Σκόρπιζες γύρω σου αγάπη και χαρά …

μιά παρουσία που ο χρόνος δεν θα σβήσει,

άγγελος ήσουν ... κι ας σου λείπαν τα φτερά

μες το μυαλό μου την μορφή σου έχω κρατήσει.

Άντρας δυό μέτρα με καρδιά μικρού παιδιού

δίπλα μας πάντα σαν μεγάλος αδελφός μας,

κι ένα χαμόγελο ... ήλιος καλοκαιριού

τις μαύρες μέρες μας γινόσουνα το φώς μας.

Καπετάν Θόδωρε ... τι να σου θυμηθώ ...

πως νάβρω λέξεις … το ποιός ήσουν να…

* 

Με  ρυμουλκό  σε  σύρανε 

στου  άπειρου  την  άκρη

στων  Σαργασσών  την  θάλασσα

στις  όχθες  στου  Ευφράτη.

Σκαρί  που  νύχτα  σμίλεψαν

επτά  χιλιάδες  Κάποι,

στοιχειά  τ` αλυσοδέσανε 

σε  μήκη  και  σε  πλάτη.

Του  Αμαζόνιου  Τουκάν

φως   της   Καληδονίας,

ανατολή  του  Βόσπορου

γη  της   Παταγονίας.

Στου  χρόνου  το  αρχιπέλαγος

έρμαιο …

*

Γνωρίζoντας ότι τα περισσότερα άτομα της γωνιάς μας είναι ψαχνόμενα, σκεπτόμενα και συνειδητοποιημένα ... χαίρομαι που έστω και έτσι με κάποιο τρόπο μπορούμε και επικοινωνούμε ...

Εύχομαι να είσαστε καλά ... και να δημιουργείτε !!!


Θέλω παράλληλα να σας χαρίσω ένα μελοποιημένο τραγούδι, αφιερωμένο σε όλες και όλους ....

Χα χα χα !!! μην ανησυχείτε ... δεν το έγραψα ακόμη !!!

Με αγάπη

Γιάννης

*

Τ` άγουρα  χρόνια  της  οργής  και  της  ανάγκης

κείνες  τις  μέρες  της  εφηβικής  σιωπής,

των  ενοχών ... της  ανεξήγητης  ντροπής

πέτρινα  αλώνια  που  πλημμύριζε  ο  Γάγγης.

Αλλότριων  περγαμηνών  και  πρωτοκόλλων

έρμαιος  στο  κυκλώνειο  παράδοξο,

τέλος  κινδύνεψα  να  έχω  άδοξο…

*

Μας  πήρε  και  μας  έσυρε  ο  γραίγος  απ`  την  πλώρη

τ` απρόσμενα  μας  έφερε  ο  μπάτης  στην  ακτή,

κι  όπως  το  κύμα  έλουζε  τ`άσπρο  σου  μισοφόρι

δυό  λόγια  σου  ψιθύρισα  με  πάθος  στο  αυτί.

Σε  φως  κι  ασήμι  λούστηκες, γυμνή ... παραδομένη

στ` αστείρευτου  του  πάθους  σου  την  άκρατη  ορμή,…

Θέλω να μεταλάβω ευλαβικά

κάθε σταλαγματιά απ` το κορμί σου ,

όταν του πόθου μας σιγήσει η φωτιά

και γίνουμε οι ουραγοί του παραδείσου .

Θέλω κομμάτι σου να γίνω και μετά

σ` ένα βυθό να ξεχαστώ και να κοιμάμαι…

*

Από  τα   μύρια  της  αυγής  δροσάτα  χρώματα

διάλεξα  το  μενεξεδύ  να  βάψω ,

τα  όνειρά  σου  και  τους  στίχους  που  σου  έγραψα

και  στα  κοχύλια  γιά  τη  μουσική  να  ψάξω .

Αιχμαλωτίσθηκε …

*

Το  κύμα  πυρωνόταν   απ`  το  φως 

στην  άγονη  γραμμή  του  παραδείσου ,

κι  αν  σε  φοβίζει  τουτη  η  νύχτα   κι  ο  αχός 

από   το  μεσιανό  κατάρτι  μου  κρατήσου .

Φύκια  , που  `πλεξε  …

Ελεύθερος  φτερούγησες  στου  άπειρου την  άκρη

κι  από  τα  μάτια  μου  καυτό  κύλησε  κάποιο  δάκρυ,

στη  σκέψη  πως  περάσαμε  μαζί  είκοσι  χρόνια

μαζί  σαν  φίλοι  κι  αδελφοί  ... πάντα  χωρίς  διχόνοια.

Γιά  σένα  αγάπη  ένοιωθα, ήσουν  η  συντροφιά  μου

ψηλά  σε  είχα  μες  το  νου, βαθειά  μες  την  καρδιά  μου,

αγαπημένε  φίλε  μου,  πνευματικέ  αδελφέ  μου

πως  τόσα  χρόνια  κύλησαν  σαν  το  νερό  γλυκέ  μου…

*

Άπ  την  ίδια  ουσία  πλασμένοι  

ο  γυαλός  , το  καράβι  κι  εγώ ,

πριν  χιλιάδες  αυγές  γεννημένο  

το  κοχύλι  που  ψάχνω  να  βρώ .

Το  κορμί  μου  πατρίδα  φευγάτη

ένας  μόλος  στην  άκρη  της  γης ,

μία  πόλη  που  έσβησε  ο  χρόνος

κάποιας  άλλης  παλιάς  εποχής .

