Λινγκ Λι ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Γεωλογικά η Ινδοκίνα είναι η συνέχεια του οροπεδίου του Θιβέτ απο οπου σε σχήμα βεντάλιας κατεβαίνουν οι μεγαλύτερες οροσειρες της περιοχης .
Το κλίμα της περιοχής ανήκει στην περιοχή των μουσώνων , που το καλοκαίρι δημιουργούν δυνατές και πυκνές βροχοπτώσεις και ιδιαιτερα υψηλες θερμοκρασιες .
Θέλαμε κανα δυό μέρες ίσαμε την Σαιγκόν που τώρα λέγεται Χο-τσι-μίνχ, δηλαδή ακείνος που φωτίζει . Πάει καιρός από την τελευταία φορά πούχα έρθει εδώ , δοκιμάκος ήμουν ακόμη , μα σα τώρα θυμάμαι τα πρασινοκίτρινα μουχλιασμένα νέρα του ποταμού και το υγρό μουσόνι .
Όταν πλησιάσαμε και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε με πιλότο το ποτάμι , ένα κιτρινιάρη πιθηκομούρη , οι εικόνες που ζωντάνεψαν στο μυαλό μου , έγιναν ακόμη πιό έντονες . Σα να ήταν χθές ...
Όχι δεν ήταν νερά εκείνα , μα σαλαμούρα ... Το καράβι έσχιζε ένα υγρό παχύρευστο και ασάλευτο , σαν πεθαμένο που δεν είχε το κουράγιο ούτε να αφρίσει καθώς αναγερνόταν απ` τα σιδερένια πλευρά του πλοίου μας . Η προπέλα μας αγκομαχούσε να κρατήσει τις στροφές της παλεύοντας με το άγνωστο αηδιαστικό , κάκοσμο υγρό που έμοιαζε με το πύον κάποιας κρυφής λαβωματιάς του πλανήτη μας .
Ο πιλότος μας , εγγονός βαρκάρη μεγαλωμένος ορφανός , με πατέρα σκοτωμένο στον πόλεμο του Βιετνάμ και μάνα Kινέζα ήταν βαμμένος εθνικιστής εως τι κόκκαλο .
Στη βαρδυά μου πιάσαμε κουβέντα και το πρώτο που άρχισε να μου εξιστορεί με καμάρι δεν ήταν άλλο παρά η πολυαγαπημένη του πατρίδα , άλλα και τα υπόλοιπα κράτη της ευρύτερης περιοχής …

* * *

Λινγκ Λι ...

Αγαπες που μυριζουνε , σογια και μινεραλι ,
ματια που κλαινε , σαν ακουν ψευτικα σ` αγαπω ,
πως να ξεχασω τις βραδιες , που μου `λεγαν με ζαλη ,
θα σε θυμαμαι παντοτε , πως πρεπει να στο πω ;

Ονειρα που μπερδευονται , σε αδειανη καμπινα ,
με αναμνησεις μιας ζωης , και ορκους φλογερους ,
κι ετσι οπως τριζει σαν βιολι , η σαπια λαμαρινα ,
εσυ θυμασαι ομορφους , αλλοτινους καιρους .

Πρωτα τα χρονια της σχολης , θυσια εκατομβης ,
σαν χαντρες απο φατουραν , στις σκεψεις μου κτυπουν ,
κι υστερα μεσα στο μυαλο , αργα στριφογυριζουν ,
σταρι απ την Αργεντινη , φωτιες στο Καμερουν .

Αληθεια , πως την ελεγαν την ομορφη Χιλιανα ,
και το κοριτσι στο Περου , που `μοιαζε με θεα ;
και κεινη την αξεχαστη , μουλατη Κολομβιανα ,
που φοραγε προκλητικα , ρουχα φανταχτερα ...

Της Καζαμπλανκας η Ναντια , και η ωραια Νορμα ,
η Λειντι που σ` αρεσε , και η μικρη Μαρινα ...
κοριτσια λαγνα ολες τους , για ερωτα πλασμενες ,
η Βαγια απ` τη Λατβια , και η Λινγκ Λι στη Κινα .

Αρωμα νυχτολουλουδου , στο φως θαμπης λυχνιας ,
το σπιτι μυριζε ποτο , και το κρεββατι σπερμα ,
τα δακρυα σου γυαλιζαν , τα λογια σου θλιμμενα ,
και η καρδια σου εσταζε , παραπονο και αιμα .

Ενοιωσα την ανασα σου , ζεστα να μ` αγγαλιαζει ,
διπλα σου οταν ξαπλωσα , στο βρωμικο σεντονι ,
το βλεμμα σου , μου μιλησε με τις καρδιας τη γλωσσα ,
στο στηθος μου σαν εκλαιγες , το`κανες να παγωνει .

Ησουνα δωδεκα χρονων , οταν την παρθενια σου ,
σε `κεινον πρωτοχαρησες , παρα τη θεληση σου ,
ακαρδο χερι αρπαξε τ` αδυναμο σου χερι ,
το σωμα του σε πλακωσε , κι αλωσε το κορμι σου .

Πως να σ` αγγιξω σκεφτηκα , κι` ακουγα το τραγουδι ,
που ο αερας εφερνε ως την μικρη αυλη ,
παραπονο πλημμυρισε , για σενα η ψυχη μου ,
καθε σου λεξη μ` εκοβε σαν κοφτερο γυαλι .

