου και μιλουσα,

με τη ροδολευκή σου φορεσιά για συντροφιά,

τις…

Τ’αστέρια στην αυλαία

  Και ‘γω χειροκροτὠ

Φαντάζουν φευγαλέα

  Μα’γω τα αγαπώ

Οι νότες φτερουγίζουν

  Ψηλά στον ουρανό

Και τα βουνά ραγίζουν

  Στο ξέφρενο ρυθμό…

ΑΓΩΝΑΣ ΖΩΗΣ

Το μεροκάματο φτηνό,

Μ’ αφεντικά δε προσκυνώ,

Θέλουν να τους εκλιπαρώ,

Για ένα κομμάτι ψωμί ξερό.

Όσοι το παίρνουν για τρελό,

Τα όνειρα μου καλά φυλώ,

Από τον κόσμο τον υψηλό,

Ποιος περιμένει το καλό.

Για το μωρό μου…

Φενάκη εκτυφλωτική, διάχυτη σαν παραίσθηση γαλαξία υδάτινου

γύμνωσες το σκελετό και πρόβαλε οπλισμένος με σκυρόδεμα

εκμαύλισες τη σάρκα σε ένα θέρος ακατάπαυστα βασανιστικό

απομυζώντας τον πήλινο αμφορέα των ζωών από κάθε υγρασία.…

προσευχὴ - μελλούσης στραγγαλισθῆναι -

γατούλας ποὺ τὴν πλάκωσαν ὀδύναι.



Κύριε μεσιὲ Κλινὸ, δέξου τὰς προσευχάς μου!

Δόξαν, Τιμὴν νἄχεις πλείονας τοῦ Ἐράσμου,

ντὸν'τ σφάξ μη, πλὴζ... - θἆν' ἀδικία καὶ μέγα κρίμα,

γάταν μιζερὰμπλ ἄν σφάξεις! Οὐδένα…

.. Θέατρο τοῦ Ὀνείρου.



....   ........  Ἡ ἀδελφούλα μου…

......................................................

Στο δημοκρατικό σκοτάδι

προσμένω νά’ρθει η αυγή,

αναμονή για το σημάδι

τ’ αχνού φωτός, ξανά στη γή …

Να γίνει η γή αντρειωμένων

γή λεβεντόγεννων μανών

γέρων κι εφήβων ψυχωμένων

για Ηράκλειους άθλους ικανών …

Παλεύει χρόνια να ξυπνήσει

το θρέμμα της πατρώας γής

το Κρόνιο κάστρο να γκρεμίσει

μιά μάζα Ελλήνων συμπαγής…