Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ο προφήτης του πάρκου …

Έκπτωτος άγγελος ανάμεσα στο πλήθος

ίσκιος μετέωρος, αέρας που γυρνά …

μορφή αιώνια που γέννησε ο μύθος

χωρίς ταυτότητα ταξίδι ξεκινά ...

Πόνου διαδρομές … στης γης το μπλάβο χώμα

στιγμές διάσπαρτες στου χρόνου την ροή …

άλικο ήταν … μα ξεθώριασε το χρώμα

κερί που φώτιζε … την κάθε αναπνοή.

Αλήτης … έρμαιο … οικτρά καθημαγμένος

μύρο απλώνεις στης ψυχής της εκδορές …

βουβός αγέρωχος και μεταρσιωμένος

δειλά ξορκίζει του εγώ τις εκφορές.

Η ειμαρμένη δίχως οίκτο παρελαύνει

αναμοχλεύοντας των θέλω τη φυγή …

διαμελίζοντας το είναι προελαύνει

σπονδή στο σήμερα … κάθε κρυφή πληγή.

Ένας προφήτης που ασκήτεψε στο πάρκο

τις αμαρτίες του κάνοντας διδαχές …

δειλά κοιμότανε στου νου την μαύρη τάφρο

κι ήταν το Φως σε ξεχασμένες προσευχές …

* * *

Αλήθεια, πόσα καλοκαίρια πέρασαν, θυμάσαι άραγε; ...

Κάπου στον κόσμο, πλατεία Αγίου Κωνσταντίνου

Τρίτη 22 Μαΐου 2013, 10:45 LT (UTC+2)

Προβολές: 75

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 13 Φεβρουάριος 2014 στις 9:09: Εάν αποφασίσεις ότι θες να εγκαταλείψεις την θάλασσα ...

για να πατάς τη γη στερεά κάτω από τα πόδια σου,

τότε δεν ακούς πια την μουσική των θεών γύρω σου ...

.

Καλημέρα σε όλους !!! ...

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 13 Φεβρουάριος 2014 στις 22:42: Η ειμαρμένη δίχως οίκτο παρελαύνει

αναμοχλεύοντας των θέλω τη φυγή …

διαμελίζοντας το είναι προελαύνει

σπονδή στο σήμερα … κάθε κρυφή πληγή.

Μένω εδώ Καπετάνιε...!!! Ωραιότατο όλο!