Ελα μαζι , ψυθιρισα και σου`γνεψα το χερι ,
κι απ`το μικρο παραθυρο , γλυστρισαν δυο σκιες ,
ενα ταξιδι εμεινες , κρυμμενη στη καμπινα ,
κυνηγημενη εφυγες , για παντα απ` το χθες .

Σου φερθηκα με σεβασμο , σαν να` σουν αδελφη μου ,
εκεινη που δεν προλαβα , ποτε μου να χαρω ,
και τρυφερα σε φροντισα , σαν να` σουν το παιδι μου ,
νοιωθωντας ετσι πως και γω , μαζι σου αποδρω .

Στο Σαν Φρανσισκο φτασαμε , παραμονες Αυγουστου ,
ζεστη , φωνες και ταλυμαν που απρεπα μιλουν ,
θυμαμαι σαν με φιλησες , εμοιαζες με σειρηνα ,
κι εβλεπα αλλους να γελουν , και αλλους νa απορουν .

Το τι στ` αληθεια `πογινες μονο ο Θεος γνωριζει ,
γιατι δεν εμαθα ποτε , νεα για σενα αλλα ,
αλλα θυμαμαι παντοτε , σαν φερνω στο μυαλο μου ,
εκεινα τα εκφραστικα , ματια σου τα μεγαλα .

Οι αναμνησεις ερχονται απροσκλητες τα βραδυα ,
ποτε γλυκα μου τραγουδουν και ποτε λυπημενα ,
παντοτε μου θυμιζουνε , παραξενες αγαπες ,
αυτες που ο νους μου αναζητα , μα το κορμι μου εσενα .

Ποια Κιρκη να με μαγεψε , οταν στο κοσμο ηρθα ,
και ποιος Θεος μ` ευλογησε να δω ολη τη γη ,
η Αφροδιτη ητανε της μοιρας μου υφαντρα ,
υπευθυνη για καθε μια , καινουργια μου πληγη .

Σημαδια εχω μεσα μου , φρικτα που με πονανε ,
κρυφες πληγες που αγρυπνο , τις νυχτες με κρατουν ,
σταμπες που χαραξε βαθεια , του χρονου η σφραγιδα ,
μαζι μου ταξιδευουνε , υπαρχουν και γερνουν .

Κι αν ειχα εκατο ζωες , ακομη για να ζησω ,
κι αν μου `λεγαν οτι μπορω , να σταματω το χρονο ...
τιποτε δεν θα αλλαζα , γυναικες τις ζωης μου ,
θα `θελα μονο της Λινγκ Λι , ποτε μην δω τον πονο .


* * *


Υπαρχουν καποια εξωτικα φρουτα , που ωριμαζουν και ειναι ετοιμα για περισυλλογη , υστερα απο δωδεκα με δεκατεσσερα χρονια .
Oι χωρες που ευδοκιμουν κυριως ειναι η νοτιοανατιλικη Ασια και η Αφρικη .
Ταξιδευουν μεγαλες αποστασεις μεχρι τον τελικο προορισμο τους, πρωτου καταναλωθουν και καταληξουν , στην καλυτερη περιπτωση να επιστρεψουν , στον τοπο παραγωγης τους , εχοντας χασει για παντα το δικαιωμα της ελευθερης υπαρξης , και την θαλπωρη που προσφερει η αληθινη αγαπη .
Στις μερες μας , ειδικα στις χωρες του τριτου κοσμου , ανθιζει περισσοτερο απο ποτε , η ανθρωπινη εκμεταλευση , το δουλεμπορειο και πανω απο ολα ... η παιδικη πορνεια .



Σαββατο 15 Ιουλιου 2006
Καπου κοντα στον μεσημβρινο των 180 μοιρων
Eν πλω για Ταιλανδη , απο Σαν Φρανσισκο

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Τη θερμή καλησπέρα μου σε όλη την όμορφη παρέα μας !!!

Καλή εβδομάδα !!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικος και παλι!!!
μπραβο Γιαννη

[ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ]

ρε λες να ξεπεταχτηκε καινουργιος Καββαδίας
μπράβο ρε Γιάννη!!!

[Κατερίνα]

στρωτό και ουσιώδες γράψιμο...

Γεια σου Γιάννη...!!!

[ELPIDA]

[Μαίρη]

Ονειρα που μπερδευονται , σε αδειανη καμπινα ,
με αναμνησεις μιας ζωης , και ορκους φλογερους ,
κι ετσι οπως τριζει σαν βιολι , η σαπια λαμαρινα ,
εσυ θυμασαι ομορφους , αλλοτινους καιρους .


Γράφεις Γιάννη!!!! Υπέροχος!!!!

[ermioni]

[Ειρήνη]

Σημαδια εχω μεσα μου , φρικτα που με πονανε ,
κρυφες πληγες που αγρυπνο , τις νυχτες με κρατουν ,
σταμπες που χαραξε βαθεια , του χρονου η σφραγιδα ,
μαζι μου ταξιδευουνε , υπαρχουν και γερνουν .

Πετά η ταξιδιάρα πένα σου!!!!! Υπέροχος!!!!!!
Γεια σου Γιάννη!