Της ψυχής μας το στέκι
Ήσουν το αραξοβόλι
στ' ανεμοδαρμένα ύψη,
όταν οι βοριάδες όλοι
με χτυπούσαν, μ' είχες κρύψει.
Ήσουν η φωτοβολίδα
σ' όνειρα ναυαγισμένα,
σωτηρίας η σανίδα
σε πελάγη οργισμένα.
Ήσουν μέσα στους χειμώνες
ένα τζάκι αναμμένο,
στους χαμένους μου αγώνες
ένας κάβος για να δένω.
Ήσουν καλημέρα πρώτη,
καληνύχτα τελευταία,
η ασπίδα στρατιώτη,
η Ιθάκη τ' Οδυσσέα.
----
Πού να το 'ξερα ότι ήσουν
όλα αυτά και τόσα άλλα.
Θάλασσα ως τη φυγή σου
ήμουν κι έμεινα μια στάλα.
--
Χρόνια πολλά στις μανάδες του κόσμου!
Τα σχόλια είναι κλειστά για αυτή την καταχώριση ιστολογίου
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του