Σκουριάσανε τα μάτια από τα δάκρυα

χαμόγελα που γίνανε εφιάλτες

ψυχές παρθένες ξένων λάθη πλήρωσαν

και εμείς πάλι να ζούμε με αυταπάτες

Μια κοινωνία σάπια ως το κόκκαλο

ρούφηξε τη ζωή ως το μεδούλι

τα αφεντικά για λίγο όλα κομπιάσανε

μα πάντα την πληρώνουνε οι δούλοι

Οι δούλοι που ποτέ δεν καταλάβαμε

ελεύθεροι για πάντα θα πετούσαν

σε σκέψεις και ιδανικά που πίστεψαν

ταγμένοι πάντα τα υπηρετούσαν

Το θάνατο…

Ξέχασες που μεγάλωσες και το ποιους είχες φίλους

και μόλις δίπλα σου τους δεις την πλάτη τους γυρνάς

τώρα που συνευρίσκεσαι με άλλους καταλλήλους

το παρελθόν διέγραψες το έσβησες μονομιάς

μα να το ξέρεις φίλε  μου πως ζεις μες την απάτη

ο κόσμος που σου φτιάσανε είναι σατανικός

όσο και να πλημύρισες αγοραστή αγάπη

μονάχος είσαι δίπλα τους  και ας νοιώθεις σαν θεός

Μπορεί ο ξυλοπόδαρος από ψηλά να βλέπει

μπορεί όμως και…

Σαν τον χιονάνθρωπο που λιώνει από τη βροχή

λιώνουν τα όνειρα του κόσμου και τρομάζω

έξω έχει κρύο βολοδέρνει κάποια  ευχή

κλείνω τα μάτια και στο πάτωμα κουρνιάζω

Είναι τα σύννεφα γεμάτα με λυγμούς

αυτή η θολούρα με φοβίζει με πληγώνει

έρχεται μπόρα από τόπους μακρινούς

και η ελπίδα σκιάζεται σαν χάνεται το χιόνι

Μια εικόνα όμορφη συνάμα τραγική

για λίγο κάτασπρη καθάρια όλη η πλάση

μ α η καταιγίδα φέρει…

Δεν ξέρω αυτό που κάνω αν είναι λάθος η σωστό

απάντηση δε βρήκα στα βιβλία

γυρνάω  στα σοκάκια μπερδεμένο ξωτικό

το ξέχασε μια άγνωστη θρησκεία



Το νόμισμα μου μάθαν ότι έχει δυο πλευρές

η μια γυαλί  κομμάτια  κάνει εν τη ενώσει

η άλλη  τους ανθρώπους  φυλακίζει σε εκρεμές

το χάσμα προσπαθεί να γεφυρώσει



Τα χρώματα αντίθετα, διαβαίνουν βιαστικά

το μαύρο  σκυθρωπό και με πληγώνει

μα το λευκό τους  πάλι λαμπιρίζει σα φωτιά

τον ίσκιο μου…

  Γαλάζια θάλασσα ο κόσμος όλος

και εγώ αθεράπευτα ονειροπόλος

πετώ μακριά σαν μόρτης  γλάρος

άδεια η τσέπη μου δεν έχω βάρος

Είναι τα χρήματα του νου παιχνίδια

διαμάντια φτιάχνουνε από σκουπίδια

χτίζουν στην άμμο χρυσά παλάτια

και ο ήλιος βρίσκεται στα δυο σου μάτια

  Νησί στο άγνωστο είναι το κορμί σου

ούριος άνεμος η αναπνοή σου

περιπλανώμενος και…

Δε θέλει χρόνο και πολύ για να διαβείς

θαναι δε θαναι σκάρτο ένα τσιγάρο δρόμος

μέχρι να ψάλεις μελωδίες της δικιά σου προσευχής

δεν θα προφτάκει  να ζυγώσει ούτε ο φόβος   



κι όμως αλλόκοτα εκείνη τη στιγμή

όλη η ζωή σου τριγυρνάει παλιά ταινία

και είτε στη φτώχια  η με παράδες γεννηθήκατε μαζί

ίδιο το τέλος φθαρμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία



μόνο  η καλύβα σου αν είχε θέμελα γερά

άμα βαστιόταν από καρδιάς φτιαγμένα  αγκωνάρια   …

Μικρό παιδί  σαν ήμουνα  μου κάναν  ένα δώρο

ήταν το πιο όμορφο που απέκτησα  παιχνίδι

