Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Φεβρουάριος 2010 Καταχωρίσεις ιστολογίου (172)

Απόκριες

Βγάλαμε τα χειμωνιάτικα

Και βάλαμε τ’ αποκριάτικα.

Χτύπησε το

Γενικό προσκλητήριο...

Σε ξενύχτια,

Σε μεθύσια

Σε ξεφαντώματα.

Και σε «πειράγματα»

Κακόβουλα και μη.

Πειράγματα κάτω από

Την προστασία της μάσκας.

Μόνο που μαζί

Με τις απόκριες

Θα τελειώνει και το παραμύθι.

Κι οι μάσκες θα πέσουν!

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 5 Φεβρουάριος 2010 στις 12:08 — 16 σχόλια

ΚΑΤΙ (Από την 6η Συλλογή) Μελοποιημένο από Δημήτρη Παπαγεωργίου

Κάτι ,

να ‘ναι καινούργιο ψάχνω στη ζωή μου ,…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 5 Φεβρουάριος 2010 στις 10:30 — 15 σχόλια

Το πλοίο της προσφυγιάς

Μια βροντερή αστραπή αυλάκωσε βαθιά το μολυβένιο ουρανό
Το πουπουλένιο σώμα του σπαρτάρισε απ’ τον άφατο πόνο
Το πλοίο της προσφυγιάς βολόδερνε απάνω στο κύμα το μελανό
Κι οι σταγόνες της βροχής έπεφταν μ’ ένα θλιμμένο τόνο.

Στο κατάστρωμα σμάρι οι πρόσφυγες με τους μπόγους στα χέρια
Τα πρόσωπά τους φαρμακωμένα από τον αιματόβρεχτο διωγμό
Οι καρδιές τους τυραγνισμένες σαν πληγωμένα περιστέρια
Και το κατακόκκινο φουγάρο στέναζε αδιάκοπα μαύρο καπνό.

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 5 Φεβρουάριος 2010 στις 10:07 — 10 σχόλια

φτωχέ μου

φτωχέ μου

κόλλησες επάνω μου
λες κι ήμουν καραμέλα
νόμιζες θα ρούφαγες
το νέκταρ από μένα

η πονηριά σε πούλησε
φτωχέ μου ανθρωπάκο
η τύχη σου την έστησε
και χάνεις και το πιάτο

σκύλο χορτάτο ήθελες
και πιάτο γεμάτο νέκταρ
τώρα έχασες και τα δυο
πιες νερό και άμε στον πάτο

1-02-10

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 5 Φεβρουάριος 2010 στις 0:17 — 13 σχόλια

Μην γραφεις αλλο στο παρμπριζ

Ενα γραμα σου επανω στο παρμπριζ

πως μ’ αγαπας και θελεις να με δειζ

απ’ την ζωη μου φυγε πληζ

μην γραφεις αλλο στο παρμπριζ.

Αλλαξα κινητο, να μη με βρειζ

και εξαφανιστηκα νωριζ

εχω και ‘γω, ενα πρεστιζ

αλλο μη γραφεις στο παρμπριζ.

Μπορω καλυτερα χωριζ

δεν ειμαι ανθρωπος του τσιζ (cheese)

δεν θα γελω, οταν μπορειζ

μην γραφεις αλλο στο παρμπριζ.

Μην γραφεις αλλο στο παρμπριζ...

απ’ τη ζωη μου φυγε πληζ…

μην… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 4 Φεβρουάριος 2010 στις 23:30 — 17 σχόλια

Η ζωή μου

Η ζωή μου προχωράει

μ' ένα αγρίμι πλάι-πλάι .

Πότε παίρνει και του μοιάζει

πότε γέρνει κι ησυχάζει.

Με τα όνειρα γλεντάει

με τις μνήμες ξεδιψάει

με τα ψέματα χορταίνει

και κοιμάται ευτυχισμένη .

R :Αχ ζωή μου ταξιδεύτρα

άκουσες φωνή πλανεύτρα .

Χίλια δυο σου έταξε

μακριά σου πέταξε .

Η ζωή μου προχωράει

μ' ένα αγρίμι πλάι-πλάι .

