Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Όλες οι καταχωρίσεις ιστολογίου (11,539)

Φτερωτός θεός ...

Αργά και μεγαλόπρεπα κάθε αυγή προβάλλει

στην άκρη του ορίζοντα ο φτερωτός θεός ,

μέσα σε μύρια χρώματα τον κόσμο περιβάλλει

στο χρυσαφένιο δίχτυ του , χαρίζοντας του φως .

Υπέρλαμπρη του ήλιου η φανέρωση

τη μέρα που ακολουθεί σφραγίζει ,

νικώντας τις σκιές και τα φαντάσματα

εικαστικά τη φύση ζωγραφίζει (χρωματίζει) .

Η κτίση μεταβάλλεται απλά

ο άνεμος ξυπνάει και σαλεύει ,

λες και συμβαίνει κάτι μαγικό

η πλάση όλη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 23 Δεκέμβριος 2009 στις 21:29 — 9 σχόλια

Στο ύστερο φιλί σου Ζω μες την ανάσα σου και νιώθω τη πνοή σου ένα ταξίδι ξεκινώ στα βάθη της πηγής σου πρώτος σταθμός το μέτωπο όμορφα στιλεμένο ούτε μια ζάρα απ το καιρό ουτ ένα απωθημένο τα χεί…

Στο ύστερο φιλί σου

Ζω μες την ανάσα σου και νιώθω τη πνοή σου

ένα ταξίδι ξεκινώ στα βάθη της πηγής σου

πρώτος σταθμός το μέτωπο όμορφα στιλεμένο

ούτε μια ζάρα απ το καιρό ουτ ένα απωθημένο

τα χείλι σου τριαντάφυλλα κόκκινα ανθισμένα

γυαλίζουνε στο δειλινό με νέκταρ ποτισμένα

και στο λαιμό σου όμορφο το δέρμα απλωμένο

ντυμένο άσπρο νυφικό λιτό μετάξι κεντημένο

τα στήθη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιαννης Στιχακης στις 23 Δεκέμβριος 2009 στις 20:00 — 8 σχόλια

ΚΑΘΕ ΒΡΑΔΥ

Αερικά. Φαντάσματα.
Απ’ άλλους κόσμους έρχονται.
Μας πλησιάζουν.
Μας κοιτούν περίεργα και μας αφουγκράζονται.
Μας τυραννάνε με την παρουσία τους και δεν λένε να μας αφήσουν.
Μέχρι να εκλιπαρήσουμε για την κατανόησή και τη συγχώρεση τους.

Προστέθηκε από τον/την ΜΑΝΟΣ ΠΑΝΟΥ στις 23 Δεκέμβριος 2009 στις 13:45 — 7 σχόλια

Στη φωνή σου θά’μαι τώρα ξένος

Στη φωνή σου θά’μαι τώρα ξένος

Και στα όνειρά μου ναυαγός

Με πρόδωσες και είχες το σθένος

Να γελάς που θά'μαι μοναχός

Τυφλή εσύ απ'τον εγωισμό σου

Πέταξες μι'αγάπη δυνατή

Μα θα βρείς και'συ το δάσκαλό σου

Κι η καρδιά σου διπλά θα πληγωθεί

Τώρα τι τα θες

Έφυγε το χθες

Κι όλα πήγανε χαμένα

Τώρα τι ζητάς

Τι κι αν μ’αγαπάς

Πόνος ήσουνα για μένα

Στη ματιά μου θά’σαι τώρα ξένη

Και στη μοναξιά μου ο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 23 Δεκέμβριος 2009 στις 9:56 — 10 σχόλια

Ουραγοί …

*

Θέλω να μεταλάβω ευλαβικά

κάθε σταλαγματιά απ` το κορμί σου ,

όταν του πόθου μας σιγήσει η φωτιά

και γίνουμε οι ουραγοί του παραδείσου .

Θέλω κομμάτι σου να γίνω και μετά

σ` ένα βυθό να ξεχαστώ και να κοιμάμαι ,

να ενωθούμε στον πλατύ ωκεανό

να γίνω σώμα σου ... μαζί σου φτάνει νάμαι .