δεκάδες  χρώματα σε μια μικρή παλέτα

μια ζωγραφιά και  από ένα ανέμελο ταξίδι

Ταξιδευτής σε μια θάλασσα γαλάζια

μου έδινε φως ένα ολόχρυσο φεγγάρι

είχα τον ήλιο φίλο μου συνοδοιπόρο

κίτρινο χρώμα αστεριών για μαξιλάρι

μα ήρθε κάποτε αναπόφευκτα η  ώρα

όπου τα χρώματα σιγά σιγά τελειώσαν

από παιδάκι έγινα με μιας…

Εάν η τη ζωή σου διασχίζεις  με εάν

θα μείνει άγνωστο που θα έπρεπε να φθάσεις

δόλιες ελπίδες σου μοιράζουν δωρεάν

φράζουνε  δρόμους που μπορούσες να περάσεις

Εάν στα όνειρα σου μπλέκουν πρέπει και επειδή

θα μείνουν όνειρα θολά και θα ξεφτίσουν

άλλοι κρατάν κρυφά της σκέψης το κλειδί

θέλουν στον ξύπνιο πονηρά να σε κοιμίσουν

Εάν ο θεός σου σε κοιτάζει με θυμό

και προσπαθεί το φως του νου σου να…

Πολλές φορές γυρεύεις στο άγνωστο λιμάνι

στο πουθενά κάποια σανίδα να πιαστείς

και ενώ ζυγώνει των ονείρων ο ληστής

γλυκιά νεράιδα πέπλο αγάπης έχει υφάνει

και κει που χάνεσαι σε σκέψεις και λυγμούς

νοιώθεις ξανά πως η ζωή μπορεί να αλλάξει

σε ακουμπάει τούτο το πέπλο από μετάξι

και σου απαλύνει του θεού σου τους θυμούς

απ΄το παράθυρο κοιτάζεις τα αστέρια

πάλι ξανά στα δυο σου πόδια θα σταθείς

ακούς τους…

Μου έλεγαν ο χρόνος θα γιατρέψει τις πληγές

θα κάνει την καρδιά να ξαποστάσει

μα δεν παλεύεται ο πόνος με ευχές

και η θύμηση το νου μου έχει κουράσει

Τα δάκρυα ακόμα συνεχίζουν να κυλούν

και οι αναμνήσεις στέκουν πάλι θυμωμένες

τα ερωτήματα γυρεύουν μιαν απάντηση να βρουν

το παρελθόν στέλνει εικόνες στοιχειωμένες

Δεν είναι ο χρόνος που θα γιάνει την ψυχή

όσο περνάει και πιο πολύ εγώ πονάω

είναι η αρρώστια…

Μακάρι τα προβλήματα

να ξέπλενε το  δάκρυ

θα έφτιαχνα μια θάλασσα

γλυκιά χωρίς αλάτι

να τριγυρνά στο πέλαγος

να έχει αγάπης κύμα

να φυλακίζει στο βυθό

το ανθρώπινο το κρίμα

να  ταξιδεύει ανέμελα

να παίζει με τα αστέρια

όταν ζυγώνει η παγωνιά

να φέρνει καλοκαίρια

να έχει τον ήλιο εραστή

να διώχνει το χαλάζι

και όταν θυμώνει ο καιρός

να φέρεται με νάζι

Η μαγική μου η…

Βιαστικά περπατούσα στο δρόμο

τη ματιά μου γυρνούσα στο αίμα

και αν τριγύρω αισθανόμουν το δάκρυ

στα κρυφά ξόδευα κάνα βλέμμα

και αν κοντά μου γυρόφερνε ο πόνος

προσπαθούσα δειλά να ξεφύγω

τα όνειρα μου τα είχα κλεισμένα

στου μυαλού μου  τον  χάρτινο πύργο

και ήρθε κάποτε εκείνη η  ημέρα

ποιος θεός και πια μοίρα ορίζει

που σημάδι σε βάζει στην τύχη

κα τον χάρτινο πύργο γκρεμίζει

ξάφνου βλέπω του ήλιου την…

Των ονείρων εικόνες λιώνουν τους παγετώνες

και ένα άψυχο σώμα το γεμίζουν με χρώμα

δίνουν φως στη σκιά σου γίνονται συντροφιά σου

ροκανίζουν το ψέμα ζωγραφίζουν στο αίμα

Των ονείρων εικόνες ξεγελούν τους χειμώνες

προσκαλούνε τον ήλιο και τον κάνουνε φίλο

με καράβι το δάκρυ ψάχνουν για άλλη Ιθάκη

