Της ψυχής μας το στέκι
*
Κτύπαγες το ματσακόνι , κι η σκουριά αιμορραγούσε ,
αγιασμός στο μετωπό σου , ο ιδρώτας σου κυλούσε .
Η φωνή σου στο μυαλό μου , έρχεται συχνά τις μέρες ,
που η θάλασσα αφρίζει , αγγαλιάζοντας τις ξέρες .
Άγρια μορφή στην όψη , χέρια ταλαιπωρημένα ,
τα χαρακτηρηστικά σου , από πίνακα βγαλμένα .
Στο μπόι , ήσουν μέτριος , μάτια σπινθηροβόλα ,
έμοιαζες πως χανόσουνα , μα ήσουν μέσα σ` όλα .
Δόκιμος , παιδί ακόμα , σ` έβλεπα να μαστορεύεις ,
γάσες , κόμπους και στρωμάτσες στο καμπούνι να δουλεύεις .
Πάντα σε παρατηρούσα σιώπηλα , σκυφτός κοντά σου ,
να σου μοιάσω μια μέρα , ήθελα στη μαστοριά σου .
Φώναζες και πληγωνόμουν και κρυβόμουν στην καμπίνα ,
έκλαιγα απ` το θυμό μου , μάθαινα μήνα με μήνα .
Κάποιες μέρες κουρασμένος , ένοιωθα πως σε μισούσα ,
κι άλλες της ταλαιπωρίας , που με πείσμα σου μιλούσα .
Όμως πάντα στα λιμάνια , ήσουνα η συντροφιά μου ,
και στις δύσκολες μου ώρες , φίλος και παρηγοριά μου .
Η προσωπικότητα σου , σαν πανάρχαιη γραφίδα ,
κι όσα ξέρω , απο σένα πρωτοέμαθα και είδα .
Τώρα που `χω μεγαλώσει και μπορω να σ` εκτιμήσω ,
ξέρω « μπόση » όμοιο σου , άλλονε δεν θα γνωρίσω .
Τ` όνομα σου στη καρδιά μου , χάραξε βαθειά σφραγίδα ,
πάντοτε θα σε θύμαμαι Μεθανίτη Λεωνίδα ...
* * *
Στις 20 Ιουλίου του 1982 , ανέβηκα πρωτόμπαρκος , δόκιμος πλοίαρχος στο « ΚΟΝΚΑΡ ΘΕΤΙΣ » , ένα βασιλοβάπορο τζενεραλάδικο τριών μηνών , στην Αμβέρσα .
Εκεί πρωτοσυνάντησα τον Λεωνίδα τον Λέκκα , απο τα Μέθανα , ένα σπάνιο ναυτικό , πραγματική φυσιογνωμία θαλασσόλυκου , δραπέτη απο τις σελίδες του Καββαδία.
Ήταν εκείνος που με τον τραχύ , για τα τότε κριτηριά μου τρόπο του , συνέβαλλε στο να μεταμορφωθώ από λεπτεπίλεπτος δόκιμος , τζόβενος, ναύτης και στη συνέχεια μαραγκός , κάτι ιδιαίτερα τιμητικό γιά εμένα, αξιωματικός .
Είχα την σπάνια τύχη να τον συναντήσω και στο επόμενο καραβι μου , το « ΚΟΝΚΑΡ ΤΡΙΑΙΝΑ » αδελφάκι του « ΚΟΝΚΑΡ ΘΕΤΙΣ » . Κοντά του μυήθηκα στο μαγικό , για όσους τον βλέπουν έτσι , κόσμο της κουβέρτας και στην ψυχολογία του ποντοπόρου ναυτικού .
Σήμερα, γραμματικός πια στον « ΠΟΝΤΟΝΙΚΗ » , ένα σαραντάπεντάρι φορτηγό εικοσιδύο ετών, δεκαοκτώ μήνες ήδη στο καράβι , τον εκτιμώ περισσότερο απο ποτέ .
