ΚΈΡΚΥΡΑ

Στης Κέρκυρας τα όμορφα καντούνια,

Μία νεράιδα εγύρεψα να βρω.

Το κουρασμένο μου κορμί να ξαποστάσω,

κι από το στόμα της ροδόνερο να πιω.

Κι ύστερα αντάμα τραγούδια να υμνούμε,

κάτω απ’ της θάλασσας τον έμορφο σκοπό.

Τα δυο της μάτια τα μελιά θα λαμπυρίζουν

Και θα ‘ναι ένα με τον έναστρο ουρανό.

Τα σώματά μας τα θερμά θα ενωθούνε

Μα με καημό το πρόσωπό μου το θωρεί.

Γιατί σκοτείνιασε η όψη σου αγία μου;

Γιατί συννέφιασε η…

Συνέχεια

Γιάννης Καραντώνης

Δεν Ξέρω

Δεν ξέρω αν αγαπώ.

Δεν ξέρω αν μισώ.

Δεν ξέρω τίποτα.

Γιατί ζω, γιατί είμαι εδώ, γιατί υπάρχω.

Ένα μόνο ξέρω. Ξέρω τι θέλω.

Δεν είναι πλούτοι, δόξα, πράγματα ρηχά, 

δίχως αξία για τον άνθρωπο. Δίχως μέλλον για ζωή.

Ζητάω μόνο μια ανάσα. Μια ανάσα ζωής, μια ανάσα έρωτα, μια ανάσα πριν από το τέλος.

Μέσα σ’ έναν κόσμο κενό, άδειο,…

Συνέχεια

Ανοίγει η αυλαία. Ο κόσμος κάθεται στη θέση του

Σα μια σειρά στρατιωτών. Αμίλητοι, αγέλαστοι.

Θεοί που στο τέλος θα σε κρίνουν.

Η αυλαία έκλεισε. Άλλη μια επιτυχημένη παράσταση.

Για άλλη μια φορά δεκάδες κόσμου θα σου σφίξει το χέρι.

Εσύ θα φορέσεις το χαμόγελο και θα τους κοιτάς.

Δίχως να ξέρεις τι είναι αυτό που αντικρίζεις.

Πήρες τη δόξα που με λύσσα και μανία κυνηγούσες.

Ξεχνώντας τι θα πει αγάπη, τι θα πει ιδανικά.

Οι άνθρωποι σε θαυμάζουν.…

Συνέχεια

Χαράζει. Και νέες ελπίδες λες πως γεννιούνται.

Μα ποιες ελπίδες; Ποια όνειρα μπορούν να σε σώσουν.

Ένας κόκκος άμμου και εσύ.

Μια ηλιαχτίδα ανάμεσα σε τόσες χιλιάδες.

Άκαυτη βάτος στα μάτια των άλλων.

Μα μέσα σου παραμένεις ο ιδιος, δειλός κι ανήμπορος.

Κυνηγάς τη ζωή να τη ρουφήξεις ως το μεδούλι της.

Μαζί σου όμως συνοδεύεται και η θλίψη.

Μάχεσαι ζητώντας μόνο μια παράταση

πριν από το επερχόμενο τέλος σου.

Μέχρι να σβήσει η φλόγα

που… Συνέχεια