δίχως φόβο και ευθύνες λαοπλάνες σειρήνες

Των ονείρων εικόνες φτιάχνουν νέους κανόνες

δίχως όργανα τάξης νομικές διατάξεις

στην…

Μέσα στις στάχτες της ζωής γυρεύεις την ελπίδα

στα σύννεφα της λογικής του ονείρου ηλιαχτίδα

πίκρα και απογοήτευση ότι σε έχουν κεράσει

ψάχνει η σκέψη οδηγό για να τα ξεπεράσει

Ο ήλιος του χειμώνα κοροϊδεύει το βοριά

σαν τον κλέφτη ξεπροβάλει να ζεστάνει  στα κρυφά

στο όνειρο συνοδοιπόρος την ελπίδα οδηγεί

μας το δείχνει το σημάδι πως η άνοιξη θα ρθεί

Καράβια τα οράματα γυρεύουνε λιμάνι

το φάρο που μας οδηγεί…

Πρώτη μέρα στη ζωή

βιβλίο που ξεκίνησε να γράφει

άλλοι έχουν στα χέρια το στυλό

και σου ρυθμίζουνε τα πάθη και τα λάθη…

Μια φορά και ένα καιρό σε ένα κόσμο μαγικό

δεν υπήρχε δυστυχία δικαστές και αστυνομία

δεν υπήρχανε λεφτά δούλοι και αφεντικά

ούτε ανθρώπων φυλακές μόνο γέλια και χαρές

Όλα όσα περιγράφω παραμύθι δίχως δράκο

Δεν υπήρχε εξουσία άρχοντες και επιστασία

ο καθένας από εμάς ήτανε και βασιλιάς

τα παιδιά χαμογελούσαν τι θα γίνει δεν ρωτούσαν

το παιχνίδι στη πλατεία μόνο αυτό είχε σημασία

Όλα όσα περιγράφω…

Ο  βασιλιάς είναι γυμνός

με σκουριασμένο στέμμα

ζει σε παλάτι από πηλό

κρυμμένος μες το  ψέμα

Αγόρασε τον έρωτα

σε βρώμικα σεντόνια

διαδικασία συνεχής

εδώ και τόσα χρόνια

δεκάδες υποτακτικοί

είναι στη δούλεψη του

μα δούλος έγινε αυτός

στην στείρα λογική του  

Ο  βασιλιάς είναι γυμνός

με σκουριασμένο στέμμα

ζει σε παλάτι από πηλό

κρυμμένος μες το…

Είναι τα μάτια σου υγρά και τρεμοπαίζουν στη σκιά

εικόνες που δημιουργεί μονάχη φαντασία

είναι το όνειρο θαρρείς η σκέψη της τρελής φυγής

αυτό που χάνεται είναι κύκλος ή ευθεία

Είναι η αγάπη σταγόνες δάκρυ

εξαφανίζεται πέφτει κάτω και εξατμίζεται

Είναι η ζωή ωκεανός και εγώ χαμένος ναυαγός

που απεγνωσμένα ψάχνει να πιαστεί σανίδα

είναι το φως των αστεριών οι δράκοι των παραμυθιών

σε  ένα βιβλίο η μοναδική…

Χαμένος  μες  στις σκέψεις σου ψάχνεις να βρεις μιαν άκρη

σου τάζαν τον παράδεισο μα νοιώθεις την απάτη

αν και το περιτύλιγμα περίτεχνη είχε όψη

σκάρτο περιεχόμενο ραχάτι έχει διακόψει

Ότι λάμπει δεν είναι χρυσός η εικόνα δεν είναι ο σκοπός

αν σε ψεύτικα μέρη κρυφτείς σαν αστέρι μπορεί να χαθείς

Πάνω σε λάθος διαδρομή έχτισες τη ζωή σου

την σκέπασαν οι ενοχές παλιά ανάμνηση σου

τα όνειρα που έκανες προτού γίνεις…

Απτό κοπάδι ξέκοψα

και πήρα άλλους δρόμους

μέσα απτής  πόλης τα στενά

και μυστικούς διαδρόμους

άφησα την ασφάλεια

που είχαν στο μαντρί τους

δε γούσταρα τη φάτσα τους

να είμαι στη δούλεψη τους

Εγώ είμαι μαύρο πρόβατο

δε με φοβίζει ο λύκος

γιατί είμαι λιτοδίαιτος

για αυτό δεν έχω λίπος

θέλω να νοιώσω αληθινός

χωρίς ψεύτικα χάδια

να τρέχω σαν τον άνεμο

σε απέραντα…