Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

...ΠΡΟΔΟΜΕΝΗ ΜΟΥ ΓΕΝΙΑ!

Ποιος να μας το’ λεγε μα ποιος;

Πως θα ερχόταν ώρα,

Που θα μας κλέβανε το φως,

Τα όνειρα , τη Χώρα!

΄Ότι θα παίζαν ταμπουρά

Στις πλάτες τις δικές μας

Πως θα μαζεύαν τον παρά

Και στο σφυρί θα βγάζανε,

Το μέλλον, τις ζωές μας!

Προδώσανε το όνειρο,

Προδώσαν τον αγώνα,

Μίας γενιάς που πίστεψε,

Και κείτεται στο χώμα.

Από τις στάχτες σου ΄Ελληνα,

Πάντα ξαναγεννιέσαι…

Βρες το κουράγιο να σταθείς

Όρθωσε ανάστημα , ΜΠΟΡΕΙΣ

Δείξ’ τους πως δεν πουλιέσαι!

Βαριά τα βήματα βαριά

Κι η αντοχή στερεύει,

Βάλανε στ’ όνειρο φωτιά

Και στις ζωές μας χέρι!

Αχ προδομένη μου γενιά

Π’ αναζητάς την ξαστεριά

Με το σταυρό στο χέρι!

===================

ΝΙΚΗ-ΑΝΝΑ Π.

Προβολές: 58

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 28 Ιούνιος 2011 στις 10:57: .
Πάρα πολύ καλό !!!!!!!!!!!

Καλημέρα !

Σχόλιο από τον/την Βασίλης Ασπρογειάτης στις 28 Ιούνιος 2011 στις 14:31: Πολύ ωραίο κι αληθινό!!!!!!!!!!

Καλό μεσημέρι...

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 28 Ιούνιος 2011 στις 15:43: Πολυ ωραιο!!!

καλησπερα

Σχόλιο από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 29 Ιούνιος 2011 στις 11:47: Από τις στάχτες σου ΄Ελληνα,

Πάντα ξαναγεννιέσαι…

Βρες το κουράγιο να σταθείς

Όρθωσε ανάστημα , ΜΠΟΡΕΙΣ

Δείξ’ τους πως δεν πουλιέσαι! Μπορούμε και παραμπορούμε στο χέρι μας είναι.

Σχόλιο από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 29 Ιούνιος 2011 στις 11:48: Ωραιότατο .............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλημέρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!