…

Γεώργιος Βιζυηνός

λουλούδι στο τρελάδικο

θρακιώτικος εσπερινός

του σύγνεφου απτάλικο



δάκρυ βουβό, μεσίστιο

μες στο Δρομοκαϊτειο.

.........................................

.........................................

Μαρμαρωμένος αγναντεύει το κενό

κι απ' τις κουρτίνες, καταρράχτες τρέχουν αίματα.

Στο πέλαγο που -μόνος- πλέει τ'…

Νιώθω τις τύψεις στοιβαγμένα βιβλία
όπου γυρνάς γυμνή,
εκεί κυλώ τα κλάματα,
ένα ζευγάρι χέρια καινούρια
σ' αφήνω χαράματα.

Σκέψη τυφλή,
κλειστό μου γράμμα, το ξέρω
μα δεν υπήρξες ποτέ.

  Γαλάζια θάλασσα ο κόσμος όλος

και εγώ αθεράπευτα ονειροπόλος

πετώ μακριά σαν μόρτης  γλάρος

άδεια η τσέπη μου δεν έχω βάρος

Είναι τα χρήματα του νου παιχνίδια

διαμάντια φτιάχνουνε από σκουπίδια

χτίζουν στην άμμο χρυσά παλάτια

και ο ήλιος βρίσκεται στα δυο σου μάτια

  Νησί στο άγνωστο είναι το κορμί σου

ούριος άνεμος η αναπνοή σου

περιπλανώμενος και…

=====================

'

'

Φίδι στο καθιστικό μου

τρέφω, άθελά μου, χρόνια !

Κηροζίνη δυό μπιτόνια

θα ‘ναι ηρεμιστικό μου !

Με ποτίζει ως το μεδούλι

προβοκάτσια και αρντάν.

Τι κι αν κάποιοι με σκουντάν,

έτσι την περνάμε οι δούλοι.

Βγάλτην έξω απ’ το σπίτι

όσο ακόμη είν’ νωρίς

άλλο μην καθυστερείς

τίναξτην με δυναμίτη !

Τίναξε και τη βλακεία

που σε δέρνει…

Τρίτη συμφωνία σε σολ μείζονα,της Εκπλήξεως.

Εγώ που αγγίζω...

Εσύ να αγγίζεσαι...

Η βλακεία...

Το να περπατάς δίχως αριθμούς,να πλαγιάζεις δίχως Πέμπτη,να παρατηρείς τον ουρανό και αντί για άστρα να βλέπεις σπίρτα,σπίρτα αναμμένα φυσικά...



(Για μια ακόμη φορά γίνομαι χρονοταξιδιώτης,το ξέρω,δεν είμαι απο εδώ...)

Μια γάτα παρατηρεί την μελαγχολία της Ανθής,μώβ άνθρωποι σε γαλάζιο φόντο,τα σακατεμένα άκρα,C'est la vie mon amie...

Το στιγμιότυπο ενός…

Δικιά μου είν'η οικουμένη

είδα στον κόσμο τι συμβαίνει.

Έχει η ψυχή μεγάλη θέα

στα άσχημα και στα ωραία.





Στης γης την άλλη τη μεριά

δικά μου είναι τα παιδιά

κι όπου του κόσμου μια γωνιά

είναι δικιά μου γειτονιά.



Μες τη καρδιά η οικουμένη

όλοι της γης οι λαβωμένοι

κι όπου υπάρχει αδικία

είναι δική μου αμαρτία.



Μέσα στον κόσμο μου χιλιάδες

υπάρχουννε μικρές Ελλάδες

Ελλάδα γράφει κάθε τοίχος

και…

ΑΛΑΛΟΥΜ

Άνοιξα το χαζοκούτι,

Να φάω ξερό κουρκούτι,

Τι καιροί είναι και τούτοι,

Προσκυνούν δούλοι τα πλούτη.

Αραχτοί στους καναπέδες,

Γιαλαντζί οι κυριλέδες,

Και ακούνε αμανέδες,

Μόνο που δε κόβουν φλέβες.

 …

Δε θέλει χρόνο και πολύ για να διαβείς

θαναι δε θαναι σκάρτο ένα τσιγάρο δρόμος

μέχρι να ψάλεις μελωδίες της δικιά σου προσευχής

δεν θα προφτάκει  να ζυγώσει ούτε ο φόβος   



κι όμως αλλόκοτα εκείνη τη στιγμή

όλη η ζωή σου τριγυρνάει παλιά ταινία

και είτε στη φτώχια  η με παράδες γεννηθήκατε μαζί

ίδιο το τέλος φθαρμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία



μόνο  η καλύβα σου αν είχε θέμελα γερά

άμα βαστιόταν από καρδιάς φτιαγμένα  αγκωνάρια   …

==================

'

'

Σε είδα που καθόσουνα

μόνη κι απελπισμένη

κακόμοιρη φαινόσουνα

για μένα λέω, πλασμένη.