Ξεχασμένη  σε  κάποιο  καρνάγιο

η  ψυχή  μου  αιώνες  μετρά ,     

ενωμένη  με  κείνο  το  πνεύμα  

που …

*

Σκυφτός  εργάζεσαι  κι  ώρες   ατέλειωτες 

κτυπάς  αμίλητος  το  ματσακόνι ,

όλος  ο  κόσμος  σου  άλμυ  και  σίδερο

ένα  μονόπρακτο  που  δεν  τελειώνει .

Όνειρα  που` χτιζες , κάστρα  που  ρήμαξαν ,   

χλωμά  φαντάσματα  του  χθες  οι  σκέψεις ,

κι  ήρθε  το  σήμερα , άλυκο  σάβανο ,  

μα  πως  το  όραμα  να  παραβλέψεις ;

Ψυχή  και  σώμα  μου , ματιά  μου  πύρινη ,

κάθε  σου  κίνηση …

*

Από  Σκορπιούς  και  Δράκους   γεννηθήκαμε

δεν  είμαστε  η  γενειά  του  μέσου  όρου,

ξυπόλητοι  στα  κάρβουνα  πατήσαμε

μας  βύζαξε  γοργόνα  του  Βοσπόρου.

Τίμια  τις  παλάμες  μας  ματώσαμε

τα  γόνατά  μας  `γδάραν  τα  χιλίκια,

μαζί  με  τις  τσουκνίδες  μεγαλώσαμε

παλέψαμε  με …

*

Tα  έβλεπα  στον  ουρανό  που  χάνονταν

ξένοιαστα  ... του  νοτιά  τα  χελιδόνια,

κουκίδες  μαύρες  ... σιωπηλά  μου  έγνεφαν

ταξίδεμα  στα  σχολικά  μου  χρόνια.

Μέσα  στο  σμήνος  τους  ενσωματώθηκα

κούρνιασα  λίγο  στα  ζεστά  φτερά  τους,

από  τη  γη  στον  ουρανό  υψώθηκα

άκουσα …

Μου  λείπει  τόσο  της  μαμάς  το  φαγητό  

και  της  της  παλιάς  μου  γειτονιάς  η  φασαρία,

οι  εκδρομές  μου  στο  παλιό  δημοτικό 

και  η  δασκάλα  … που  φωνάζαμε  « Κυρία » . 

Αναπολώ  τα  ατελείωτα  σκαλιά

το  κολατσιό  στο  διάλλειμα ... τη  μπλέ  ποδιά  μου,

τα  σκανταλιάρικα  και  τα  καλά  παιδιά

τον  μαυροπίνακα  και  τα  τετράδιά  μου.

Να  ξανακάτσω  στο  θρανίο  το…

*

Ερχεται στο μυαλο μου συχνα , μια θολη εικονα .

Ειναι σαν να κοιταζω τα πραγματα πισω απο μια πορτοκαλι ζελατινα .

Οπως τοτε , που ημουν παιδι με κοντα παντελονια , ραμμενα απο την μαννα . Παντα σιδερωμενα και πεντακαθαρα . Μπορω να μυρισω ακομη , αν κλεισω τα ματια μου, το σαπουνι του χωριου να μοσχοβολαει στα χερια μου , και να αισθανθω την δροσερη αισθηση του κλασσικου ασπρου πουκαμισου στο σωμα μου .

Ανοιγα την καραμελλα και , μπουκωμενος ακομη οση ωρα…

*

Στο τραγικό του παραλόγου θέατρο

ρόλο μικρό δεν δέχομαι να παίξω ,

σαν ζώο άγριο στη ζούγκλα σαν βρεθώ

ξωπίσω από το θήραμα θα τρέξω .



Διαδρομές παράτολμες , χαοτικές

χωρίς ενδοιασμούς θα επιλέξω ,

αδιαφορώντας γιά φραγμούς συμβατικούς

του ήλιου τη μονάκριβη θα κλέψω .



Με κάποιο σκουριασμένο συρματόσχοινο

γάσα τις αμαρτίες μου θα πλέξω

και όλους όσους μοχθηρά με έκριναν

χαιρέκακα και γω θα διαψεύσω .



Του…

Μιά  περιπέτεια  σκέφτομαι  να  σας  διηγηθώ

μα  δυσκολεύομαι  γιατί  μοιάζει  μυθοπλασία,

είναι  από  εκείνες  που  γεννάει  του  ψεύτη  το  μυαλό

και  πρόσθεσε  η  ζωή  πλατώ  και  την  σκηνοθεσία.

Όσο  θα  την  διαβάζετε ... στη  ρίμη  αφεθείτε

χωρίς  συμβατικούς  φραγμούς  ... της  όποιας  θεωρίας,

και  ίσως  νοιώσετε  έκπληκτοι ... μα  και  γοητευθείτε ...

καθώς  τμήμα  θα  γίνεστε  αυτής  της …

*

Κοντά  στης  πλώρης  τ` άλμπουρο,  στη  μπίντα  καθιστός …

στη  λάβρα  του  καλοκαιριού, σε  λήθη  αφημένος,

αναπολούσα  της  ζωής  το  φαύλο  καθεστώς

με  τρόμο  που  με  έκανε  να  νοιώθω  παγωμένος ...

Κι  έτσι  όπως  εξεμάκραιναν  στην  τροπική  βραδυά

στον  αχανή  ορίζοντα ,  των  πελαργών  τα  σμήνη ,

φωνή  απο  τα  σύννεφα  ακούστηκε  τραχειά ...

μια  προφητεία  θύμιζε  γιά  κάτι  που  θα  γίνει…