Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Της Μάνας

Ήσουν το αραξοβόλι
στ' ανεμοδαρμένα ύψη,
όταν οι βοριάδες όλοι
με χτυπούσαν, μ' είχες κρύψει.

Ήσουν η φωτοβολίδα
σ' όνειρα ναυαγισμένα,
σωτηρίας η σανίδα
σε πελάγη οργισμένα.

Ήσουν μέσα στους χειμώνες
ένα τζάκι αναμμένο,
στους χαμένους μου αγώνες
ένας κάβος για να δένω.

Ήσουν καλημέρα πρώτη,
καληνύχτα τελευταία,
η ασπίδα στρατιώτη,
η Ιθάκη τ' Οδυσσέα.

----

Πού να το 'ξερα ότι ήσουν
όλα αυτά και τόσα άλλα.
Θάλασσα ως τη φυγή σου
ήμουν κι έμεινα μια στάλα.

Χρόνια πολλά στις μανάδες του κόσμου!

Προβολές: 423

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 10 μέλη

Τα σχόλια είναι κλειστά για αυτή την καταχώριση ιστολογίου

Σχόλιο από τον/την JOE C. στις 11 Φεβρουάριος 2010 στις 21:01: Μεγαλείο η πηγή που χαρίζει ομορφιά στη δύναμη περιγραφής του!!!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 13 Φεβρουάριος 2010 στις 0:30: Ομορφιά, τρυφερότητα, νοσταλγία
αγάπη, σεβασμός
Όλα σε ένα πανέμορφο ποίημα
Καλό βράδυ Ειρήνη

Σχόλιο από τον/την Celestia στις 13 Μάιος 2012 στις 4:30: Εξαιρετικο!!!!!!

Πανεμορφο!!!!!!!

Χρονια πολλα γλυκεια μου Ειρηνη!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 13 Μάιος 2012 στις 8:30: .

Πάρα πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!!

Χρόνια πολλά σ` όλες τις Μανάδες....

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 13 Μάιος 2012 στις 10:25: Φανταστικο!!!

Χρονια πολλα σας!!!

Σχόλιο από τον/την ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ στις 13 Μάιος 2012 στις 12:55: Δεν το ήξερα ότι ήσουν
όλα αυτά και τόσα άλλα,
θάλασσα ως τη φυγή σου
ήμουν κι έμεινα μια στάλα.....

κρατώ αυτό...που λέει για την....φυγή, μιας και η δική μου έφυγε......με τούτο το τετράστιχο τη φέρνω πιο κοντά μου.......