Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ιστολόγιο του/της Νίκη-Αννα Π. (96)

AΛΑΒΑΣΤΡΙΝΕΣ ΣΙΩΠΕΣ...

Αραχνούφαντες οι σκέψεις,

ζωγραφίζουν τη ματιά σου.

Κλείνεις τα ματοτσίνορα

για να μην προδοθείς…

γιατί άλλα λεν οι πράξεις σου

και άλλα η καρδιά σου,

και δεν αφήνει ο εγωϊσμός,

σ’εκείνη να δοθείς!

Με αλαβάστρινες σιωπές

γεμίζεις το ποτήρι,

η αποφυγή προσάναμμα

και φλόγα στην καρδιά!

Ένα καθρέφτη ανεμελιάς

κρεμάς στο παραθύρι,

ξορκίζεις , υποτίθεται…

σ’ αυτόν τη μοναξιά!

Είναι λεπτά τα νήματα

και οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 14 Δεκέμβριος 2008 στις 18:30 — 8 σχόλια

ΣΤΗ ΦΙΛΗ ΠΟΥ ΕΦΥΓΕ ΝΩΡΙΣ...

Μαζί περάσαμε τα όμορφά μας χρόνια,

Τότε που ήμαστε παιδιά ευτυχισμένα,

Κι ας μη μας γέλαγε η ζωή, εμείς αηδόνια,

Πάνω στης ΄Ανοιξης τα δέντρα τα’ ανθισμένα!

΄Ολοι μαζί μ’ ένα βερμούτ και πατατάκια,

Στήναμε γλέντι ρεφενέ και στη στιγμή.

Με μια κιθάρα σταυροπόδι στα πλακάκια,

Και τα τραγούδια μας τα εύρισκε η αυγή!

΄Ολοι οι φόβοι μας κοινοί μα φιλιωμένοι,

Είχαμε όνειρα, λαχτάρα για ζωή,

Την κόκα-κόλα μας στα τρία μοιρασμένη,

Κι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 12 Δεκέμβριος 2008 στις 16:55 — 8 σχόλια

ΑΤΙΤΛΟ...

Εδώ ο κόσμος καίγεται…

Κι εσύ μιλάς για τον απέναντι…

Που πήρε Mercedes!

Που χθες ήταν με μια ξανθιά…

Και τι έγινε η κοκκινομάλλα;…

Και θες να πας να τη βρεις!

Να της ανοίξεις τα μάτια!

(Βλέπεις, τα δικά σου είναι ορθάνοιχτα)

‘’Τα παιδιά βγήκαν στους δρόμους’’

‘’Παλιόπαιδα’’ μου απαντάς!

Και …συνεχίζεις

Την ατέρμονη κούρσα

Της πουρναρολογίας σου!...

Ναι ξέρω…έχεις πρόβλημα!

Δεν πρόλαβες το μοντελάκι στη βιτρίνα,

Γιατί… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 10 Δεκέμβριος 2008 στις 11:07 — 8 σχόλια

ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΓΕΙΑ ΣΟΥ!

Πρόσμενα να ρθεις κι έγραφα

τις σκέψεις στο χαρτί.

μ'΄άστρα της νύχτες μέτραγα

ελπίδα κι αντοχή.

Σε πίστευα, σε κράταγα,

σαν κάτι λατρεμένο.

Μα όταν σε συνάντησα,

αντίκρισα ένα ξένο!

Την ΄Ανοιξη σε γνώρισα,

φθινόπωρο σε σβήνω,

τόσα όνειρα πώς μπόρεσα,

με χρώματα να ντύνω;

Αφού εσύ μες την καρδιά,

είχες χιονοστοιβάδα,

έπαιζες σε πολλά ταμπλώ,

και θέατρο αράδα.

Με έπαιξες καλό χαρτί

με… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 7 Δεκέμβριος 2008 στις 21:53 — 9 σχόλια

ΧΑΜΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ! (Μελοποιημένο)

΄Εφυγα νύχτα κι εσύ θυμάμαι δεν είπες λέξη,

πολύ θα τό' θελα, έστω δυο βήματα, να είχες τρέξει.

Νύχτα ασέληνη, πάνω μου στήνανε χορό τ' αστέρια,

μα εγώ θρηνούσα, για τα χαμένα μας τα καλοκαίρια.

Φεύγω σου είπα κι εσύ δε γύρισες καν να κοιτάξεις.

Στιγμή δε σκέφτηκες έστω ένα κάτι, να μου φωνάξεις.