Το ποιημά μου αυτό , ειναι ένα εκ βάθους καρδίας ειλικρινές ευχαριστώ σε σένα μπόση μου, καθώς επίσης και στον κάπτα Ηλία Σμύρο , τον αρχικαπετάνιο της ΚΟΝΚΑΡ , που πίστεψε σε μένα και μου εμπιστεύτηκε αυτην την τιμητική θέση και στη συνέχεια με έστειλε πρωτάρη ανθυποπλοίαρχο στο «ΚΟΝΚΑΡ ΙΝΤΡΕΠΙΝΤ» ένα πάναμαξ εβδομηνταπεντάρι στο οποίο κάθησα δεκατρείς μήνες .
Λεωνίδα ... αλήθεια πρώτη φορά σε αποκαλώ έτσι, καπταν Ηλία , όπου κι αν βρίσκεσθε καλή σας ώρα και να είσαστε πάντα καλά .
Αληθεια , ποσα καλοκαιρια περασαν , θυμασαι αραγε ;
Εν Bukpyung - Νότια Κορέα , Δευτερα 4 Σεπτεμβριου 2006
*
Eίναι στ`αλήθεια πολύ όμορφο συναίσθημα να καταθέτεις δημόσια την ευγνωμοσύνη σου γιά κάποιους ανθρώπους - σταθμούς στη ζωή σου ...
Παράλληλα σας ευχαριστώ πολύ όλες και όλους σας ...
Ποίημα,
που δείχνει την ποιότητα του ανθρώπου Γιαννη Αννινου!!!!!!!!!!
Συγχαρητήρια!!!!!!!!!!!!
Την καλησπέρα και το θαυμασμό μου...
... Με τιμάει ιδιάιτερα το ότι επισκέπτεσθε το χωρο μου, η διάχυτη ανθρωπια στα σχόλια σας καθώς και ο εκλεπτυσμένος εύοσμος λόγος σας ... γι` αυτό επιθυμώ να σσας εκφράσω το ευχαριστώ και την εκτίμησή μου ...
Είναι στ` αλήθεια μεγάλη χαρά μου , να σας έχω συνοδοιπόρους ... πλέοντας παράλληλα στη μακρισμένη ρότα ... εκείνη που οδηγεί στον πυρήνα του κύτταρού μας ... στην πηγή της ύπαρξης μας ... στην απαρχή της δημιουργίας μας ...
*
Βασίλη,
Πως να στο πω ... κάποιες φορές δεν υπάρχουν οι λέξεις ... γι` αυτό απλά θα σε ευχαριστήσω ειλικρινά γιά την τιμή που μου κάνεις να μοιράζεσαι μαζί μου κάποιες από τις στιγμές της ζωής σου ...
Έξοχο .................!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Την Καλησπέρα μου Γιάννη !!!!!!!!!!!!!!!!!
Καταπληκτικος για αλλη μια φορα!!!
καλησπερα Γιαννη
Γιάννη οι γραφές σου συγκινούν πάνω απ' όλα γιατί είναι αληθινές
και πλημμυρισμένες από συναίσθημα! Να, όπως σε τούτο το υπέροχο αφιέρωμα!!!!
με συγκίνησες Γιάννη
ύμνος την φιλία το αφιέρωμένό σου!!
*
Ίσως ... λέω τώρα δίχως να επιμένω δογματικά ως προς την ορθότητα των λεγομένων μου ... ίσως λοιπόν, εκείνες οι συναισθηματικές μας παρακαταθήκες να είναι η αληθινή συντροφιά μας την στιγμή της αναχώρησησής μας από τον υλικό κόσμο ... όταν έρθει το οριστικό τέλος όλων των σαρκικών δεσμών ... στην τελευταία εκείνη έξοδο από το χοϊκό μας σκέυος ... στην έσχατη πολύτιμη αναπνοή ... όταν θα αφήσουμε την εικόνα μας φυλακτό και σφραγίδα στα δακρυσμένα μάτια των αγαπημένων μας ... συντροφιά αλλά και δώρο ανεκτίμητο γιά το μεγάλο επερχόμενο ταξίδι μας ... εκείνο που κάνεις δίχως χάρτη και εξάντα ... ισορροπόντας παράτολμα σαν ακροβάτης στην τεντωμένη χορδή της ψυχής σου ... δίχως παλλινόροιο και πορτολάνο ... με αλάνθαστη πυξίδα το αγνό, άσπιλο ένστικτο σου και μοναδικό, αλλά κυρίαρχο, εφόδιο το αγνότερο συναίσθημα ... την αγάπη ...
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά