Η δυναμη μεσα μας

[EYH ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ]

Καθε μερα ξυπναω μονη μου κι αγναντευω τη ζωη μου να περνα

Ημουν μικρο κοριτσι οταν πεθανε ο παππους μου..

Με σε ξεγελαει το οτι φοραω μαυρα, το μαυρο το εχει καθενας στην ψυχη..

Συνηθισα να σε κοιταω να κοιμασαι και να σου μιλω..

Ωρες που ποτε δεν ηθελα να τις χασω για αλλο τιποτα.

Εαν μου εδιναν, λεει, πισω το χρονο, θα επιθυμουσα τη θαλασσα μεσα στα ματια σου.

Οσο στεναχωρο κι αν ειναι, οσο κι αν με ποναει η απουσια σου, η απουσια η δικη μου με σκοτωνει.

 Ημουν παντα ενα παιδι χαμογελαστο, εκανα παρεα με ολους, μιλουσα για τα παντα 

Κι ομως..ψεμα, αγκαθια, αλητεια, πονος χαρακτηκαν βαθια στο προσωπο μου.

 Μερα με τη μερα εχανα εμενα, εχανα την πιστη μου στους ανθρωπους, φοβομουν

Πως επειδη ενας εκανε κατι, ολοι τους θα ηταν το ιδιο..

Επειτα ηρθα ενας ανθρωπος, ηρεμος, γαληνιος κα προσπαθησε να μου μαθει να πετω..

Να μου δειξει ποια ειμαι, τι κανω στον κοσμο ετουτο..

Τρεισιμιση χρονια πολεμησα μεσα μου να τον διωξω, να διωξω την αγαπη, την θαλπορη, την πιστη.

Μετα γνωρισα εσενα. Μιλουσες λιγο, θλιψη και καταθλιψη, τοσο κλειστος οσο και το στομα του παιδιου που δεν θελει να φαει..

Σε ερωτευτηκα για το χρονο σου, για τις ωρες σου..Ομως ειμαι εδω μονη μου..εχω πια μπερδεψει τις τοσες σκεψεις μου κι αν με ρωτησεις τι θα ηθελα πιο πολυ , θα ηταν ηρεμια-ελευθερια-τεχνη-εκπαιδευση. 

Ειχα μια ζωη, ειχα στοχους, ειχα ονειρα ομως για 4 χρονια περιπου δεν ειχα φιλους...Ξερεις αυτη η ελλειψη, η ελλειψη των φιλων, των ανθρωπων να ακουμπας και να νιωθεις ..

Δεν θα ηθελα κανενας ανθρωπος ποτε να νιωσει μοναξια..Na σου γινονται προτασεις κι ομως να μην σε ενθουσιαζει τιποτα..

Θελω να βρω εμενα, τι με κανει εμενα χαρουμενη, τι με κανει να νιωθω καλα και οσο κοιταω εσενα , δεν θα το ανακαλυψω ποτε.

Κι αυτη η θαλασσα καθε χρονο η ιδια, δεν λεει ακομα να αλλαξει χρωμα..τοσο μαυρο πανω μου πως να το αντεξω..ας επαιρνε κατι κι αυτη..οπως παιρνει ο ουρανος τα βαθια χαραματα. Και τοτε ισως δοθουν ολες οι απαντησεις.

[Ντζούνης Κωνσταντίνος]

Κι αυτη η θαλασσα καθε χρονο η ιδια, δεν λεει ακομα να αλλαξει χρωμα..τοσο μαυρο πανω μου πως να το αντεξω..ας επαιρνε κατι κι αυτη..οπως παιρνει ο ουρανος τα βαθια χαραματα.

Υπέροχο!

[Nefeli riga]

Δεν αντέχεται η μοναξια,  ομως καποτε και αυτη συνηθίζεται, φτανει να ξερεις πως να μοιράζεις τον χρονο σου.  Δυναμη μας δινουν οι φίλοι μας  αλλα οταν δεν τους εχουμε.....οποτε ας στηριζόμαστε και στον εαυτον μας.Στα γραφω εκ πείρας  ...σε διαβασα Ευη μου  και πισω απο τις λεξεις σου .Παρα πολυ ωραιο.!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[EYH ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΗ]

<3