Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

μετεμψύχωση

Πρώτη φορά στη Βαβυλώνα

--Αιώνες πριν—κάποιον χειμώνα

Είδα τα μάτια σου βρεγμένα

Δυο δάκρυα κύλησαν για μένα

Σε βρήκα πάλι-- και συ με είδες--

Σε μια πομπή στις πυραμίδες

Άλλος μεθούσε απ τα φιλιά σου

Λιωμένος μες την αγκαλιά σου

Με των αστεριών τα φώτα

Γυμνή λουζόσουν στον Ευρώτα

Χορέψαμε μαζί στη Σπάρτη ...

Φεύγω στη μάχη μήνα Μάρτη

Αθήνα , φέτος, ένα βράδυ

Κορμί που τρέμει για ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 15:04 — 10 σχόλια

Μέμονα

Πλατύ μαχαίρι δίκοπο εξέπνευσαν

μάτια διάφανα

εξεταστικά

Η μοναξιά λαβώνει

όταν ποθεί

η ψυχή

τ' ανεκπλήρωτα

Εκείνα

τα ενσύνειδα ασύνειδα

που λάθρα σκάρτα

ξέπνοα αγχόνια

λουσμένα αίμα νεκρό

τις τύψεις

αδέκαστες

in medias res

δήθεν καθαρτήρια επιστρέφουν

να εξιλεώσουν

να καθαγιάσουν

να γιάνουν

να ανασύρουν

από της όρφνης

τις ανταύγειες

που εκχύνονται

άκαιρα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Έλλη στις 28 Σεπτέμβριος 2009 στις 3:00 — 19 σχόλια

Λυτά μαλλιά

Τα κόκκινα μαλλιά μου θα φορέσω.
Ελεύθερα θα τα αφήσω
να κατρακυλήσουν στο λαιμό.
Στους ώμους.Στους γοφούς
Ο παγωμένος άνεμος
θα τα αγγίξει να ζεσταθεί.
Κι ο χρόνος θα τα χαϊδέψει
να παγώσει.
Ακίνητος θα μείνει
Να καρτερεί μαζί μου
τις ανάσες που θα γίνουν ορμές.
Τις ματιές που κάψουν
τις κόκκινες φλόγες.

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 19:11 — 11 σχόλια

Αν ειναι η αληθεια σας αυτη

Αν ειναι η αληθεια σας αυτη
αφηστε με στα ονειρα να ζησω
ειναι η αληθεια σας σκληρη
τα ονειρα για μενα θα κρατησω.

Βουνα που γινονται θεοι
στην θαλασσα να ψαχνω για γοργονες
σειρηνες, ατλαντιδες, μυστικοι ωκεανοι
κρυμενα ερμητικα μεσ’ τους αιωνες.

Αν ειναι η αληθεια σας αυτη
το ψεμα το δικο μου προτιμαω
βασιλιας ιπποτης ναυαγος
αναλογα πως φερνει ο καιρος
την αληθεια σας, μ’ονειρα πολεμαω.

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 18:30 — 9 σχόλια

Έπεσα απ'τα σύννεφα

Έπεσα απ'τα σύννεφα
σαν μου'πες το αντίο
άλλα εγώ περίμενα
όχι χιονιά και κρύο

Ψέματα πάντα έλεγες
πως μ'αγαπάς στ'αλήθεια
να σε πιστέψω έκλαιγες
όπως τα παραμύθια

Μα στη ζωή είναι γραφτό
να παίρνεις ότι δίνεις
για κάθε πίκρα και καημό
πικρό καημό θα πίνεις

Τα όνειρα πετάξανε
γίνανε αυταπάτες
όλα όσα μου τάξανε
πήρανε άλλες στράτες

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 14:00 — 10 σχόλια

Παραφρόνησες καρδιά μου -σοβαρό και όχι μπορδελιάρικο της πλάκας, ούτε να πειράζω τη λαίδη ή τον Χάχη κ.λ.Κρίνετέ με αυστηρά!

