Φύτεψε ο έρωτας γεράνι στην καρδιά μου ,

Κόκκινο σαν αίμα σαν φωτιά ,

Πότιζα τις ρίζες του στο ξύπνιο στα όνειρά μου ,

Μια γλυκιά στο στήθος μαχαιριά .

Ρεφρέν

Μα τα άνθη μάδησες

κι εμένα με τραυμάτισες

Κι αγκάθια στα κλωνιά του έχουν βγει ,

Που με τρυπάνε σαν καρφιά

 και μου…

Ρέστα να ζητάς πια δεν μπορείς ,

Έχεις πει στη σχέση μας αντίο ,

Δείχνεις ότι τάχα απορείς ,

Που ‘χασες αγάπη μου το πλοίο .

Ρεφρέν .

Κάποιο Σαββατόβραδο νωρίς ,υποσχέθηκες ότι θα ΄ρθεις

Μα με λησμόνησες ,

Ξημερώματα την Κυριακή ,Γκρίζος ουρανός – γκρίζα αυγή ,

Μου τηλεφώνησες ,

Μα…

Το παιδί που έμεινε τιμωρία δυο ζωές

γιατί λησμόνησε τα λόγια του δασκάλου

έψαξε να με ‘βρει εχθές ακολουθώντας

τα ξεβαμμένα χνάρια μου .

Εγώ σκάλιζα σε ένα παγκάκι με το λαβωμένο

σουγιά του παππού , τα αρχικά μας .

Θα θυμηθούν οι ηλιοκαμένοι Μάηδες 

ότι κοντοσταθήκαμε εδώ πέρα  βουβοί περαστικοί ,

σε ένα πρώτο ραντεβού που το ‘χαμε ξεχάσει .

Το παιδί μου έδειξε τις μελανιές που ‘χε φορέσει

στα χέρια για να το γνωρίσω…

-ΙΟΥ-ΙΟΥ-ΙΟΥ-ΙΟΥ



-κάντε στην άκρη, έφτασε ο τριμέγιστος !



-Μόσιαλε,πες τους γιατί ήλθα ..



-ήλθε να σας συμπαρασταθεί στο σβήσιμο της φωτιάς !



-ΚΛΑΠ-ΚΛΑΠ-ΚΛΑΠ…

Κλειδί για το δωμάτιο,

ανάγκη για το πάθος,

φόβος για το λάθος,

τύψεις για την περισυλλογή.

Κι έπειτα η όρθωση

για το Σταυρό του αδιεξόδου,

τον καρφωμένο

με τα εργαλεία της σημερινής βραδιάς,

ο οποίος χώρισε τη διαμορφωμένη,

απο την επικείμενη ζωή

που έμεινε υπερβολικά μόνη της

με την αβλεψία,

χάνοντας

δυνατότητες πραγματοποίησης θαυμάτων.

Δικούς μου δρόμους  στη ζωή εγώ χαράζω

στους ανηφόρους σταματώ κι αναστενάζω

και ξαναρχίζω την πορεία μου και πάλι

κι ο χρόνος πίσω στο κυνήγι μ’ έχει βάλει

αλλά στο τέρμα κάθε δρόμος όταν φτάσει

δεν είναι ψέμα  πως το τέλος δεν θ’ αλλάξει

το πεπρωμένο είναι πάντοτε το ίδιο

το φως κλεμμένο, το σκοτάδι δίχως ήλιο…

Παίρνω,

να γδύσω,

τη νύχτα.

Να κρατήσω μόνο την ηρεμία της.

Για να φτάσω στο διαχωρισμό,

απο κάθε ανησυχητικό τριγμό της,

πραγματοποιώ ξυπόλητα βήματα

σε θρυμματισμένες συγκινήσεις,

μορφάζοντας

κι αποτασσόμενος

την εθελοτυφλία,

που τις έντυσε

και τις κάνει

μιά προδιάθεση σαρωτικής καχυποψίας

απέναντι στο σκοτάδι,

Στις όμορφες ακρογιαλιές ,

Στις γαλανές σου αγκαλιές ,

Αιγαίο σαν βουτάω ,

Οίστρος με πιάνει ερωτικός

Και σαν παλιός σου ναυτικός

Για σένα τραγουδάω.

