Π Α Ν Σ Ε Λ Η Ν Ο Σ

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Eίναι  η Πανσέληνος βουβή
και η Θάλασσα μια στάχτη,
δάσος που κάηκε η Ζωή
στου δρόμου την Ιθάκη.
Ανοίγει τα φτερά της
τα Σύννεφα αγγίζοντας,
που έγνεψαν κοντά της.
Παρθένα γη που χάθηκε
στου ξαφνικού την Θέα,
Ανθρώπου που την όργωσε
χωρίς τ’ ορίου Ημέρα.
Μείναν οι Πόρτες της Ψυχής
Μισάνοιχτες το βράδυ,
αφού το χθες αφέθηκε
να κλαίει μες το σκοτάδι,
και ο φόβος που πεθύμησε
Λαβύρινθου την άκρη,
βρήκε στου ίσκιου δροσερό
να ακολουθεί ρυάκι.
Μα η αλήθεια ήτανε
σαν ψέμα που ξεχνιέται,
σαν βάλσαμο που απλώνεται
σαν πίκρα που πλανιέται,
σαν όνειρο που έρχεται
σαν χάρη που απαρνιέται.
Είναι η Πανσέληνος βουβή;
Και η Θάλασσα μια στάχτη;
Δάσος που κάηκε η ζωή;
Στου Δρόμου την Ιθάκη;

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

* 

Είναι η Πανσέληνος βουβή ;

σαν  χελιδόνι  σε  κλουβί ...

Και η Θάλασσα μια στάχτη ;

φως  στου  άπειρου  την  άκρη ...

 

Δάσος που κάηκε η ζωή ;

η  τελευταία  αναπνοή ...

 

Στου Δρόμου την Ιθάκη ;

ρέει  της  χαράς  το δάκρυ ...

 

Κωνσταντίνε  καλησπέρα !!!

 

Χρόνια  πολλά, να  χαίρεσαι τους  εορτάζουσες/οντες  που  αγαπάς ...  

 

Οι  ευαίσθητοι  πάντα  στίχοι  σου ... σαν  τρυφερή  ερωτική  εξομολόγηση  στην  πανσέληνο ... 

 

 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Υπεροχο!!!

Καλησπερα Κωνσταντινε!

[Βασίλης Ασπρογειάτης]

Πανέμορφο!!!!!!!!!!!!!!!

Πάντα μιά ιδιαίτερη,

γοητευτική γραφή!!!!!!!!!!!!

 

Γειά σου Κωνσταντίνε

[Παντελής]

φεγγαρόσκονη τα ποιητικά λόγια σου Κωσταντίνε.

 

να χαίρεσαι και να σε χαίρονται με τη χάρη της Παναγίας.

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Υπεροχο Κωσταντινε.

[Αρτέμης Αξαρλής]

Μα η αλήθεια ήτανε
σαν ψέμα που ξεχνιέται,
σαν βάλσαμο που απλώνεται
σαν πίκρα που πλανιέται,
σαν όνειρο που έρχεται
σαν χάρη που απαρνιέται.  Ωραιότατο!

[Ειρήνη]

Πανέμορφο Κωνσταντίνε σαν την Πανσέληνο!!!!!

[Ειρήνη]

[Κατερίνα]

Είναι η Πανσέληνος βουβή;
Και η Θάλασσα μια στάχτη;
Δάσος που κάηκε η ζωή;
Στου Δρόμου την Ιθάκη;

 

πανσέληνος Κωσταντίνε!

[Katia]

Παραξενα ομορφη η πανσεληνος σου...!!!!!!!!

Καλησπερα Κωνσταντινε!