( Άγιος Νείλος, 1999

της Υπαπαντής ,7.10 το πρωί, πριν να πάω εκκλησία

Κώστας )

Παραφρόνησες καρδιά μου

κι όπου να 'ναι αγαπάς.

Στα χαμένα σπαταλιέσαι

κουτουρού καρδιοχτυπάς.

Κυνηγάς τις παντρεμένες

και τις δεκαεξάχρονες.

Αγαπάς τις μπορδελιάρες

και τις πενηντάχρονες.

ΡΕΦΡΕΝ

Τι συμβαίνει ρε καρδιά

κι έχεις πέσει χαμηλά

κι έχεις τάσεις σκοτεινές

κι αυτοκαταστροφικές ;

Παραφρόνησες καρδιά… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κώστας στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:28 — 8 σχόλια

Ανατολη

Ανατολικά δύουν οι καρδιές των ποιητών

Στο κάλεσμα σειρήνας και ανύπαρκτων θεών

Στα ανάγλυφα σκαλίσματα στην όψη των ναών

Στις σάρκινες λέξεις που ντύνουν τη γύμνια των ψυχών

Όταν οι θεοί μιλούν με σημάδια και θύελλες

Ο ποιητής ακούει το σύρσιμο των βημάτων

Στα αόρατα αφήνετε σαν κατάρα στις ύαινες

Ράβοντας την σάρκα των άξιων θανάτων

Χέρι τρεμάμενο αραδιάζει το βίωμα, τη γνώση

Χωρίς όμηρους η αλήθεια συστρέφει την πτώση

Άκρο υπάκουο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Ηρακλής βαϊτσαρας στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 11:38 — 7 σχόλια

''ΣΑΤΩΡΕ''

Ήτανε λέει δυό καρδιές σ' ένα κρεβάτι
παίρνανε ρεύμα και τα σώματα φωτιά
ήτανε δυό, κι' η γη μονάχη
το ξέρανε, και κλαίγαν χωριστά

ήτανε λέει κι' ένα όνειρο φτιαγμένο
από του πάθους την πανάρχαια συνταγή
που θέλει ότι αγαπάς να μην ορίζεις
κι' ότι ορίζεις να σε κόβει σαν γυαλί

ήτανε κάποτε, κι'ας έμοιαζε αστείο
αυτό το τίποτα που έγινε πληγή
φεύγα να φύγω, να μην πούμε το αντίο
σαν μια υπόσχεση που αφήσαμε μισή

Προστέθηκε από τον/την xrysa στις 27 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:08 — 8 σχόλια

Εννια οργασμοι

Μεσα στην νυχτα ακουστηκε, εννια φορες ''αχ Γιαννη''

ξυπνησε κι' η γυναικα μου, ''τι διαολο της κανει;;;;''

Την αλλη μερα με εβαλε να παω να τον ρωτησω

και μην ξεχασω τιποτα, σημειωσεις να κρατησω.

Χτυπω,ανοιγει μια καλονη, μια θεα, μια Αφροδητη,

τραυλιζοντας την ρωτησα αν ειναι ο Γιαννης σπιτι.

Τον φωναξε και ερχεται ενας καραφλος πενηνταρης

με κοιλια μεγαλη, τριχωτος, πραγματικος αρκουδιαρης.

Του ειπα για τον λογο επισκεψης του λεω θα σε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 26 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:30 — 6 σχόλια

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΣΕΛΗΝΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ

ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΣΕΛΗΝΗ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ

Τα μάτια σου δεν με θωρούν

τα χείλη σου δεν καίνε

και συ μου λες να προσπαθώ

να νιώσω τι μου λένε.

(Ρ)

Για ποια σελήνη μου μιλάς

τι όνειρα μου φέρνεις

εγώ δεν μένω πια εδώ

τι θέλεις τι γυρεύεις.

Δεν είμαι δω και πια δε ζω

έπαψα να ελπίζω

πώς να στεριώσει το φιλί

σε χρώμα μόνο γκρίζο.