Θέλω ν` αλλάξω την πραγματικότητα

όλα τα μυστικά μου να ξορκίσω ,

να δραπετευσω απο την συμβατικότητα

κι ίσως αναστηθώ και ξαναζήσω… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 23 Δεκέμβριος 2009 στις 9:31 — 9 σχόλια

ΧΩΡΙΣΜΟΣ (Από τη συλλογή 7Δ)

Σχέσης πικρό βασίλεμα

τον ήλιο βάφεις μ’ αίμα ,

γκρίζα κάνεις τα σύννεφα ,

φαντάζει η αλήθεια ψέμα .

ρεφ.

Κλείνει απόψε η καρδιά ,

στο άπειρο κλειδώνει ,

μύρια τη ξύνουνε καρφιά ,

κλαίει – πονά – ματώνει ,

του πόνου πίνει το κρασί ,

στη μοναξιά μεθάει ,

σε αφιλόξενο νησί ,

σαν ναυαγός πατάει .

Λέξεις ρηχές κι αβάσιμες

προσχήματα – προφάσεις ,

σα μαχαιριές θανάσιμες

τα λόγια μ’ αντιφάσεις… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 23 Δεκέμβριος 2009 στις 7:30 — 7 σχόλια

Αχ αυτά τα μάτια της

Αχ αυτά τα μάτια της

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αχ αυτά τα μάτια της τα έκπληκτα

Τα αμήχανα, τα φοβισμένα

Που χάνονται στα όνειρα, στα βάσανα

τα πάθη

Ουρλιάζουν την αδυναμία τους

Κραυγάζουν την μοναξιά τους

Αχ αυτά τα μάτια της τα ευγενικά

τα υποταγμένα, τα ταπεινά

Που κρέμασαν σαν δάκρυα το θυμό τους

την απόγνωση, την θλίψη

Πόσο λαίμαργα προσμένουν την αποδοχή

Την επιβεβαίωση

Την κατανόηση

Αχ αυτά τα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 21:05 — 9 σχόλια

τοτε μονο

Καποτε θα μετρησω τα χναρια που αφησες στην αυλη μας.

Οταν συνηθισεις να ερμηνευεις το θροισμα των φυλλων
Οταν μπορεσεις εστω να εικασεις την τρομοκρατια της Ανοιξης
και παραδοθεις ανευ ορων στην επικρατηση του Θερους.

Θα μαρτυρησεις
Αλλα θα τα καταφερεις.

Γιατι σε λευκες επιφανειες κατοικεις.
Γιατι σε λευκες επιφανειες αναπνεεις.

Και σου υποσχομαι δυο μεγαλα οστρακα επανω στους γλουτους σου
Κι εννια φιλια απο μενα.

Προστέθηκε από τον/την ΜΑΝΟΣ ΠΑΝΟΥ στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 18:09 — 6 σχόλια

ΚΑΠΟΤΕ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ....

Κάποια παλιά Χριστούγεννα η θύμηση μου φέρνει,

Τότε που τα προσμέναμε με απέραντη χαρά!

΄Ολη η φαμίλια ήτανε στο σπίτι μαζεμένη,

Το δέντρο να στολίσουνε μεγάλοι και παιδιά!

Πάντα μια φάτνη φτωχική στη βάση φωτισμένη,

Με δέος και κατάνυξη η ελπίδα ποτισμένη!

Τώρα το καταχείμωνο φωλιάζει στις ψυχές,

Κι αν έρχονται Χριστούγεννα, οι μνήμες αμυδρές!

Γίνανε πια ένα ρεβεγιόν, ξενύχτι, φαγοπότι,

Η φάτνη αποσύρεται κι αυτή σιγά-σιγά,

Ούτε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 17:00 — 19 σχόλια

Σαν το πουλί

14/11/2009

2:10:23 πμ

Σαν το πουλί

Από χαράδρες και βουνά

Σαν το πουλί ο νους πετά

Και όλο μου ξεφεύγει,

Σαν το θεριό αμύνεται

Σαν ποταμός ξεχύνεται

Να έρθει να σε εύρει.

Σε υπόγεια τον έκλεισα

Μα όμως δεν τον έπεισα

Ήσυχα να καθήσει,

Σαν τη φωτιά εξέσπασε

Και το κλοιό του έσπασε

Με έχει αψιφήσει.