Ρεφρέν

Στα όμορφά σου τα νερά , νεράιδες αρμενίζουν ,

Γοργόνες βγαίνουν στη σειρά , μέλι τα χείλη τους γλυκά

Που τις καρδιές ραγίζουν…

Πάνω σε νέφη της αυγής , στης θάλασσας το κύμα ,

Μικρό μου σ’ ονειρεύτηκα κι είμαι αγάπης θύμα ,

Με τη ματιά σου χάνομαι , μεθώ με τ’ άρωμά σου ,

Το λίκνισμά σου με τραβά και το περπάτημά σου .

Ρεφρέν

Το νου μου και το λογισμό

Σκλάβωσες την καρδιά μου ,

Για σε πλανιέται στο κενό

Η σκέψη κι η ματιά μου…

Πάλι τα ήπιαμε απόψε ως το πρωί ,

Μέχρι που σβήσανε τα φώτα στην πλατεία ,

Με την ταβέρνα άδεια δίχως φασαρία

Είχαμε μείνει μοναχά  εγώ κι εσύ .

Τα κατοστάρια πίναμε γουλιά – γουλιά ,

Όλη τη νύχτα δεν αλλάξαμε κουβέντα ,

Μονάχα ο άνεμος , που χτύπαγε την τέντα ,

Ήταν οι μόνη για τους δυο μας συντροφιά…

Ως θύελλα προσπέρασες

την Άβυσσο του κόσμου

και πήγες και κοντοστάθηκες

στ’ αέτωμα του χώρου.

 …

Για να επιστρέψω στην Αρχή,

μου δόθηκε ολόκληρη ζωή

να ψηλαφίσω,

προς ανεύρευση του κάθε ρίγους.

Τώρα,

βρίσκομαι στις πιο οικείες δονήσεις,

διαβαίνοντας το δυσκολότερο,

το έμψυχο κομμάτι των επαφών μου.

Διασχίζω ένα διάστημα,

κατά το οποίο συνθέτω

την χλωροφύλλη

της διύλισής μου στο κενό.

* 

Κτύπαγες  το  ματσακόνι  , κι  η  σκουριά  αιμορραγούσε ,

αγιασμός  στο  μετωπό  σου , ο  ιδρώτας  σου  κυλούσε .

Η  φωνή  σου  στο  μυαλό  μου , έρχεται  συχνά   τις  μέρες ,

που  η  θάλασσα  αφρίζει , αγγαλιάζοντας  τις  ξέρες .…

Οι νότες φτιάχνουνε συγγράμματα

μεθυστικό μέσα στους ήχους το ολόγραμμα

είναι  η μορφή σου ο μαέστρος των ονείρων μου

τρελή μπαγκέτα διευθύνει όλο το πρόγραμμα

Σε αναβατόριο τα αισθήματα μου κείτονται

παιχνίδια φτιάχνουν με ανέμελα οράματα

ρίγος διαχέεται στο σώμα μου σαν σύννεφο

όταν αγγίζω της ζωής σου άυλα πράγματα

Μια αγάπη ασυνάρτητη και κλαίουσα

ανεμοδέρνεται με χωρισμού καμώματα

σε μια σκηνή εγκλωβισμένη…

-υπέρτατε, ξεσηκώθηκε ο Ολυμπιακός!

-του Μαρινάκη?

-όχι,του Ιάσωνα !

-ούφ,ποιός νοιάζεται για την Κολχίδα?

-μα δεν ανησυχείτε φώς ιλαρό?

 …

       Για ένα ψεύδος

Ουράνιο τόξο λατρευτό

Με λάστιχο στα βέλη

Στοχεύει πόθους και γραφτό

 Βελούδινα  που θέλγει !   

 Κι όσο κρατεί αυτό γερό

 Το κάνει να πιστεύει

 Πως είν` αλάθευτο , μεστό

Σε αγκαλιές που γέρνει !

Κι αν καταστρέψει εν ψυχρώ

 Χρώματα ,για ένα ψεύδος

 Κρατάει το ένα το λευκό

 Κι έχει τα όλα  σκεύος !

Να συμμαζεύει  τις βροχές

Λεπτές…

Άκουσε τη μουσική ,

Στην πίστα μας καλεί να λικνιστούμε ,

Πάμε μάτια μου μαζί ,

Να μπούμε στο ρυθμό ν’ αγκαλιαστούμε .

Ρεφρέν

Χάρισέ μου ένα ταγκό ,

Στα μάτια σου να δω ότι ονειρεύεσαι ,

Στα βήματά σου για να μπω

Στους δρόμους που χαράζεις και πορεύεσαι

Και δεν με νοιάζει κι αν…