Έχω ξεχάσει ν’ αγαπώ

ν’ αγγίζω τους πλανήτες

με νιώθει μόνο η βροχή

μαζί με τους… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την mytilinia στις 26 Σεπτέμβριος 2009 στις 15:54 — 6 σχόλια

Μέσες - άκρες

Μεσημέρισε.

Πριν από ένα μήνα

Πέρναμε τον κατήφορο

Για τη θάλασσα.

Τώρα , για τις αναλύσεις.

Τις επιθέσεις.

Τις νέου τύπου ηθικές.

Κακοσουλούπωτοι τύποι

Με τακτική κοντορεβυθούλη

"Αναχωρούν" ,

Αφήνοντας πίσω τους

Χαλικάκια - νάρκες

Που πανικόβλητοι

Πατούν.

Άλλοι , με ύφος

Ιερού… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την NaTaSsA στις 26 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:59 — 11 σχόλια

ΑΝ

Αν με τον ήλιο έχω γίνει ταίρι

και τατουάζ στην πλάτη τον φορώ

είναι γιατι το φως στα μάτια μου έχει δέσει

και σε σκοτεινό με οδήγησε βυθό

αν γυμνή χορεύω και σε κάρβουνα αναμμένα

και λεν πως από χρόνια είμαι τρελή

καλύτερα λέω να με πνίγει μιά ιδέα

παρά βολεμένη στη δικιά τους φυλακή

κι αν τα τραγούδια μου παλιά και ξεφτισμένα

στ' αυτιά τους δεν χωράει μουσική

πεθαίνω βράδυα με τα όνειρα βαμμένα

τ' άλλο πρωί να με γεννάει η… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την xrysa στις 25 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:24 — 10 σχόλια

Απογύμνωση

Οι λέξεις αποστρέφονται
κάθε ένδυμα
που προσπαθούν να τις φορέσουν
κήνσορες, λόγιοι και αριβίστες

Στιλπνές και αιθέριες
θα ανεμίζουν πάντα στο άπειρο
εκπνέοντας γενναιόδωρα μέσα μας
ακριβοθώρητα συναισθήματα
κι εύοσμες αισθήσεις

Τάκης Τσαντήλας

Προστέθηκε από τον/την ΑΙΟΛΟΣ (Τάκης Τσαντήλας) στις 25 Σεπτέμβριος 2009 στις 22:00 — 10 σχόλια

Γυναίκα (πότε Μαρία πότε Μαγδαληνή, πάντοτε γυναίκα)

Από το χέρι με τραβάς Μαγδαληνή

Σπάνε τα νήματα που μ΄ έχουνε δεμένο

Άσε τη φούστα σου να πέσει τη λινή

Σαν ένα δάκρυ στο μυαλό πυρακτωμένο

Έξω με βγάζεις από τον κύκλο το στενό

Πέρα στο σύμπαν για ένα άγριο ταξίδι

Από τη μήτρα στο απόλυτο κενό

Σπάω στα χέρια σου σα ξύλινο παιχνίδι.

Τώρα που έμαθα, δεν έχω επιστροφή

Η γνώση την καρδιά μου την ματώνει

Τα δυο σου χείλη είναι η μόνη μου τροφή

Μία ματιά σου, Εσύ κι ένα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 25 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:00 — 10 σχόλια

Aπ'την κορφή του Όλυμπου

Aπ'την κορφή του Όλυμπου

τον κόσμο ατενίζω

στου Δία του απόλυτου

το βλέμμα αρμενίζω

Bλέπω την πλάση γύρω μου

και την καταστροφή της

κι η μοναξιά τριγύρω μου

βρήκε την δύναμη της

Η λογική παράδωσε

τα σκήπτρα της στο χρήμα

χωρίς αυτό πλέον κανείς

δεν κάνει ούτε βήμα

Aπ'την κορφή του Όλυμπου

την μοίρα μου θ' αλλάξω

του Δία του απόλυτου

το στέκι 'γω θα ψάξω

© Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 25 Σεπτέμβριος 2009 στις 14:30 — 10 σχόλια

Περιπλάνηση

Κάτω από τα σεντόνια
ξεστρατίσουν οι σιωπές
και κραυγές γίνονται.
Άχαρες ή λάγνες.
Ανόθευτες.
Κινούνται αργά.
Κυλιούνται νωχελικά.
Εισβάλουν βίαια
στης σκέψης τα άβατα.
Περιπλάνηση.
Διαρκής αναζήτηση
κρυψώνας.
Της ντροπής την αγωνία
να χωράει.

