Τουνίμ ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Στιγμές ζωής ... απο το προσωπικό μου ημερολόγιο ...


Aπομεσήμερο στην Casablanca αρχές Οκτώβρη , πλώρα να στέκομαι αφημένος στο στοργικό άγγιγμα του χαδιάρη ήλιου της και στις δροσερές ριπές του ζέφυρου , που αδιάκοπα ξεσηκώνει ο ωκεανός χαρίζοντας τη δροσιά στους ανθρώπους . Παρακολουθώ από ώρα τη χούφτα από το κρένι της στεριάς να αδειάζει αμείλικτα τα σπλάχνα του Ποντονίκη από το καλαμπόκι του Galveston .
Eπάνω στο καπάκι του αμπαριού μας , το μάτι μου γιά λίγο στέκεται και παρατηρεί κάμποσα περιστέρια . Ξένιαστα και αδιάφορα στέκονται εκεί τσιμπολογόντας που και που κάποιο σπειρί .
Μοιάζουν να απολαυμβάνουν την μέρα τους !
Γιά μιά στιγμή φευγαλέα , μα πολύ ξεχωριστή συνδέομαι μαζί τους , πλημμυρίζω από έκσταση και βιώνω μιά κατάσταση νιρβανικής ευδαιμονίας .
Γίνομαι πουλί . Ζώ ...
Γιά να καταλάβεις και να νοιώσεις την Casablanca πρέπει να την περιδιαβείς μονάχος σου , ανέμελα . Οι ομορφιές της δεν είναι φανερές μα καλά κρυμμένες εξ επίτηδες θαρρείς από τα μάτια του επιπόλαιου τουρίστα , περιμένοντας υπομονετικά , για να σαγηνέψουν τον ψαχνόμενο , παρατηρητικό ταξιδευτή , που θα τις αναζητήσει με το ανήσυχο βλέμμα του ...
Και τότε του φανερώνονται .
Είναι αμέτρητες και πολλές φορές διακριτικά καμουφλαρισμένες πίσω από τα αραχνούφαντα κουρέλια της μιζέριας και της αθλιότητας
Μόλις βγείς από την κεντρική είσοδο του λιμανιού τράβα ντουγρού κατά πάνω και ακολούθησε την μεγάλη ανηφόρα που οδηγεί στην παλιά αγορά με την αρχαία αριστουργηματική πέτρινη , αψιδωτή πύλη με τα αραβουργήματα .
Στο απέναντι ακριβώς πεζοδρόμιο από την πλατειά λεωφόρο βρίσκεται το περίφημο « Café de Paris » , ένα από τα παλαιότερα καφέ της πόλης . Στους πίσω φτωχομαχαλάδες με τα αμέτρητα άναρχα σκολιά πλακόστρωτα στενοσόκακα , βρίσκονται φυτεμένα διάσπαρτα υπαίθρια παραδοσιακά καφενεδάκια , με ασυνήθιστα χρώματα και παράξενη μοίρα , σε μικρές τριγωνικές πλατειούλες που δροσίζοντε από προχειροφτιαγμένα ξύλινα χαγιάτια και πανύψηλες φοινικιές . Όχι συνηθισμένες φοινικιές , μα γεννημένες από χίλια χρόνια πίσω . Φοινικιές που άμα σε νοιώσουν φιλο τους και σε πάρουν με καλό μάτι , μπορούνε να σου εξιστορίσουν πάμπολες λεπτομέριες από όλες τις σελίδες της πολυτάραχης ιστορίας της , αλλά και άλλα πολλα ανομολόγητα επτασφράγιστα μυστικά , γιατί τους αρέσει πολύ το κουσέλι .
Να εκεί ... , εκεί ακριβώς να καθίσεις .
Κάτω από της φοινικιάς τον δροσερό ίσκιο , αφήνοντας την ψυχή σου απερίσπαστη και ξαλαφρωμένη από τις βιοτικές έγνοιες να κορεσθεί από τις εναλλασόμενες εικόνες και το μυαλό σου από στοχασμούς . Και τότε , ... μόλις αισθανθείς ότι έχεις εξαγνισθεί και αφομοιωθεί από το περιβάλλον , να παραγγείλεις καφέ και ναργιλέ ... και να τα πιείς , ρουφώντας το αυθεντικό μαγικό χαρμάνι της πολύβουης ζωής και της αραβικής της ομορφιάς .
Αργότερα σαν ο ήλιος γύρει και το χαμψίνι μαζέψει τις φτερούγες του , ν` αφήσεις την φωνή της εσπερινής επίκλισης του ιμάμη να σε διαποτίσει με την νωχελική της γοητεία , να κλείσεις τα μάτια σου γιά να αισθανθείς καλύτερα τους άγνωστους στίχους από το κοράνι , όπως τους συνοδεύει η βοή του όχλου και το θρόισμα του άνεμου στα φύλλα της φοινικιάς ... να οσφρανθείς τους καρπούς της και να δεχθείς το ιαματικό λουτρό των χρυσοβιολετί δειλινών φωτοσκιάσεων .
Κι αν πάλι συμβαίνει να είσαι ο άνθρωπος εκείνος που οι άλλοι λένε φευγάτο ... ε , τότε ... , τόσο το καλύτερο !
Γιατί τότε , θα μπορέσεις να εξαυλωθείς και να επικοινωνήσεις με τα ουρί και τα τζίνι που περιφέρονται αιρούμενα στην αιθερική ουσία της ατμόσφαιρας ανάμεσα στο ανυποψίαστο πλήθος .
Μόλις περάσεις την λεπτή διαχωριστική γραμμή της συμβατικής ορατής πραγματικότητας , θα μπορέσεις να συντονισθείς με τις λεπταίσθητες δονήσεις τους , αποκτώντας πανάλαφρη άχραντη υπόσταση , αρχαγγελικό σώμα και θα μεταρσιωθείς , αναθεωρόντας εξάπαντος τις πεπειθήσεις σου γιά τον ορατό υλικό κόσμο .
Μοναχα μη ... , μη τρομάξεις όταν θα νοιώσεις το φυσικό δέος που γεννάει πάντοτε το μεταφυσικό στη ανθρώπινη ψυχή , μα χαμογέλασέ τους , έτσι απλά ... Άφησε την ψυχή σου ελεύθερη , αφουγκράσου και δες ... Δες τα να ερωτοτροπούν , κρυφάκουσε τα ασελγή τους γέλια καθώς θα τρυπώνουν στο λαβύρινθο του αυτιού σου , άστα να σε παρασύρουν μαζί τους στην χρυσόσκονη της αιθερικής ατμόσφαιρας , νοιώσε την εξωκοσμική ανασαιμιά τους να μυρώνει με το φίνο λάγνο της άρωμα την αλμυρή πνοή του άνεμου ... , μπες μαζί τους και ζήσε σ` αυτόν τον γοητευτικό ονειρικό κόσμο ...

