Θα περιμένω την φωνή σου ν ανταμώσω…

Να ζωντανέψει το κορμί, μέσα στον χώρο

Μες την ψευτιά, την αλήθεια να παγώσω

Τις δυο αλήτικες ματιές μας, να ενώσω

Σαν τον καμβά να περιμένω ένα πινέλο

Να ζωγραφίσεις…

 Όταν χτυπούν την καμπάνα οι Βουδίστριες μοναχές

Μία γλυκιά και απαλή αιθέρια συμφωνία…

Θα γίνω νότα.....

Όταν έχεις κέφι να με τραγουδάς

Θα γίνω λέξη......

Να με σιγοψιθυρίζεις όταν σκορπάς

Θα γίνω κήπος.......

Να σου ευωδιάζω την ψυχή όταν πονάς

Θα γίνω ήλιος.....

Όταν σε λούζω με τις ακτίνες να γελάς

Θα γίνω αστέρι......

Τις προσμονές να σου φωτίζω της μοναξιάς

Θα γίνω ουρανός......

Τα μάτια όταν χαϊδεύω να γαληνεύεις

Θα γίνω αμπέλι.......

Με της καρδιάς τον οίνο ν αγναντεύεις

Θα γίνω…

Να'ταν ο δρόμος ανοιχτός

να'φθανα στην καρδιά σου

και να 'μουνα  ο τυχερός

που κλέβει τα φιλιά σου

 …

Σαν στηλες αλατος, ολοι κοιτανε
καποιοι ζαλιζονται, παραπατανε
ακουστηκε μοναχα ενα, ''αμαν''
''τι κρυβει απο κατω το κολαν!!''

Το εδαφος μου φανηκε πως χανω
τα ματια μου καρφωθηκαν επανω
σκεφτομουνα, αν θα μπορουσα, αν...
να εβλεπα κατω απ' το κολαν...

ΛΕΩΦΟΡΟΣ Ο ΠΟΘΟΣ

Λεωφόρος ο πόθος,

Της μάνας μου γιος νόθος,

Δε κάνω πουθενά στάση,

Με πιάνει περίεργη τάση.

Λεωφόρος ο πόθος,

στράφι μιας πλύστρας μόχθος,

θέλω ν’ αναλάβω δράση,

το σίδερο κολλά στη βράση.

 …

Στριφογυρνάω μια πετρούλα.

Το βλέμμα μου, πάει στο κενό.

Με γυροφέρνω, σαν πυξίδα.

Άσπρισα πάλι στον χαμό..

Πιάνω στα χέρια μου λουλούδια

να τα ποτίσω, μην μαραθούν.

Τους λέω πολύχρωμα τραγούδια,

που τον καημό μου, πολεμούν.

Μια γαρδένια με βαστάει,

σκύβω να ακούσω, τι θα πει..

«Στιγμή», μου λέει «πάλι…

Δείγμα …γραφής  αγάπη μου

άφησα στο περβάζι.

Όταν  τραβήξεις  το πρωί

η μέρα που χαράζει

τα κρόσσια  στο παράθυρο

ονείρων μου το πόθο,

να βρεις  το μοσχομύριστο

του έρωτα μου ρόδο!

Κι’  αν… κοκκινίσει πιότερο…

Σαν ένα αίσθημα αποπνικτικό που θέλεις να ξεριζώσεις, μα πλέον δεν μπορείς, είναι η μοναξιά. Και καθώς σε πνίγει, εσύ αφήνεσαι υπομονετικά αφού την ήττα σου προ πολλού την γεύτηκες  στα χείλη, όταν στην έφερε ο μοναχικός αέρας του προηγούμενου χειμώνα. 

Το βλέμμα μου στρέφεται τώρα στην γριά . Είναι σαν μια επιβάτης ενός μέσου μεταφοράς που αργεί ακόμα. Μα αυτή το περιμένει με ανυπομονησία πίσω απτό παράθυρο του σπιτιού της, παρακολουθώντας παράλληλα μέσα από το γυάλινο υλικό…

Περνούν οι μέρες και τα χρόνια

και εγώ να νοσταλγώ πάντα εσένα

εσένα που για λίγο ήρθες στην ζωή μου

και την άλλαξες και μου πήρες την ψυχή μου.

Και πώς να ζήσω τώρα δίχως ψυχή

που την άφησα πίσω , κοντά σου εκεί

πρόσεχέ την και να την αγαπάς

στους τέσσερις ανέμους ποτέ μην την σκορπάς.

Αισθάνεται μόνη και τις νύχτες αυτή κρυώνει

μην την αφήσεις ποτέ στο κρύο και στο χιόνι

αγκαλιά να την κρατάς να μην…

Σώμα ξαναγεννημένο

μέσα σε σκοτάδια,

καθαρό –  ανέμελο – στεγνό

μέσα σε κρύα βράδια.

 …

Είναι τα μάτια μου υγρά

Τα δάκρυα δεν ορίζω

Ξεστόμισα το σ αγαπώ

Το αύριο μου βρίζω

Είναι άκληρη η ρήση μου

Κλοτσώ ένα κοχύλι

Μου βιάζουν την τύχη μου

Ξέχειλο το ποτήρι

Κάνω μια στάση παρακεί

Κοιτώντας το…

Κι αν τους δυο μας δεν ενώνει

ο δεσμός του αίματος

"τρως στο δίκιο μου αφιόνι".

θεατός κι αθέατος....

Δίνεις χρώμα στ' άχρωμά μου,

στ' άγευστα το άρωμα,

γίνεσαι το όχημά μου,

στο κακό τ' ανάχωμα.

Στα ωραία και στα…

'

Το βότανο της λησμονιάς

που να το βρω ρωτάω

για να σκορπίσει η μαύρη συννεφιά

..μάνα μ' η μαύρη συννεφιά ...…

Εγωιστή, πού πας; Ποιον πάλι βάζεις στόχο;

Μόνη σου έγνοια ο εντυπωσιασμός, η δόξα και η φήμη ...

κανείς δε σου 'μαθε ποτέ τα μάτια σου να σκύβεις.

Όποιον θελήσεις αποκτάς χωρίς κουβέντα να ψελλίζεις ...

Ρώτησες ποτέ αν τάχα δεν πεθαίνουνε κι οι ζωντανοί μετά την άφιξή σου;

Νοιάστηκες να γνωρίσεις το χέρι που κρατάς ;

Άδικα έρχεσαι κι άδικα φεύγεις ..

Αξίζει άραγε να τυραννιέσαι ,σκλάβα ζωή, για μια ύστατη δημοκρατία ;

Αναλύω στιγμές

Σε χαρτί τις χαράζω

Του λεπτού τις σιωπές

Αραδιάζω

Ξεδιπλώνω σκηνές

Από ρόδα και βάτα

Παραδίνω ηχηρές τις πνοές

Με αγκάθια

Σε μια πλάνη μεθώ

Από αρμύρα και…