Ο μελαγχολικός χιονάνθρωπος

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Σαν τον χιονάνθρωπο που λιώνει από τη βροχή

λιώνουν τα όνειρα του κόσμου και τρομάζω

έξω έχει κρύο βολοδέρνει κάποια  ευχή

κλείνω τα μάτια και στο πάτωμα κουρνιάζω

 

Είναι τα σύννεφα γεμάτα με λυγμούς

αυτή η θολούρα με φοβίζει με πληγώνει

έρχεται μπόρα από τόπους μακρινούς

και η ελπίδα σκιάζεται σαν χάνεται το χιόνι

 

Μια εικόνα όμορφη συνάμα τραγική

για λίγο κάτασπρη καθάρια όλη η πλάση

μ α η καταιγίδα φέρει του φόβου   δικαστή

σαν κεραυνός  τα όνειρα μας να δαμάζει   

 

μα και αν το χιόνι αργήσει πάλι να φανεί

φίλο τον ήλιο θα έχω  κάπου να προσμένω

και αν το μαχαίρι μου με μοιάζει με ληστή

κακό δικό τους  τον γκρεμό δεν περιμένω

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

[Στιχοπλάστης]

[Ειρήνη]

Το ποίημα και σήμερα

Χρήστο μας είν'  κανόνι.

τ’ όνειρο ως χιονάνθρωπος

σιγά-σιγά να λιώνει.!!!!

[Ειρήνη]

Και στο τέλος το απογείωσες!!!!

[Στιχοπλάστης]

[Στιχοπλάστης]

'

Πολύ Ωραίος φίλε Χρήστο !

.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Παρα πολυ ωραιο!!!

καλησπερα

[αισχυλος]

πολυ ωραιο!!!!!!!!!!!!!!!!

[Κατερίνα]

έτσι Χρήστο

όνειρο που λιώνει ο χιονάνθρωπος

 

τι έμπνευση είχες πάλι!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πολύ ωραίο!!!!!!!

Καλημέρα Χρήστο !