~ ~ ~

... Τρείς ολάκερες εβδομάδες μας πήρε η εκφόρτωση , μιας και σε τούτο τον αλλόκοτο τόπο βρεθήκαμε γιά καλή μας τύχη στο ραμαζάνι .
Στη διάρκεια της ημέρας οι πιστοί δεν επιτρέπεται να φάνε και να πιούν τίποτε απολύτως , μα σαν ο Μουεζίνης βγεί στο μιναρέ και πεί το μπίρ Αλλάχ ... τότε όλα επιτρέπονται , η μάλλον καλύτερα γιά να ακριβολογήσω σχεδόν όλα γιατί απαγορεύεται το αλκοόλ , μέχρι την επόμενη ανατολή . Κατά τα άλλα γούστα , πυρ κατά βούληση .
Στο Μαρόκο και ειδικότερα στην Casablanca το καθεστώς δεν είναι τόσο σκληροπυρηνικό όσο σε άλλα μουσουλμανικά κράτη , έτσι ενώ οι ημέρες της παρουσιάζονται καλυμένες και χαμηλοβλεπούσες με σεμνότυφια τσαντόρ και φερετζέ , οι νύχτες της προσφέρονται γιά απαγορευμένες απολαύσεις και κρεπάλη ... Όσοι πιστοί προσέλθετε ...

~ ~ ~

Σαλπάρουμε ...
Ορκίσθηκα να επιστρέψω μιά μέρα στη Casablanca. Αν δεν μπορέσω να το κάνω , γιά να σας πω μετά κάποια ιστορία από αυτές που ταξιδεύει το χαμψίνι , ο Σιμούν η ίσως κάποια που θα μου διηγηθεί η αγαπημένη μου φοινικιά η τα ξεδιάντροπα λάγνα πάγανα , τότε κάντε το εσείς .Ταξιδέψτε έως εδώ, νοιώστε το γοητευτικό μυστήριο , απλώστε τα χέρια σας και αγγίξτε την ιστορία ...

