για να παίξει το άσμα "Μολότωφ το γαρούφαλλο", κάνε κλικ στον αποκάτω σύνδεσμο :

%20%CF%84%CE%BF%20%CE%B3%CE%B1%CF%81%CE%BF%CF%8D%CF%86%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%BF.mp3

Mολότωφ το γαρούφαλλο

Όταν πεινάει ο λαός, 

τρελαίνονται οι αλήτες,

βάζουν φωτιά στις…

Η αγάπη δεν είναι γενέθλια, όνομα, η κάποια επέτειος, για να έχει συγκεκριμένη μέρα., ..’

Όλες οι μέρες έχουν αγάπη, κάποιες τελειώνουν, ναι, μα περισσότερες θα γεννηθούν, και ούτω καθεξής.

Άρα, καθημερινώς και ανα πάσα στιγμή, η Αγάπη έχει γιορτή, και δική της επέτειο.

14/2/2013

Νεφέλη

Δούρειος ίππος

Σου έστειλαν τα χαράματα τον δούρειο τον ίππο

να φτιάνει όλα τα σήματα και της καρδιάς το χτύπο

τον τύλιξαν με σελοφάν του φόρεσαν φιογκάκια

την προσοχή σου τράβηξαν τα κόκκινα κουμπάκια

πασπάλισαν χρυσόσκονη να ορέγεται το μάτι

ξεσκόνιζαν και ξέπλεναν όποιο κυλούσε δάκρυ

Σε θάμπωσε η λάμψη του η ψεύτικη ομορφάδα

η καταιγίδα ερχότανε λιαζόσουν στη λιακάδα

μέσα του έκρυβε φλουριά διαμάντια και…

Γιορτάζω, όχι του έρωτα την εμπορική γιορτή

γιορτάζω, όχι γιατί μου επέβαλαν τη μέρα αυτή

γιορτάζω, γιατί σαν σήμερα, παλιά, ένα πρωί

στον κόσμο ετούτο έφερα το πρώτο μου παιδί!

Τότε ακόμα ο «άγιος» δεν είχε θεσπισθεί

σαν της αγάπης σύμβολο, του έρωτα προστάτης

κανένας δεν τον ήξερε δεν τ’ άναβε κερί

και η αγάπη στην καρδιά είχε το στήριγμά της.

Μετά καθιερώθηκε σε ύπαιθρο, σ’ Αθήνα

στη Χάρη του να προσκυνούν…

Απόψε γιορτάζει η βροχή.

Και οι στάλες τραβούν τη προσοχή.

Σαν φολίδες που σκάνε μία μία.

Διώχνουν το ψύχος

κρατούν μακριά την αϋπνία.

Του κορμιού οι σπασμοί, το ρίγος,

δεν έχουν το κρύο για αιτία

έχουν μόνο για αρχή

έναν έρωτα πενία

και μια αιώνια ιαχή.

Τι να σκεφτεί κανείς;

Ποιες σκέψεις αχανείς

να κάνει ετούτη τη βραδιά;

Μια κλειδωμένη καρδιά

π’ αναζητεί μια χαραμάδα,

να ξεφύγει…

Σαν παραμύθι, μια φορά κι έναν καιρό

που λέει η γιαγιά σ’ αγαπημένα εγγόνια

θέλω να μείνει στο μυαλό μου, τρυφερό

να το θυμάμαι, να ξεχνιέμαι στα στερνά μου χρόνια.

Σαν παραμύθι σε καιρούς μοντέρνους, σημερνούς

για δεσποσύνες με καρδιά τριανταφυλλένια

για ιππότες πάνω σ’ άλογα, ηλεκτρονικούς

για φρούρια, καστρόπορτες, παράθυρα ανοιγμένα.

Έρωτας ζευγαριού από βασίλεια…

  Ιστιοφόρο

Την ώρα που ταξίδευε

αμέριμνο και  πρίμα

ακούει σε τον άνεμο

με λυπημένα χείλια.

Σ` αντάμωσε μες στα πανιά

τα φούσκωσε με γέλια

κι οργάνωσε τη ρότα του

με λόγια αγαπημένα.

Κι όπως ταξίδευε μαζί

με σύντροφο γνοιασμένο

έφυγε με ταχύτητα

από καιρό φτιαγμένο.