Ήμουνα τύφλα, ήταν πρωΐ

και εσύ καθόσουν δίπλα,

βρωμούσα απ’ την αναπνοή

και ‘μπήκα’ για μιά ‘τρίπλα’.

Σε κέρασα προφιτερόλ

και μια κιμά μπουγάτσα

και είδα μέσα απ’ το κασκόλ

την φωτεινή σου φάτσα.

Στο πί τα εντερλίκωσες

στο φί…

Κάτι θυμάμαι...

Αμυδρά.

Πόσο ιδρώτα

έβγαλε

αυτός ο εφιάλτης!

Δυσκολεύτηκε

κάπως περισσότερο

η τρυφερότητα,

αλλά σε λίγο

θα τον εξατμίσει.

Καθως ο βουδας μια φορα

 μακρια απο καθε υλισμο

 βρηκε αυτο που λαχταρα

 κανοντας διαλογισμο,

ετσι και 'γω θαρρω μπορω

ψηλα πολυ να αναδυθω

 κι απ' τα δεσμα να λυτρωθω

κι ασπαστηκα τον Βουδισμο.

Και μια νυχτια καπως αργα

 ητανε δωδεκα παρα

κι ημουν επανω στη Χαρα

την ενιωσα τη μουσικη

και υστερα δειλα δειλα

σηκωθηκα πολυ ψηλα

και γινα σκονη αστρικη.

Και εφτασα ως τον ουρανο

 σε μια…

Κρύβω, ένα πνεύμα ανήσυχο

που δεν μ’ αφήνει ήσυχο

στιγμή,  να ησυχάσω.

Με το μυαλό αρέσκεται

σ’ αντίθεση να έρχεται

και καταφέρνει διαρκώς,

να περπατώ  σιωπηλός

μήπως,  ειρμό και  πιάσω.



Μολύβι  πρέπει και…

Κανεις δεν ειναι κανενος
μου ειπες ενα βραδι
δiχως γιατι, μ’ ενα φιλι
χαθηκες στο σκοταδι.

Εμεινα να σε κοιτώ
και την καρδια μου να κρατώ
για να μη σπασει.
Μα πως να εξηγησω στην καρδια
οταν με πονο με ρωτα
πως σε ‘χει χασει;

Κανεις δεν ειναι κανενος
στον δρομο στεκομαι κενός
χωρις εσενα.
Μεσα στα ματια τα υγρα
μεσ’ τη σπασμενη μου καρδια
ψαχνω εμενα.

-πέρασα απ το φράκτικερ ψηλέα μου !

-μπά,πέρασες απ το πράκτικερ συγκάτοικε?

-πήγα να δώ πως πάει το βοηκοτάζ παραμορφωμένε μου !

-μπράβο,πολύ πατριωτικό από μέρους σου!

-εμ δεν το άντεχα να γράφει ο Φαρενάιτερ ότ είμαι…

 

 

Ένας ποδηλάτης με μεγάλα αυτιά  

 πρίγκηπας  στα τρύπια ρούχα του σκαφτιά

ένας εργατάκος σαν κλαδί λιανός 

ήλιος πανδαμάτωρ καλοκαιρινός 

πάει για το νταμάρι ορθοπεταλιά  

 γύφτισσα μαζί του πάει κι η αντηλιά.    



Τον κοιτάζει η Δραπετσώνα και το Πέραμα  

 τις καμπάνες τους βαράνε ως το ξημέρωμα.

 …

Η καταμετρηση αρχισε

Νεκρος ο Χρονος σταζει σκαλια στην μαυρη καπα του

μα προλαβε κι αφαιμαξε το σκοτος

ανεσπερο το φως

φεγγει στους ταφους μας

Οι νυχτεριδες αφησαν καμπαναρια

και απαιτουν να οδηγουνται απο ανθρωπους

μπροστα αυτοι

σαν εκκρεμει ...

ο απεθαντος Χρονος



Τ' ασαρκο πνευμα του

προσπαθει να ξαναμετρησει με αντιθεσεις

μα το σκοτος ενδημει μεσα μου

Η Μνημη εσπασε τ' αριθμηταρι του και σεργιανιζει

την απουσια…

======================

'

'

Αν σας ρωτάνε οι γνωστοί

στο δρόμο και στην πιάτσα,

αν έχετε υγειά σωστή

να κάνετε γκριμάτσα.

Πείτε πως κάτι σας πονεί

το στόμα έχει στραγγίσει

και μάλλον κάποια φλεγμονή

σας έχει γονατίσει.

Η υγεία τώρα μόνιμα,

πείτε, είναι ρημάδι

και πως μονάχα φρόνιμα

κάθεστε κάθε βράδυ.

Πείτε πως μόνο σε γιατρούς

τώρα…

Λίγο γάλα

από το μαστό

της ευθύνης,

να πιεί,

το προοριζόμενο

για την απόπειρα επανόρθωσης,

επίθετο.

Να πάρει

όση δύναμη του αναλογεί.

Είναι επέιγον.

Η αδιαφορία,

είναι προ των πυλών.