Σε γύρεψα στο ροδόχρωμο δείλι του ορίζοντα,

στ'απέραντο σμαράγδι του νήνεμου πελάγους.

Κοίταξα τον ουράνιο θόλο του αστρόφεγγου.

Σύρθηκα σαν ερπετό στα έγκατα της γης και βρήκα δώματα...

μια φυσσαλίδα αέρα!

Πήρα τον ανήφορο στο όρος με τα λιόδεντρα.

Θέλησα ν'ακούσω όσα εκείνα αφουγκράστηκαν.

Μαγεία και μαγγανεία στη λόχμη της πλαγιάς του Ναζωραίου.

Μουσική ο ρόχθος των κυμάτων.

Λυδία λίθος η μορφή σου.

Μοίρασα

τις ψηφίδες

του χθεσινού ονείρου μου,

στις πράξεις του συνειδητού.

Θα πάρω απο όλες,

χειροπιαστές συνέπειες,

που θα τις σπείρω στον επόμενο ύπνο,

για να δω κι απόψε κάτι.

Σε αυτή η γη που περπατάς

είσαι απλά περαστικός

και αν δεν γυρέψεις να βρεις φως

τότε  θα σβήσεις μονομιάς

Δε σου ανήκει ο ουρανός

οι θάλασσες και τα βουνά

και ας  τα κατέχεις στα χαρτιά

θα γίνουν κάποτε καπνός

Τούτο το χώμα που πατάς

δώρο στο έδωσε ο θεός

κτήμα δεν είναι κανενός

και ας φέρεσαι σαν  βασιλιάς

Όπως  το κάθε τι θνητό

έχει και τέλος και αρχή

όλη  η ζωή σου…

Δώσε στον Ουρανό τα Χάδια σου

το βλέμμα στην καρδιά του,

μ' ένα της Σκέψης σ' Αγαπώ

που αγγίζει τ' Όνειρα του.

Μιά Χαρμολύπη που βαστά

του Σύμπαντος τη θέλξει,

σ' ένα μετέωρο Σταθμό

σε μιά Ανάσα πριν να φέξει.

 …

Ποιάς απόφασης

είμαστε η συνέχεια;

Ποιάς δέσμευσης

να γίνουμε η αφετηρία;

Σ' αυτόν τον άγριο παραπόταμο

των τακτοποιημένων σκέψεων,

η υποκειμενική γνώμη θ' ακονίζεται

στα πέτρινα δεδομένα του βυθού του.

Μέχρι να γίνει,

το ξυράφι στο μαλακό υπογάστριο

μιάς θάλασσας αποδιδόμενων ευθυνών.

Στο χρυσαφένιο  έβαλα κλουβί τον παπαγάλο

εκείνον που μου  έφερε ο Γιάννης απτά ξένα

κράταγε χρόνια συντροφιά σε έναν αράπη γάλλο

στην  Ταραγκόνα  κάτοικος μέσα σε μια ταβέρνα

Εκεί όπου τον γνώρισε  ο φίλος καπετάνιος

κάθε φορά που έδενε στα μέρη του το πλοίο

πάντα γελώντας  του έλεγε μια μέρα θα σε πάρω

και ο παπαγάλος θύμωνε  με το χοντρό αστείο

Μα έρχεται κάποτε η στιγμή της μοίρας τα παιχνίδια

γράφουν σε…

Η  αμαρτία, είναι γένους θηλυκού

αυτό, να ξέρει  ο καθένας  πριν  ενδώσει.

Να  ευχαριστιέται  σαν γλυκό του κουταλιού,

με το  μικρό του κουταλάκι,  μη  τελειώσει!

Υποκατάστατο, σαφώς  εθιστικό

προσφέρει  διάλλειμα… λαθραίας …

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟΝ ΓΑΛΛΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΕΡΜΑΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΠΥΡΑΜΙΔΑΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ

ΟΠΩΣ ΤΟ ΤΖΙΤΖΙΚΙ



Ζεις όπως και το τζιτζίκι,

Περγελάς κάθε μυρμήγκι,

Θέλεις στη ζωή σου όλη,

Κάθε μέρα να ‘ναι σχόλη.



Το ‘ριξες στο αραλίκι,…

Ψηλάφισε την ερωμένη

γράμμα γράμμα

και φτάνοντας,

ξημερώματα,

σε απόκρημνο ήτα,

έπεσε άσχημα

μέσα στην καινούργια μέρα,

χωρίς να έχει στις αποσκευές του

ούτε μία υπόμνηση αγάπης.

Το αίμα χύνεται ποτάμι πάνω σε δρόμους χαμένης τιμής.

Τα παιδιά σταματούν το παιχνίδι!

Ο φόβος γίνεται κύμβαλο και η κραυγή αγωνίας…

Όπου και να ρίξεις βλέμμα μόνο εσύ ζεις μες το ψέμα

δεν γεννιούνται άνθρωποι σκλάβοι μόνο ζούνε στο σκοτάδι

σαν το σκύλο σε έχουν μάθει σου πετάν κανά κομμάτι

μην γαυγίσεις  ξαφνικά και ενοχλείς τα αφεντικά

Τάχει τα σημάδια η φύση έχει για όλα προνοήσει

στο μυαλό σου έχουν περάσει ότι βρέξει ας κατεβάσει

κοίτα εκεί το κυπαρίσσι που δε λέει να προσκυνήσει

ούτε χιόνια ούτε βροχές και ας το γέμισαν πληγές

Κοίτα εκείνα…