Κι εγώ ναι έφυγα, γιατί σ' αγάπησα και σ' αγαπούσα,

μα να είμαι πάντα στο περιθώριο δεν το μπορούσα!

Ρ

΄Ας ήταν εφιάλτης όλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 6 Δεκέμβριος 2008 στις 10:00 — 7 σχόλια

ΜΕΓΑΛΟ ΨΕΜΑ!(Mελοποιημένο)

Κρύα τα χέρια

σβηστά τ' αστέρια,

μεγάλη η νύχτα και περπατώ.

΄Ερχονται, φεύγουν

τα καλοκαίρια,

το δρόμο χάνω ... ακροβατώ.

Σέρνω το βήμα,

βαρύ το κρίμα,

ξέθωρη η θύμηση π' αναζητώ.

Δε νιώθω θύμα,

ψάχνω το νήμα,

να βρω μιαν άκρη να πιαστώ.

΄Ησουν για μένα,

όλα σε ένα,

το πεπρωμένο, λόγος να ζω.

Μα τώρα είσαι

γράμμα σχισμένο,

κιτρινισμένο απ' τον καιρό!

Μεγάλο Ψέμα,

σε λίμνη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 4 Δεκέμβριος 2008 στις 11:00 — 8 σχόλια

ΕΚΑΝΑ ΛΑΘΗ!

Είσαι κα θα' σαι ο μεγάλος μου καημός,

άπιαστο όνειρο και πόθος μου κρυφός.

Τότε στο έκρυψα, φοβήθηκα ο τρελός,

και τώρα νιώθω μακριά σου ναυαγός!

Δε σου κακιώνω, εγώ έφταιξα, το ξέρω,

΄Εστω κι αργά, πιστεύω να το καταφέρω,

να σου μιλήσω κι έτσι απλά να στο ζητήσω,

άχ και να μ' άφηνες να σε ξανακερδίσω!

Και τι δε θα' δινα το χρόνο να γυρίσω,

καμιά τη θέση σου δεν πήρε στην καρδιά μου,

δεν έχω ελπίδες, όμως θα το προσπαθήσω,

τα δίνω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 2 Δεκέμβριος 2008 στις 21:00 — 5 σχόλια

ΧΑΜΕΝΗ ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ!....

Πέρασαν χρόνια σ’ άλλες χώρες μακρινές

Με πίκρες, μπόρες , ξαστεριές!...

Φύγαν μακριά από την πατρίδα

Με οδηγό τους κάποια ελπίδα,

Για μια καλύτερη ζωή

Πάλαιψαν, μόχθησαν πολύ,

Κι αν πέτυχαν, δεν ξέχασαν

Όσα πίσω τους άφησαν κι όσα έχασαν!

Τράβηξαν στ’ άγνωστο αγόγγυστα κουπί

Μα στην καρδιά τους ζωντανή

Η θύμηση της όμορφης πατρίδας.

Κι αν τους πληγώνει η ξενιτιά

Και τους τρομάζει η λησμονιά,

Κρατούν το όνειρο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 30 Νοέμβριος 2008 στις 20:30 — 2 σχόλια

Η ΤΥΠΙΣΣΑ...

Μια νύχτα, μια παρέα και μια τύπισσα

Μου άλλαξαν ζωή και χαρακτήρα

Και πιάστηκε η καρδιά μου η αλήτισσα

Στο δίχτυ που μου άπλωσε η μοίρα.

Μετάνιωσα για όλα όσα δεν έζησα

Και διέγραψα αυτά που είχα ζήσει

Κι αφήνω την καρδιά μου τη μποέμισα

Στο δίχτυ να μπλεχτεί και να γλεντήσει.

Refrain

Και τη ζωή απ’ την αρχή καλωσορίζω

Τον εαυτό μου μόλις τώρα τον γνωρίζω,

Είναι η αγάπη της μια πρόκληση, μια ζάλη

Με ταξιδεύει… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 29 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 8 σχόλια

ΚΑΝΕ ΣΤΑΣΗ!....

Πριν ο χρόνος μας προλάβει στη στροφή

Και το όνειρο να έχει ξεχαστεί

Βρες τα ‘’θέλω’’ σου και σκέψου θετικά

Ζήσε, γλέντα, η ζωή χαμογελά.

Κάνε στάση στης καρδιάς την προσταγή

Είναι μάτια μου η τέλεια συνταγή

Κάθε τέλος φέρνει μια καινούργια αρχή,

Ας τη ζήσουμε μαζί και όπου βγει !