Τα φθινόπωρα βρυχιέται

τους χειμώνες ξεγελιέται .

©… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 4 Φεβρουάριος 2010 στις 9:30 — 13 σχόλια

ΝΟΜΩΝ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΠΑΡΑΒΑΤΕΣ (Από τη 2η Συλλογή)

Στο περιθώριο της τάξης των πραγμάτων

στην εποχή της αφθονίας , των θαυμάτων

του διαστήματος ζητάς την εξουσία

μικρή και μίζερη καινούρια κοινωνία.

Ρεφ.

Αφού στη γη έχουμε κάνει παρεμβάσεις

νόμων της φύσης , παραβάτες συνεχώς,

τώρα ανοίξαμε πανιά γι’ άλλες προσβάσεις

του διαστήματος λέμε πως είναι ο καιρός.

Της ουτοπίας και της τρέλας το τοπίο

έγινε τώρα στη ζωή μας μεγαλείο

φτηνά πουλιέται και η ίδια η ζωή μας

βαθιά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 4 Φεβρουάριος 2010 στις 7:41 — 8 σχόλια

Οι πρόσφυγες του 1922

Αφιερώνεται στη μνήμη του παππού και της γιαγιάς μου

Χαράλαμπου Ανασ. Γιαχνή, Ευαγγελίας Καραγιώργη-Γιαχνή

Μ’ έναν μπόγο στα χέρια ήρθαμε απ’ τη Μικρά Ασία

Κείνο τον αιματόβρεχτο του Ελληνισμού Σεπτέμβρη

Που τα φονικά ασκέρια του Μουσταφά Κεμάλ

Μας σφαγίαζαν σαν ερίφια με απίστευτη μανία.

Πίσω μας αφήσαμε μες στη θλίψη την Ιωνία

Που στα δοξασμένα της τα χώματα

Για πάμπολλους αιώνες εμείς οι Έλληνες

Γράψαμε μ’ ολόχρυσα γράμματα περίτρανη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 4 Φεβρουάριος 2010 στις 4:45 — 7 σχόλια

Ραγισμένες φωνές

Ραγισμένες φωνές

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Τρίζουν σαν τζάμια,

Όταν περνούν τα φορτηγά

Οι ραγισμένες φωνές

Ολογάργαρες κάποτε

Ανέβαιναν την κλίμακα

ως τον ήλιο

Τα λάβαρα ανέμιζαν

στους δρόμους

Γροθιές υψωμένες, φοβέριζαν

θεούς και εξουσίες

Έγραψαν συνθήματα

Πότισαν με αίμα τα θεριά

Δεν εκλιπαρούσαν

Απαιτούσαν

Μια παλάμη ουρανό

Και ρίζωσαν στ’ αστέρια

Ποτίστηκαν απ’ τα σύννεφα

το νάμα τ’… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 3 Φεβρουάριος 2010 στις 21:32 — 8 σχόλια

Είναι απλά τα πράγματα

Ο κόσμος ζει στο ψέμα του

αλήθειες δεν αντέχει

και σπαταλά το πνεύμα του

με όσα δεν κατέχει

Αφού δεν αποδέχεται

το θάνατο στη φύση

και η ψυχή του εύχεται

αιώνια να ζήσει

Έφτιαξε τον παράδεισο

Όλους θα μας χωρέσει?

Στης κόλασης την άβυσσο

δεν μας ταιριάζει θέση

Αιώνες τώρα έχασε

του Όλου την ουσία

με την ελπίδα έριξε

το νου σε αφασία

Είναι απλά τα πράγματα

δεν θέλει άλλη σκέψη

και η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 3 Φεβρουάριος 2010 στις 5:30 — 11 σχόλια

Η μπαλάντα του φυλακισμένου

Όταν δρασκέλισα

Το κατώφλι της υπόγειας φυλακής

Ήταν ένα σκυθρωπό δειλινό

Το σκοτάδι πηχτό

Σαν αράχνη έπλεκε στα μάτια μου

Έναν πελώριο ιστό

Και καθώς ο θηριώδης δεσμοφύλακας

Ξεκλείδωνε την πόρτα του κελιού μου

Μ’ έναν ήχο φριχτό

Τα δάκρυα της μαύρης μου ψυχής

Σαν καταρράκτες κυλούσαν

Στο πάτωμα το λερό.