Να διαφεντεύει στη γωνιά

του πέλαου που ξέρει

πως της αγάπης τα πανιά

θα τα `χει…

Πόσες φορές, θυμάμαι, τα κύματα

σε πήραν και σε χτύπησαν

με μανία πάνω στα βράχια

της αγάπης μου.…

Χθες, είπες, πως μ'αγαπούσες

κι όμως με πρόδωσες.







Σήμερα εγώ πληγωμένη…

Αναψα κερακια στο σαλονι

και εβαλα ενα cd να παιζει

σου αφησα επανω στο τραπεζι

δωρακι, ενα στριγκακι που σκοτωνει.

Οσο αργεις τοσο το παθος μου φουντωνει

αποψε που 'ναι του Αγιου Βαλεντινου

εχω αλειμμενο με λαδακι το κορμι μου

και απο πανω ενα κατασπρο σεντονι.

Σε περιμενω να φορεσεις το στριγκακι

που οταν τ' αγοραζα μου ειπαν πως σκοτωνει

κι ολο το σπρωχνω σα φακιρης στο σεντονι

τ' ατιμο φυδι που γυρευει…

Θυμαμαι με κοιταξες

κ αμεσως χαθηκα

στα δυο σου ματια

δεν ειναι τυχαιο

που εγινα χιλια κομματια.



Στην αγκαλια μου σ'ειχα

σε κραταγα σφιχτα

αλλα που να ξερα

οτι η καρδια σου αλλου γυρνα.

Στην αγκαλια μου σ'ειχα

ονειρα εκανα

αλλα η καρδια σου

δεν μου…

 Άνοιξα το παράθυρο

Να μπουν οι αναμνήσεις

  Να στρώσουν ροδοπέταλα

Μπας και ξαναγυρίσεις

 Μπας και στηθεί απτάλικος

Χορός μες την καρδιά μου

  Και γίνεις ήλιος φωτεινός

Στη μαύρη καταχνιά…

Σε είδα στη βροχή, βροχή μου

και φοβήθηκα μη σβήσεις

τη φωτιά που κρύβω

Στα στήθη μου!...





Κύλησες πάνω μου, αρμονικά

όπως μια στάλα…

Σαν τυλιγουν την ζωη γυρω απο το Συστημα

να πνιγεσαι μεσα στην πολυπλοκοτητα του

μα και να σωνεσαι καθε φορα απ' την ροη

των ελεγχομενων εικονων και πληροφοριων

η υποδερμικη θεραπεια της τοξικοτητας

λειτουργει απο την μεσα μερια του περιτυλιγματος

ετσι ωστε καθε τι ζεστο κι ανθρωπινο , ασυναισθητα

να σπρωχνεται ολο και πιο βαθια μεσα σου

μεχρι να ξεχαστει

Μα υπαρχει η Ψυχη

το σωμα και το μυαλο των Δεκτων…

Κατέβηκα στο σταθμό

και είδα τα τρένα

και τα χρόνια μας να περνούν.







Περνούσαν…

Απόψε σε χάνω

το τελευταίο βράδυ είναι αυτό για μας

φεύγεις καρδιά μου

και μένω πίσω εγώ να κάνω όνειρα για μας





Χάθηκε το φως από τα μάτια μου

την ώρα που μου είπες το αντίο

γκρεμίστηκαν ξαφνικά τα παλάτια μου

που είχα χτίσει εγώ για μας τους δύο 



Χάθηκε από τα μάτια το φεγγάρι

γέμισε…

Οι ανθρωποι συνεχως αναρωτιουνται και ρωτουν" μα γιατι ? γιατι ? γιατι σε μενα ? " δεν ειναι λιγο παραλογο να κανουμε μια ερωτηση  για την οποια ενω δεν προκειται ποτε να ακουσουμε απαντηση ...δεν προκειται και ποτε να αλλαξει κατι ...Αλλωστε εμεις οι ανθρωποι ειμαστε τοσο περιεργα οντα που ο καθενας εχει την ψευδαισθηση  πως μπορει να αλλαξει τον κοσμο ...και πως  εχει καποιο σκοπο για τον οποιο γεννηθηκε ...αν ομως το παρουμε αλλιως ολοι ειμαστε το ιδιο ομοιοι ..οπως ακριβως  και το τελος…

Ρώμος Φιλύρας.Ποιητής.1898-1942.Το 1927 ,σε ηλικία 29 χρονών,…

Δυο πεθαμένοι ποιητές,

κάτσαν' στο Σύνταγμα προχτές

κι…