Τα σύνορα ξεπέρασε

Σαν σίφουνας επέρασε

Και δεν με λογαριάζει,

Όσο κι αν το… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrampeli στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 13:42 — 5 σχόλια

ΜΗΝ ΞΑΝΑΒΑΛΕΙΣ ΚΟΚΚΙΝΑ

Οταν σε βλεπω να φορας τα κοκκινα σου παλι

νευριαζω δαιμονιζομαι με πιανει παραζαλη

παλι θα βγης με φιλες σου και θα χαβαλεδιαζετε

με νεαρους κι απομαχους και θα εκστασιαζεστε

--------------------------------------------------------

Σου τοχω πει τοσες φορες μην ξαναβαλεις κοκκινα

βαλε το μαυρο το ντε πιες βαλε και κελεμπια

με το κοντο το κοκκινο σαν σε θωρω τσαντιζομαι

μου ανεβαινει η πιεση και μουρχεται… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιωργος Χαχης (πειραιωτης) στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 13:09 — 4 σχόλια

Ίσως …

*

Νοιώθω πως είμαι κάποιο σκεύος ιερό

κάποιο πετράδι μες την άμμο ξεχασμένο ,

ένα κοχύλι στον πλατύ ωκεανό

την αποκάλυψη να έρθει περιμένω .

Νοιώθω τ` αστέρια όλα νάχω αδελφούς

με τους αγγέλους και τους δαίμονες θα παίξω ,

με θείο μύρο θέλω να εξαγνιστώ

αν τύχει πάλι να παρασυρθώ και πέσω .

Φτερό στον άνεμο θα γίνω πριν χαθώ

τ` άστρο του Νότου μιά στιγμή γιά να αγγίξω ,

στο αρχιπέλαγος του νου θα βυθιστώ

όταν εξοντωθώ και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 9:32 — 6 σχόλια

ΣΑΝ ΜΕΛΤΕΜΑΚΙ ΔΡΟΣΕΡΟ (ΑΠΟ ΤΗΝ 7Η ΣΥΛΛΟΓΗ)

Βότσαλα κι άμμος θάλασσας , οι πόνοι κι οι καημοί μου ,

χαρές αρμύρα γεύονται , μικρές και δεν κρατάνε ,

φωτιά στα στήθη οι πίκρες μου κι οι αναστεναγμοί μου ,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 7:30 — 6 σχόλια

Τα κεριά.......

Μαύρη θάλασσα οι αλήθειες

ποταμοί τα λάθη μας

πέλαγα οι κακές συνήθειες

χείμαροι τα πάθη μας.

Κι η αγάπη μες στο κύμα

σαν ψαράκι δέρνεται

και χτυπιέται κι είναι κρίμα

κι ο θεός δεν φαίνεται.

Ο θεός δεν έχει δάκρυ.

Μοναχός σου βρες την άκρη

Τα κεριά τ' ανάβουν όσοι

πνίγονται στις θάλασσες.

Μια σταλιά δεν είχες γνώση

τη ζωή σου χάλασες

Στο θεό μετάνοιες κάνεις

προσευχές στον άγιο

Τζάμπα τον… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 22 Δεκέμβριος 2009 στις 6:10 — 8 σχόλια

Αξίζει άραγε

Αξίζει άραγε

Αξίζει άραγε κάποιον να αγαπάς

να χάνεις τον ύπνο σου να μην κοιμάσαι

όταν αυτός δεν νοιάζεται πως περνάς

αν τις νύχτες ξενυχτάς η τυραννιέσαι

Αναρωτιέμαι αν αξίζει τελικά να αγαπάς

όταν ο άλλος σε κάνει και πονάς

εσύ δίνεις όλη την ύπαρξη σου

και αυτός ματώνει την ψυχή σου

Ναι είναι όμορφο αγάπη να χαρίζεις

όταν όμως δεν υπάρχει ανταπόκριση

πληγώνεσαι δακρύζεις

όλος αυτός ο πόνος άραγε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 21 Δεκέμβριος 2009 στις 23:11 — 7 σχόλια

ωραία Ελένη

Σπήλιε θεέ Ολύμπιε

Ερμή του Πραξιτέλη,

τα ώτα αν δεν με γελούν

σκούζεις για το Βαγγέλη.

