Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μπέρδε - Γουαίη ...

Μιά περιπέτεια σκέφτομαι να σας διηγηθώ

μα δυσκολεύομαι γιατί μοιάζει μυθοπλασία,

είναι από εκείνες που γεννάει του ψεύτη το μυαλό

και πρόσθεσε η ζωή πλατώ και την σκηνοθεσία.

Όσο θα την διαβάζετε ... στη ρίμη αφεθείτε

χωρίς συμβατικούς φραγμούς ... της όποιας θεωρίας,

και ίσως νοιώσετε έκπληκτοι ... μα και γοητευθείτε ...

καθώς τμήμα θα γίνεστε αυτής της ιστορίας.

Αν και σωστά περάσανε, κοντά τριάντα χρόνια

είναι φορές που άθελα η σκέψη την υφαίνει,

σε κάποια εξόδου οκτώ Ρωμιοί με τρύπια παντελόνια

σε λιμανιού ρεζίλικο, με ρούμι μεθυσμένοι.

Είκοσι σκάρτα οι μισοί ... πρωτόμπαρκα παιδιά ...

κι ο Chief που στα σαράντα του έμοιαζε ο αρχηγός μας ,

με λίγα ψωροδόλλαρα και ορθάνοιχτη καρδιά

του είπαμε διστακτικά ... τι ήθελε ο αντρισμός μας .

Απόψε να αλητέψουμε ως το έλα της αυγής

φευγάτο σαββατόβραδο ... η σχόλη του εργάτη,

κι αν κάποιος παραπέοντας ξαπλώσει καταγής

θα πούμε ότι σκόνταψε ... κατά συνθήκη απάτη.

Χαμογελόντας δέχτηκαν ... κι έτσι πάντα συμβαίνει …

σαν τύχει νασαι εσύ αυτός που πήγε τον «πρωτάρη» ,

σε «σπίτι» ... κι ύστερα τον δεις, χαρούμενος να βγαίνει ...

απ` το «πριβέ» δωμάτιο με το μωβέ φανάρι.

Όλοι μαζί μιλούσαμε ... δίχως σαφή πορεία,

ήμασταν βλέπεις σε ορμή ... κι αναβρασμό μεγάλο,

κι όσο παρέμενε άλυτη αυτή η απορία

θυμήθηκα πως νηστικό είχα τον παπαγάλο ! ...

Ήταν τότε που ανέλαβαν οι τέσσερεις παλιοί

προτάσεις να εισηγηθούν ... γιά περαιτέρω πράξεις,

το ρούμι σ` όλους έβαλε αλέκτωρα λειρί

και εγγενή διάθεση ... γιά θυληκά να ψάξεις.

Κάποιος απέξω το έριξε να φέρουμε στο πλοίο

κορίτσια γιά να ποιηθεί ... ντόρος καραμπινάτος,

κάτι η τραβερσάδα μας ... συνήγορος το κρύο

κι ένω γυναίκες ψάχναμε ... φώναξε ο μπόσης ... νάτος !!! ...

Νύχτα Χειμώνα ... ασέληνη , σε άφωτο σοκάκι

ν`αστράφτει εξεχώριζες κάτι μικρό σαν λάμψη,

ήτανε δίμετρος ψηλός με εμπριμέ σακάκι

και νόημα μας έκανε ... κοιτώντας τον Θανάση .

Τ` άσπρα του δόντια γυάλιζαν ... σε στόμα λυκανθρώπου

Αρμάντο μας συστήθηκε ... της πιάτσας ο «πιλότος»,

άβυσσος είναι τελικά η φύση του ανθρώπου

αφήστε να εξηγήσω εγώ ... πετάχτηκε ο Πρώτος.

Με λέξεις και νοήματα η επικοινωνία ...

από τον αρχαιότερο ... δίχως δεύτερη σκέψη,

μας είπε ... «ακολουθήστε με στην τέταρτη γωνία ...»

κι εκεί να περιμένουμε, στο θέμα μας να τρέξει.

