Εχω κατι φιλους που ερχονται στην πορτα ενα Αυγουστιατικο βραδυ και φευγουν πριν να ξημερωσει.

Τους βλεπεις να κρατουν αποσκευες κι αν τους ρωτησεις τι κρυβουν μεσα ,δεν σου απαντουν.

Μια μανα με το παιδι της κι ενας γερος που χαμογελα στον απο κατω δρομο.

Θυμαμαι την αδερφη μου ,με τα μαλλια της μακρια , να τρεχει να πιασει τον ουρανο.

 Μικρο κοριτσι ηταν οταν της εφυγε το μπαλονι μακρια , μα ακομα το ψαχνει.

Υστερα, οπως καθομαι στην ακρη της βεραντας,…

Αν μου ζητουσαν να μιλησω για τον ερωτα, θα ελεγα μονο το ονομα σου.

Αυτο θα με σημαδεψει, μπηκε μεσα στο μυαλο μου.

Τα ματια σου ειναι ο λογος υπαρξης μου στη γη, γιατι καθε φορα που με κοιτουν χανομαι.

Το χειροτερο που θα μπορουσε ποτε να συμβει, ο χειροτερος εφιαλτης, θα ηταν να μην σε ξαναδω.

Το ονειρο μου ειναι λεει να εχω ενα σπιτι , μεσα στο οποιο θα βλεπω τη μορφη σου να μου χαμογελαει..Κι ετσι καθε μερα θα γραφω για τον ερωτα, το δυνατο, που μονο με σενα…

Καθε μερα ξυπναω μονη μου κι αγναντευω τη ζωη μου να περνα

Ημουν μικρο κοριτσι οταν πεθανε ο παππους μου..

Με σε ξεγελαει το οτι φοραω μαυρα, το μαυρο το εχει καθενας στην ψυχη..

Συνηθισα να σε κοιταω να κοιμασαι και να σου μιλω..

Ωρες που ποτε δεν ηθελα να τις χασω για αλλο τιποτα.

Εαν μου εδιναν, λεει, πισω το χρονο, θα επιθυμουσα τη θαλασσα μεσα στα ματια σου.

Οσο στεναχωρο κι αν ειναι, οσο κι αν με ποναει η απουσια σου, η απουσια η δικη μου με…

Ποσο μου εχει λειψει να σε κοιταζω τρυφερα

Να μου χαμογελας και να σωπαινω..

Αυτο μπορει απο μονο του να μου δωσει χαρα

Το βλεπω πια, χωρις εσενα ,εγω, πεθαινω..

Με τι τραγουδια και χαρες, ματια μου, να σου γραψω..

Ποια ποιηματα, ποιες μουσικες, εσενα να χορτασω.

Απο την πρωτη τη στιγμη σε ποθησα ψυχη μου

και το κορμι μου μονο ζητα εσενα στην καμαρη μου..

Επανω στο κρεβατι μου χιλιες φωτιες να αναψεις..

Φιλια και χαδια μονο εσυ…