Προστέθηκε από τον/την M alive s στις 25 Σεπτέμβριος 2009 στις 13:43 — 11 σχόλια

το υπόλοιπο........

Έτσι βουβά θε να τελειώσω τη ζωή μου

όσο υπόλοιπο της έχει απομείνει

σαν ένα χρέος που με βάρος ξεχρεώνω

σαν μια υπόθεση που πια δεν μου ανήκει

και σέρνω αδιάφορα ένα σώμα παγωμένο

στο πέρα δώθε του καιρού του ημεροθάφτη

ότι κι αν άρχισε είναι τώρα τελειωμένο

και η ζωή, απ' τις απάτες...σίγουρα η πιο μεγάλη

φωνή δεν έχω...κι αν περίσσεψε η λύπη

με τις σκιές συναλλαγές θα προχωρήσω

ούτε τσακάλια, ούτε φίδια ούτε λύκοι

μόνο σκιές,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την xrysa στις 25 Σεπτέμβριος 2009 στις 0:17 — 10 σχόλια

Ας σε κοιτάζω μόνο

Τόσο ηρεμία είναι στο δωμάτιό σου
Εσύ κοιμάσαι με πρόσωπο γελαστό
Όμως αν καθίσω δίπλα σου ξέρω
Θα σε ξυπνήσει η καρδιά μου !

Όχι, δεν θα σε ξυπνήσω αγάπη μου
Έξω είναι σκοτεινά και ήρεμα
Μέσα η νύχτα κρύβεται
Απ' τη δική σου ήρεμη θερμότητα

Αλλά ας μόνο να σε κοιτάζω
Έτσι, όπως σε βλέπει το φεγγάρι
Και θα φύγω χωρίς να πάρω
Απ' το δικό σου όνειρο τα φτερά

Προστέθηκε από τον/την ELPIDA στις 24 Σεπτέμβριος 2009 στις 23:30 — 13 σχόλια

Συμφωνια με τον Σατανα

Την εβλεπε καθε πρωϊ καθως απλωνε μπουγαδα

καθοταν και την κοιταγε γιοματος ουλος λαχταρα.

Μια στιγμη αν θα μπορουσε να την κανει δικη του

θα εδινε ο αμοιρος ολη την συνταξη του.

Ισως και ακομα περισσοτερα, ισως και την ψυχη του.

Μολις τ’ ακουσε αυτο ο Σατανας εμφανιστηκε μπροστα του

του υποσχεθηκε πως νεο ξανα θα κανει το δερμα του και τα γερικα οστά του.

Αυτος ευθυς το δεχτηκε και εδωσαν τα χερια

απ' την χαρα δεν παταγε στην γη μα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 24 Σεπτέμβριος 2009 στις 20:56 — 11 σχόλια

μαύρο βέλο

δε θέλω μαύρο βέλο να φορέσεις

δυο πενιές πριν φύγω μόνο να χορέψεις

δε θέλω να δακρίσεις, να μην κλάψεις

κούνα το μόνο το κορμί σου να μ ανάψεις

«οι μάγγες δεν υπάρχουν πια»,

θέλω να τραγουδήσουν

με δυο ζειμπέκικα βαριά

τα μάτια να μου κλείσουν

να κάψουν «καλαματιανό» να μοιάζει με λιβάνι

να ζαλιστεί ο κέρβερος απ το βαρύ χαρμάνι

για τελευταίο ασπασμό ποτίστε με με ξίδια

κέφι να κάνω τον καημό στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την dim mil στις 24 Σεπτέμβριος 2009 στις 17:33 — 8 σχόλια