Κι όπως σχέδια κάναμε γιά ερωτική βραδυά

με υπάρξεις λάγνες ... θαλπωρή στο κρύο μας γιατάκι,

από μακρυά μας κάλεσε σχεδόν ψιθυριστά

κρυφά να μπούμε ήσυχα στο ξύλινο σπιτάκι.

Γιά μιά στιγμή κι αν δίστασα προχώρησα τα `μπρός

αφού κι άλλοι βιαστικά διέσχιζαν τον κήπο,

μιά κάμαρα που μύριζε ... από κερί το φως ...

σκιάχτηκα όταν άκουσα στην πόρτα ένα κτύπο.

Κι ενώ όλοι μας νομίζαμε πως φτάσαν οι σειρήνες ...

μπροστά μας εξεπρόβαλλε ... φτηστός ο αδελφός του,

τι λέγαν δεν κατάλαβα ... μα θάλεγα ευθύνες

πως ζήταγε απ` τον ψηλό ... που ήταν ο «δικός του» ...

Με τα πολλά εννόησαν τι θέλαμε να φέρει

και καραβίσια συντροφιά ... ήταν το όλο το θέμα,

κατάματα μας κάρφωσαν ... κι οι δύο τους , σαν μαχαίρι

πρωτού αρχίσουν να γελούν με χαυνωμένο βλέμμα ...

Φρικτά γελούσε ο μπάσταρδος , αλκοολικός αράπης

που στο Ρεσίφ εστείλαμε «άκρη» να κανονίσει,

εμείς μουλάτες θέλαμε ... παιχνίδια της αγάπης

κι ο γυιός της σκύλας νόμιζε ... πως ψάχναμε χασίσι ! ...

Είναι στ`αλήθεια να γελάς με τον αστείο τρόπο ...

το πως μπορεί το προφανές ... το θέλω μας να εμπλέξει,

όταν οι λέξεις εκτραπούν ... μοιραία ... δίχως κόπο ...

κι η λάθος συννενόηση ... τα πράγματα μπερδέψει !

* * *

Εάν αποφασίσεις ότι θες να εγκαταλείψεις την θάλασσα ...

γιά να πατάς τη γη στερεά κάτω από τα πόδια σου ...

τότε δεν ακούς πιά την μουσική των θεών γύρω σου ...

Αλήθεια, ποσα καλοκαίρια πέρασαν ... θυμάσαι άραγε ; ...

Εν πλω από Cape Town γιά Durban ...

Monday 25^TH July 2011 01:30

Προβολές: 66

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 8 Αύγουστος 2011 στις 9:45: Καταπληκτικη ιστορια!!!

Καλημερα Γιαννη

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 8 Αύγουστος 2011 στις 14:11: Μπραβο Γιαννη.

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 8 Αύγουστος 2011 στις 15:01: Υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πολύ ωραία απόδοση!!!!!!!!!!!!

Μιά ιστορία με ρυθμό και δύνατες εικόνες

που μας δίνουν μιά ιδέα απο τη γοητεία

και την περιπέτεια την οποία έχει η ζωή των ναυτικών.

Γειά σου Γιάννη...

Σχόλιο από τον/την Liontas στις 8 Αύγουστος 2011 στις 15:19: Πολύ όμορφο.

Έχει όλη την αύρα μιας ιστορίας του παλιού καλού καιρού...

Μπράβο για την εξαιρετική απόδοση και ανάπτυξη!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 8 Αύγουστος 2011 στις 21:27: Είναι στ`αλήθεια να γελάς με τον αστείο τρόπο ...

το πως μπορεί το προφανές ... το θέλω μας να εμπλέξει,

όταν οι λέξεις εκτραπούν ... μοιραία ... δίχως κόπο ...

κι η λάθος συννενόηση ... τα πράγματα μπερδέψει !

Με μια λέξη, φοβερός!!!!!

Σχόλιο από τον/την Αριάδνη Μεσογείτη στις 11 Αύγουστος 2011 στις 13:46: Θαυμάσια έμμετρη αφήγηση με δυνατές εικόνες, αστείες καταστάσεις και μια γραφή που ρέει σαν το νερό στο αυλάκι....