~ ~ ~

Τουνίμ …

Ήταν βουή παραμυθένιου κοχυλιού ,
οχλαλοή , καταραμένο μαλεβράσι ,
παράξενοι ζητιάνοι και πραματευτές ,
κι ένα χαμίνι που τη μάννα του είχε χάσει .

Δίπλα στην όαση τρείς γητευτές φιδιών ,
σκόνη σηκώνεται , θύμωσε το χαμψίνι ,
καυτή ματιά πίσω από χρυσό τσαντόρ ,
χωρίς φωνή το μήνυμα της να μου δίνει .

Άβουλα στην αλέα σαν πλησίασα
το αρωμά σου ένοιωσα να με τυλίγει ,
λεπταίσθητες δονήσεις με συγκλόνησαν ,
ο ήλιος πύρινος , μα εγώ ένοιωθα ρίγη .

Άνοιξες τότε το σεντούκι για να δώ …
… παλιό κειμήλιο … μου `πες για να μ` αδράξεις ,
ευλαβικά το πήρες και μου το `δειξες ,
μέσα μου διάβασες χωρίς να με κοιτάξεις .

Ήταν μια πέτρα , μαύρη , τόσο δα μικρή …
… τουνίμ τη λένε … είπα θα την πάρω ,
σφιγκτά την κράτησα και σ` άγγιξα δειλά ,
χωρίς να θέλω άρχισα να σε φλερτάρω .

Στην ασημόλουστη βραδυά του Μαρακές ,
πρωτοαντίκρυσα γυμνό το προσωπό σου ,
και το ξημέρωμα με βρήκε να φιλώ ,
κάποιο σημείο του κορμιού σου , το τρωτό σου .

Ένας αρχαίος ουρανός από χαλκό
ζηλεύει της ψυχής την πανδαισία ,
θα σε θυμάμαι πάντοτε όσο θα ζω ,
ως το επέκεινα και την αθανασία .


* * *

Η μυστηριώδης αγορά του Μαρακές και η Φατίχα , έτσι την έλεγαν …όλα τους αιωρούμενα στη αιθερική ουσία του μεταφυσικού, κάπου ανάμεσα στην νοητική ζώνη του μύθου και της συμβατικής πραγματικότητας …
Μόνάχα ο χρόνος μπορεί να μας διδάξει τι είναι αλήθεια και τι μύθος . Μερικές αλήθειες δεν επιζούν με το πέρασμα του χρόνου αλλά ο μύθος του τουνίμ θα επιζήσει για πάντα γιατί θα τον ψιθυρίζουν οι τέσσερεις άνεμοι της απέραντης έρημης Σαχάρας .
Σύμφωνα με την παράδοση και τα πανάρχαια ιερά συγγράματα, η μόνη αποδεκτή μέθοδος μαντείας είναι δύο πέτρες …
Μία λευκή και μία μαύρη …
Η μαύρη λέγεται τουνίμ …


* * *


Αλήθεια , πόσα καλοκαίρια πέρασαν , θυμάσαι άραγε ;
Κάπου στον Ατλαντικό , ταξιδεύοντας προς το Μπραζίλι , 17 Ιουλίου 2007

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο και τουτο το ταξιδι σου!!!!
γεια σου Γιαννη

[Ειρήνη]

Άφησε την ψυχή σου ελεύθερη , αφουγκράσου και δες ...

Και...αφουγκράζομαι και...βλέπω Γιάννη.....
Ποιητικότατος!!!!!!

Ένας αρχαίος ουρανός από χαλκό
ζηλεύει της ψυχής την πανδαισία ,
θα σε θυμάμαι πάντοτε όσο θα ζω ,
ως το επέκεινα και την αθανασία .

Θαύμα!!!!!!!

Καλή σου μέρα! Καλή εβδομάδα!

[Ειρήνη]

[Έρως στο Κουρμπέτι]

Υπέροχα τα Ταξίδια σου!!! Και ο τρόπος που μας εκφράζεις τις Εμπειρίες σου, είναι
σαν να μας πέρνεις Μαζί σου!!!!!!

[Μαίρη]

Mε την Ειρήνη.....Θαυμα-σιο!!!!!!!

Ένας αρχαίος ουρανός από χαλκό
ζηλεύει της ψυχής την πανδαισία ,
θα σε θυμάμαι πάντοτε όσο θα ζω ,
ως το επέκεινα και την αθανασία .

Καληνύχτα Γιάννη!

[ermioni]