Το σκοινί που ισορροπούσαμε

έχει σπάσει και απλά κρεμιόμαστε στο κενό

και η ευτυχία που αναζητούσαμε

εξατμίστηκε σαν σταγόνα λάδι μέσα στο νερό



Φιλικοί, μακρινοί, απρόσιτοι

ξοδεύουμε ζωή για λίγα κάλπικα αργύρια

μα συνάμα και αφιλόξενοι

κάνουμε υπόκλιση σε φθονερά ακροατήρια



Αμαρτωλοί και μόνοι

στης νύχτας το τιμόνι

η απουσία χάρτης

στων ματιών την δακρυσμένη άκρη



Ευαίσθητοι και μόνοι…

Στην τσέπη έχω δυό δεκάρικα

σαν ίχνη απο φιλιά παθιάρικα

μια καλημέρα που δεν διαρκεί

μια μόνιμη φυγή, για μένα αυτό αρκεί

μα όταν φεύγω δεν το αντέχω



Δεν με φοβίζει ο χειμώνας

η εξαίρεση έγινε κανόνας

σφυρίζω για να σπάει η σιωπή

αίσθηση απατηλή, η πόλη αδειανή

παντού γνωστοί που δεν τους ξέρω



Μέσ’το πάτο απ’το ποτήρι το πρόσωπό μου κοιτώ

κυνηγός που έγινε θύμα απ’τον ίδιο του τον εαυτό

σαν…

Σκόρπια γράμματα κι άναρχες λέξεις

βουβά μιλάω στους τοίχους και στο κρύο

Είπα στον εαυτό μου «πρέπει ν’ αντέξεις»

αλλιώς θα πέσουμε με δόξα και οι δύο



Χάνω ανθρώπους που ποτέ δεν είχα

κι ύστερα πρέπει να μου το εξηγήσω

Η απώλεια, κληρονομιά και προίκα

φτάνει την πλάτη μου να γυρίσω



Σου μιλώ με ειλικρίνεια τώρα

μα δεν με βρίσκεις αρκετά αστείο

Οι ποιητές δεν βρέχονται στην μπόρα

χαμογελούν στης…

Χρόνια Πολλά στη φίλη μας για τη χθεσινή ημέρα

Στα σχοινιά στεγνώνει η λογική

αιφνιδιασμένη δεν ξέρει τι να πει

ίδο μοτίβο, πρότυπο, παράδειγμα

των πεσόντων αποφώνηση με τιμητικό άγημα



Déjà vu, έχει επαναληφθεί

μ’άλλη σειρά, μα ίδια κατάληξη

πλανάται μετέωρος στο πουθενά

κρύβει άσσους στα…