Οι μέρες μου

Περνούσαν με αργό ρυθμό

Μέσα στη θλίψη και τον οδυρμό

Δεν έβλεπα τη γαλήνια μορφή της

Που ’χε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 3 Φεβρουάριος 2010 στις 5:08 — 8 σχόλια

Ρέκβιεμ μιάς πόρνης ( ... στη μνήμη του Σπήλιου ... )

Σήμερα το μεσημέρι πετάω γιά το Κάϊρο , έτσι σκέφτηκα αντι γιά κάτι δικό μου να σας καταθέσω κάποιους υπέροχους αληθινά στίχους , που ανακάλυψα « εντελώς τυχαία » ... ενός τελείως άγνωστου σε εμένα , πολύ νέου σε ηλικία ¨φίλου¨ , που αυτη την στιγμή μας παρακολουθεί μεταρσιωμένος απο ψηλά ... ενωμένος με την ροή του σύμπαντος ...

Θέλω δημόσια να καταθέσω τον θαυμασμό μου στο πρόσωπό του αλλά και να πω ότι κάποιοι άνθρωποι θα έπρεπε να βρίσκονταν ανάμεσά μας ...

Διαβάστε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 3 Φεβρουάριος 2010 στις 0:30 — 12 σχόλια

O μπιστικός

Αν είναι ανελέητο

εκείνο το μαχαίρι

που σου 'χει καταφέρει

χτύπημα φοβερό,

μην ψάχνεις μέσα στους εχθρούς,

θα βρεις το δολοφόνο,

όσο κι αν έχει πόνο,

σ' ό τι είχες ιερό.

Αν ίσως επί πίνακι

ζητήσουν το κεφάλι,

είναι εκείνος πάλι

που δίνει εντολή,

γιατί δεν αποκρίθηκες

στα δόλιά του έργα

σου στήνει την ενέδρα

μ' οχιάς ιοβολή.

Ο μασκοφόρος δήμιος

δεν είναι παραπέρα

μα στη δική σου…

Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ειρήνη στις 3 Φεβρουάριος 2010 στις 0:00 — 22 σχόλια

ΣΕ ΠΗΡΕ ΤΟ ΚΑΡΑΒΙ

Μόνη είμαι στην προβλήτα,
στην καρδιά μου εχω πίκρα,
το καράβι εχει σαλπάρει,
μακριά μου σ'εχει πάρει..

Το καράβι ξεμακρένει,
τίποτα πια δεν μου μένει,
έφυγες πας μακριά μου,
και ραγίζεις την καρδιά μου.

Σου φωνάζω γύρνα πίσω,
μακριά σου πως θα ζήσω,
μα εσυ μου απαντάς,
οτι πια δεν μ'αγαπάς.

Το καράβι εχει χαθεί,
κι η μορφή σου, ειν' θολή,
δεν μου έμεινε κουράγιο,
κι απομένω στο μουράγιο..

Προστέθηκε από τον/την ΚΟΝΤΙ ΔΟΝΑΡΑ ΝΤΙΝΑ στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 18:10 — 17 σχόλια

Ματωμένη βελόνα …

*

Παλάμες που σημάδεψε ο βαρδαμάς ,

ρόγες που μάτωσε η καπλαντοβελόνα ,

μάτια που αντίκρυσαν της γης τις ομορφιές ,

ναύτες που δάμασαν τη λύσσα του κυκλώνα .

Άντρες που αγάπησαν σε πόρτα εξωτικά ,

κι η μοίρα θέλησε έτσι να σημαδέψει ,

καρδιές που πλήγωσε του χθές η λησμονιά ,

όλους εσάς που το κισμέτ μας έχει δέσει .