Ρ

Μην κολλάς πάντα στο πώς και στο γιατί,

Όλα είναι ένα άγραφο χαρτί,

Η αγάπη μόνο αξίζει τελικά,

Κι αν δειλιάσεις η ζωή σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 27 Νοέμβριος 2008 στις 14:00 — 7 σχόλια

ΞΕΡΩ ΠΟΝΑΣ....

Κυλούν οι μέρες κι εμείς χαθήκαμε,

τα λόγια σφαίρες και πληγωθήκαμε.

Κι αυτό το πάθος, το φυλακίσαμε,

κάναμε λάθος που δεν το ζήσαμε!

Ρ

Ξέρω πονάς, όπως κι εγώ,

κλείστηκε η αγάπη στο συρτάρι,

του έρωτά μας φυλαχτό

και θλιβερό απομεινάρι.

Θα με ζητάς, θα σε ζητώ,

κάθε που βγαίνει το φεγγάρι,

όσο κι αν παίζουμε κρυφτό,

μες τη καρδιά σου έχω παρκάρει.

================

Περνούν οι μήνες, δεν κάνεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 5 σχόλια

ΟΙ ΚΥΡΙΑΚΕΣ...

Σαν φτάνει Κυριακή

ο πόνος γίνεται πληγή,

με βασανίζει...

κι ένα παράπονο βαθύ

με πλημμυρίζει!

Οι αναμνήσεις οι καυτές

γίνανε ξέθωρες κι αυτές

και πώς να κλάψω.

Το δάκρυ πέτρωσε κι αυτό

και πώς να παρηγορηθώ,

του χωρισμού τη θύμηση,

πώς θες να πάψω...

Περνούν οι Κυριακές,

κι εγώ θαρρώ πως ήταν χθες

που ήσουνα κοντά μου.

Και χάνομαι στις εμμονές,

φθάνω σε λάθος ενοχές

...απέχω απ' τα όνειρά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 23 Νοέμβριος 2008 στις 16:30 — 6 σχόλια

ΟΥΤΟΠΙΑ!...

Με μια αγκαλιά λουλούδια

σε μια ζεστή γωνιά,

της ΄Ανοιξης τραγούδια,

σου γράφω στα κλεφτά.

Οι σκέψεις μου χορεύουν

σε ξέφρενο ρυθμό,

τις νύχτες όλες κλέβουν

κι εγώ υπνοβατώ.

Στου χρόνου το ταξίδι

ανάσα μου κρυφή,

της νύχτας μου στολίδι,

του ονείρου μου τροφή!

Θα ζει στα όνειρά μου,

θα ζει στη φαντασία,

ξέρω καλά καρδιά μου,

πως είναι ένας μύθος,

πως είναι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 22 Νοέμβριος 2008 στις 11:30 — 7 σχόλια

ΕΜΕΙΝΕ ΜΟΝΟ Ο ΧΑΒΑΛΕΣ...(ΣΑΤΥΡΑ)

Χρεωκοπήσαμε και πάρτε το χαμπάρι

Θα κυνηγάμε το ευρώ με το φανάρι

Αν δεν ανήκετε στους ήδη βολεμένους,

Ελάτε στη Σχολή για … χρεωκοπημένους!

΄Όχι όπως μάθατε και όπως σας μαθαίνουν,

φίλοι μου όπως τα βρήκατε και κει που σας πηγαίνουν!

Γυρίστε πίσω το ρολόϊ και το χρόνο,

Πάρτε τα όρη, τα βουνά, που έχουν κι οξυγόνο.

Στήστε τσαντίρι σε όποια βρείτε παραλία

Κι έτσι αποφεύγεις το βραχνά που λέγεται Εφορία.

Και το νερό και τη ΔΕΗ , τι να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 19 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 5 σχόλια

ΑΦΗΝΟΜΑΙ...

Τη θάλασσα κοιτώ

τους πόνους μετρώ

και γαληνεύω.

Δεν είσαι πια εδώ

απόμεινα κι εγώ,

το κύμα να θωρώ

και ν' αγναντεύω.

Αφήνομαι στο μπλέ

το χρώμα της , βαθιά

και ταξιδεύω.

Σε μέρη εξωτικά,

με μια ζεστή αγκαλιά

το σύμπαν μου γελά

και σε λατρεύω.

Γαλήνη στην ψυχή

ανάσα στο κορμί

κι ανατριχίλα...

