Ξέρω μια πόλη

Που τα ταμπούρλα

Ηχούν πένθιμα.

Ξέρω μια πόλη

Που υφαίνει

Στον αργαλειό της

Το σκοτάδι.

Ξέρω μια πόλη

Στη θλίψη βυθισμένη

Που δεν κάνει όνειρα.

Ξέρω μια πόλη

Που η καρδιά της

Απ’ το δόρυ τρυπημένη

Αίμα ξεβράζει.

Φτωχούλι, όποτε πείναγα κι επάγωνα,

επάαινα στου χωριού την εκκλησιά,

να πάρω της σιωπής κεροδοσιά,

σκυφτός καμπόσην ώρα πλάι στον άμβωνα.



Εκεί οι κρυφές βουλές μου μ'…

Για  βρείτε  μου,  ένα  λόγο

να  παλέψω…

Απόψε σου αδειάζω τη γεμάτη από αγάπη καρδιά μου

Και μετρώ έναν προς έναν τους περασμένους χρόνους

Σε μια προσπάθεια να λυτρωθούμε, εγώ και εσύ,

Σε μια απολογία των δύο πέρα για πέρα μυστική,

Άραγε ποιος από μας έφταιξε

τα λάθη μας  να δούμε επιτόπου…

https://youtu.be/ElO9-DKqHZo

Published on Aug 6, 2015

Τραγούδι: Τάκης Λιβανός

Μουσική: Χρήστος…

          Ο ΠΡΟΔΟΤΗΣ           

Ματιά κεραυνοβόλα έριξες

και όλοι μαρμαρώσανε..

Τι θέλεις τι ζητάς μέσα στη πόλη;

... Ο κόσμος σου είναι μακριά

στην άγρια έρημο.

Εκεί βόσκει ο φόβος σου

και συ τον συμμαζεύεις.

Κατέβα από το άλογο της συμφοράς.

Κατάπιε το σάλιο σου

να υγρανθεί το λαρύγγι σου.

Πνίγεσαι…

Καβάλα πάνω στο άλογο

φαντάζεις…

Οι πρώτοι - πρώτοι Έλληνες, στ' Αμέρικα σαν φτάναν',

την πρώτη νύχτα, ψάχνανε κάπου να καταλύσουν...

Κι ύστερα, σαν ξημέρωνε, στον άνεμο σκορπάγαν' ,

λέξεις σωρό ν' ανθίσουνε και να καρποφορήσουν ...



Ήταν…

Το αγρίμι

Στης ψυχής τα απύθμενα βάθη

ένα αγρίμι γεμάτο από πάθη

απ’ του Λόγου πνιγμένο τα βάρη

προσπαθεί και Εκείνο μιαν ανάσα να πάρει.

Κοινωνία και Λόγος το πνίγουν

ευκαιρία καμιά δεν του δίνουν…

και χτυπιέται αγριεύει ξεσπάει

και την τάξη να σπάσει…

Από την εποχή του ανθρώπου των σπηλαίων μέχρι  τα τώρα κυρίαρχα στοιχεία των ανθρώπινων κοινωνιών είναι η ταραχή, η διαμάχη, το μίσος, οι ανταγωνισμοί κ.α. Σε επίπεδο κοινωνικό, πολιτικό, ιδεολογικό, θρησκευτικό, οικογενειακό, οικονομικό μπορεί κανείς να εντοπίσει όλα τα παραπάνω στοιχεία αδιάλειπτα σε όλη την ανθρώπινη ιστορία. Η εξέλιξη του ανθρώπου αποτελεί μια φράση παραπλανητική, μια φράση κενού περιεχομένου.  Μόνο όταν ο άνθρωπος μπορέσει να μετατρέψει την ταραχή σε ηρεμία, τη…

Καὶ ἰδοὺ

πρὸς ὑμᾶς Γα τ ί σ ι α     Ἀ π ο κ ά λ υ ψ ι ς

τοῦτ' ἔστιν διανοίας ἡ κλινὸ-μετάληψις,

ἡ μόνη κι' ἀληθῶς…

Ει φιλαράκι που το βαλες που πας

κάτσε στη σειρά σου

και μην αντιμιλάς

Είσαι νοικοκύρης  και καλό παιδί

γύρνα πάλι πίσω

και κάτσε στην γραμμή

Τι σε νοιάζει εσένα ποιος είναι νηστικός;

έλα στην παρέα μας

και πάντα εσύ θα τρως

Πρόσεξε λιγάκι έχεις και παιδιά

αν όχι για εσένα

υπάκουσε για αυτά

Τραμπα τραμπαλίζεσαι πέφτεις και ζαλίζεσαι

στη γραμμή που παν και οι άλλοι

με σκυμμένο…

Η αγάπη πια δε φτάνει να μετρήσει

Πια το χρόνο πάλι πίσω να γυρίσει 

…….Να σε φέρει πάλι πίσω 

Και να σβήσει

τη πληγή που μου ‘χει ανοίξει

Να τη κλείσει 





Όσο κι αν φταίξαμε 

Το ξέρω πως πονάμε 

Κι είναι οι σκέψεις 

Κάθε νύχτα που φοβάμαι 



Πως ίσως κάπου 

Κάπου αλλού μ’ έχεις ξεχάσει 

Και η καρδιά σαν το γυαλί

Πάλι…

Την Νύχτα αφουγκράζεται η ώρα...

Μαζεύει μυστικά και πόθους

που η μέρα φύλαξε.

Κάποια, μορφή ονείρων παίρνουν,

Και παραδίδονται από τον Μορφέα

Στα προσκεφάλια αυτών που περιμένουν.

Νεφέλη  Ρήγα.

Ξερω ενα πουλι

που δεν εχει φτερα

που ομως φερνει πολυ

και μεγαλη χαρα.

Δε φωλιαζει σ' αγρους

δεν μαζευει κλαδια

(οπως τους πελαργους.)

φερνει ομως παιδια!

Ξερω ενα πουλι

π' ομως δε κελαϊδαει

μα σα παρει φιλι...

να το δεις πως πεταει!

Ποιο πουλι ειναι αυτο,

το ποταμι ας το παρει?

οχι, δε θα στο πω

δε σου κανω τη χαρη!

Ειναι σπαζοκεφαλια

και γι αυτο δε στο λεω

ρωτησε τα…

Τη στιγμή που αναζητείται η απάντηση σε ένα ερώτημα,
την ίδια στιγμή το ερώτημα αναβαθμίζεται σε πρόβλημα.
Μην θέτεις ερωτήματα, μην ψάχνεις για απαντήσεις,
μόνο αφουγκράσου τη σιωπή που δίνει όλες τις απαντήσεις
πριν ακόμα ανακύψουν ερωτήματα.

Ήθελα μια μέρα να στο πω.

Ήθελα μια μέρα να το ξέρεις.…