Σε σας μιλώ , που νοιώθω όπως νοιώθετε ,

σταυραδελφοί από τα πέρατα της πλάσης ,

συνοδοιπόροι στο μακρύ… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 17:11 — 18 σχόλια

ΗΡΩΪΚΟ (Από την 13η Συλλογή)

Κοίταζε έτσι τη ζωή , κατάματα – στα ίσια ,

το μέτωπο πάντα ψηλά , στις ανηφόρες στέκει ,

έτσι στο θάνατο μπροστά , πάλι παλικαρίσια

στα βόλια που του ρίχνανε , ζωής τραγούδι πλέκει .

Ρεφρέν

Ποιο χέρι τάχα σ’ έντυσε , μοίρα γραμμένη στ’ άστρα

κι αρνήθηκες τα κάστρα - τα χαρακώματα

και με γυμνό το στήθος σου , χύθηκες μεσ’ τις σφαίρες ,

που σκόρπιζαν φοβέρες και μύρια πτώματα .

Έβαψε το πουκάμισο , αίμα μαβί ποτάμι ,

βόλια πολλά τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 15:09 — 17 σχόλια

Η ΦΙΛΙΚΗ ΣΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

Η ΦΙΛΙΚΗ ΣΑΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ

Μέσα στη μαύρη μου ακεφιά,

θέλω τη φιλική σας συντροφιά,

να νιώσω λίγη παρηγοριά,

και να βρω την παλικαριά.

Να διώξω πια την συννεφιά,

να δω της ζωής τη ζωγραφιά,

πια για να ‘ρθει καλοκαιριά,

να ζεσταθώ σε μια μεριά.

Ας έχω κάποια παραξενιά,

μη με κοιτάτε μ’ απονιά,

μου ‘ρθε ανάποδη ζαριά,

πληγώθηκα τόσο βαριά.

Να βγάλω όλα τα καρφιά,

να νιώσω μέσα μου ομορφιά,

να πολεμήσω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Παντελής στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 13:09 — 16 σχόλια

Μια ψυχή φεύγει

Όταν μια ψυχή

Φτερουγίζει στο μισοσκότεινο ουρανό

Μια νότα πιάνου γεμάτη θλίψη

Πέφτει στο πάτωμα.

Ένα λευκό κερί

Σβήνει τη ζωηρή φλόγα του.

Ένα χρυσό ρολόι

Σταματάει το ρυθμικό κτύπο του.

Ένα μυθιστορηματικό βιβλίο

Γυρίζει την τελευταία σελίδα του.

Ένα μελωδικό πουλί

Κελαηδάει το μεγάλο καημό του.

Ένα γελαστό λουλούδι

Σκυθρωπιάζει στον ανθόκηπο.

Μια κρυστάλλινη καμπάνα

Σπάζει σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 10:08 — 6 σχόλια

Σκάρτος αιώνας

Αδέσποτα χρόνια
σβηστά παραγώνια
σφαγμένα αηδόνια
βροχούλες και χιόνια

Της πίκρας τα λόγια
πνιχτά μοιρολόγια
σπασμένα ρολόγια
ευχές-κομπολόγια

Αρχή και τέλος
καιρός- Οθέλος
αγάπη- βέλος
ψυχή μου- έλος.

Αργήσαν οι φίλοι,
ο πόνος καντήλι,
δεν βρήκε εικόνα,
στον σκάρτο αιώνα.

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 8:00 — 14 σχόλια

Τυφλοί θυμοί

Στου δρόμου τα γυρίσματα
και στου καιρού τα νάζια
τρέχουνε οι εγωισμοί
με αδειανά μπαγκάζια

Μισοτιμής στο γιουσουρούμ
γινάτια ξεπουλάνε
στων γεγονότων τ΄αλαλούμ
άμυνες δε φτουράνε

Στης σκέψης τα γυρίσματα
στου νου τα μανιφέστα
πάσο πηγαίνουν οι καημοί
δίνουν ήττες ρέστα

Στων γεγονότων τ΄αλαλούμ
τυφλοί θυμοί φευγάτοι
μισοτιμής στο γιουσουρούμ
πουλούν νερό κι αλάτι.

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 2 Φεβρουάριος 2010 στις 0:55 — 18 σχόλια