Ναι, είμαι δυνατή

για μια καινούργια αρχή,

σα δέντρο που γεννά

καινούργια… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 17 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 7 σχόλια

ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΩΠΗ!...

Απόλυτη σιωπή μπροστά στο τέλος,

η μοναξιά με σημαδεύει μ'΄ένα βέλος,

απ' τη φαρέτρα του έρωτά σου τραβηγμένο

και στο κομμάτια της καρδιάς μου καρφωμένο.

Φάνταζες ήλιος κι όμως έφερες σκοτάδι,

ήτανε κάλπικο το άγγιγμα, το χάδι!...

Δεν είχες τίποτα να πεις, ούτε να δώσεις

φοβόσουν μόνο, την καρδιά σου μην πληγώσεις.

Κι όταν σου είπα ''που σ' αγάπησα...συγνώμη''

λέξη δε βρήκες για να πεις, δεν είχες γνώμη.

Και τώρα έρχεσαι...τι μου… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 15 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 6 σχόλια

ΘΑΜΩΝΕΣ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ!...

Νύχτα πλανεύτρα

καρδιά μου φταίχτρα

άχαρα βράδια

κι ο πόνος βάρδια.

Κάλπικα χάδια

όνειρα άδεια

κι ένα φεγγάρι

μαργαριτάρι.

Κι εγώ σπουργίτι μες το χιονιά,

Κι εσύ στου νου σου την καταχνιά.

Γύρω προκλήσεις

ξυπνούν αισθήσεις.

Πέτρινο βλέμμα,

σπαθί το ψέμα.

Χαρές φευγάτες

σε στέρφες στράτες,

χάλκινα λόγια

σα μοιρολόγια.

Κι εγώ σπουργίτι μες το χιονιά,

κι εσύ στου νου σου την καταχνιά.

Σα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 13 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 7 σχόλια

ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ!

Πες μου πως έλειψες μονάχα για μια μέρα,

πες μου πως έφυγες να πάρεις λίγο αέρα,

κράτα το χέρι μου σ'ανοίγω την καρδιά μου,

γίνε αστέρι μου και γράψε στα όνειρά μου.

Μέτρα τα βήματα που κάναμε παρέα,

τα λάθη κύματα βουνά στην προκυμαία.

Κόπασε η θύελλα κι η θάλασσα είναι λάδι...

η αγάπη ατόφια ρίχνει πάλι παραγάδι!

Ρ

Και σ' αγαπώ και μ' αγαπάς

και όλα τώρα αρχίζουν,

τα λάθη τέλειωσαν με μας,

σαν ιστορία μιας… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 12 Νοέμβριος 2008 στις 12:30 — 4 σχόλια

ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...

Κάθε μέρα και κάτι σε δουλειά να βρισκόμαστε και να έχουμε να λέμε!...

Σήμερα ξαφνικά ανακαλύψαμε πως παίρνουν φακελάκι κάποιοι γιατροί, αν όχι όλοι; Σήμερα ξαφνικά ανακαλύψαμε τα μοναστηριακά ‘’real estate’’;

Σήμερα ανακαλύψαμε πως το αυτό συμβαίνει σε ότι θέλουμε να κάνουμε, είτε για να το πετύχουμε., είτε για πιο γρήγορα; Σήμερα ξαφνικά ανακαλύψαμε πως οι Ιατρικοί Επισκέπτες πηγαίνουν στα Ιατρεία και όλα τα τοιαύτα και τόσα άλλα; Απότομο ξύπνημα μοιάζει, έ;

Μα όλα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 11 Νοέμβριος 2008 στις 10:54 — 6 σχόλια

ΣΚΕΛΕΤΩΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ...

Μια Κυριακή σαν τόσες άλλες,

Μια Κυριακή μες τη σιωπή

Και της αγάπης σου οι ψιχάλες,

Ποτέ δεν έγινα βροχή!...

Μια Κυριακή που με βαραίνει,

…θα φύγει γρήγορα κι αυτή,

Στη θύμησή σου ξαποσταίνει

Και στην απόλυτη σιγή!

Σκελετωμένη η ελπίδα,

Κοντά μου έρχεται ξανά,

Μες τη δική σου τη σελίδα

Και συμπληρώνει τα κενά!

Κλείνω τα μάτια κι ανασαίνω,

Θεέ μου, τι μέρα πια κι αυτή…

Δεν έχω κάτι να προσμένω…

μα...θα'… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 9 Νοέμβριος 2008 στις 11:00 — 6 σχόλια