Απ' της θαλάσσης τον αφρό

άρτι έσκασα μύτη

και έμπροσθέν σου ίσταται

η ώρια Αφροδίτη.

Τι κι αν με λεν Ευάγγελο,

Θανάση είτε Ζήση,

νά 'ναι καλά ο πλαστικός

που μ' έχει χειρουργήσει.

Μη με θωρείς ακίνητος,

βάλε φτερά και άντε,

να βρούμε τον Παράδεισο

φιόρο μου του λεβάντε.

Ο μύσταξ εξαφανιζόλ

άφαντο και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ωραια Ελένη στις 21 Δεκέμβριος 2009 στις 14:27 — 10 σχόλια

Κανείς δεν νοιάστηκε αν ζω

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Σ’ ένα σπίτι γκρεμισμένο

μ’ έχει ξεχάσει κι ο Θεός

το τηλέφωνο κομμένο

κι απ’ το φεγγάρι έχω φως,

σαν αγρίμι τριγυρνάω

σαν τρελός παραμιλάω.

Ρ

Κανείς δεν νοιάστηκε αν ζω

αν υποφέρω κι αν πονώ

κανείς δεν νοιάστηκε αν ζω η αν πεθαίνω.

Ούτε κι εκείνη που αγαπώ

δεν με θυμήθηκε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Διαμαντής Παππάς στις 21 Δεκέμβριος 2009 στις 13:00 — 5 σχόλια

ερωτικα μπερδεματα

Την ειδα καθως επινα καφε, περασε απο μπροστα μου

εμεινα να κραταω τον φραπε, αιχμαλωτη η ματια μου.

Την εβλεπα να απομακρυνεται, φευγει θεε μου, τη χανω

γυρισα στον κολητο - Τακη πληρωσε, τη κανω.-

Εφυγα ξοπισω της ετρεξα, πλησιασα κοντα της

τοσο πολυ που μυρισα τ’ αρωμα στα μαλια της.

Θα επεφτα ειπα, στο γκρεμο για μια σου μονο λεξη

θα σκοτωνα και το θεο, την ομορφια να μη σου κλεψει!!!

Αυτη μ’ ενα χαμογελο με κοιταξε στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 21 Δεκέμβριος 2009 στις 11:24 — 17 σχόλια

Μπορεί ...

Μπορεί να ήταν της ψυχής τα σύννεφα

που τον ορίζοντά μας έκαναν θολό ,

μπορεί να ήταν τα βαρειά μας βήματα

που κάναν το ταξίδι μακρυνό .

Μπορεί τα πλάνα της καρδιάς τα σήματα

που μας οδήγησαν σε λάθος αγκαλιές ,

μπορεί τα οργισμένα μπλάβα κύματα

που μας παρέσυραν σε έρημες ακτές .

Μα ήταν όλα τα μικρά που ζήσαμε

ότι μας μάγεψε ... παντού σ`αυτή τη γη ,

κι όσες πιστέψαμε κι αγαπηθήκαμε

όλες μας χάρισαν μιά ανοικτή πληγή… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 20 Δεκέμβριος 2009 στις 20:07 — 9 σχόλια

Δάκρυ

Δάκρυ, νοερή φράση
Δάκρυ, πάγος και φωτιά μαζεμένα
Δάκρυ, αλμυρή σταγόνα ψυχής
Δάκρυ καημού, φωτιά που άναψε μέσα μου

Πόσοι πάγοι σβήσανε στο σώμα σου φωτιά !
Πόση φωτιά στην παγωμένη μου σκέψη
Η φωτιά σκορπίζει τη σκοτεινιά
Στις σκέψεις μου είναι το φως

Ένα άγγιγμα η σπίθα φωτός
Η σπίθα γίνεται πυρσός
Ο πυρσός αστέρι και στερέωμα
Ένα άγγιγμα, βλέμμα, φως

Προστέθηκε από τον/την ELPIDA στις 20 Δεκέμβριος 2009 στις 19:07 — 11 σχόλια