Ανατομία.

Ενοστάλγησε  τη λάμψη  περασμένου του καιρού

που εδρόσιζε τα φύλλα και τις ρίζες του μυαλού.

Κάθε άνοιξη τα άνθη στροβιλίζαν  σε  χορό

και οι μέλισσες τη γύρη για να δέσουν τον καρπό.

Κει τον βρίσκουν αλλαγμένο τριγυρίζοντας παντού

με τις σκέψεις να θυμούνται τον καιρό του ναυαγού.

Από ώρα συμμαζεύει τα χρυσάνθεμα  του νου

που τις νύχτες αψηφούσαν τις βροχές του…

από ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ » Τρί 13 Νοέμ, 2012 2:03 pm

* Τὶ γεροξεκούτης ποὺ εἶσαι! Σοῦ ἀρέσει ἡ…

Μου χαμογέλασαν ξανά

τα μάτια σου τα φωτεινά

κι εγώ δεν ξέρω πού να τρέξω

σ ’όλο τον κόσμο να το πω

μ’ ένα χαρούμενο σκοπό

τόση ευτυχία πώς ν’ αντέξω

Στα όνειρά μου σε κρατώ

από το χέρι το ζεστό

και γι’ άλλους κόσμους ξεκινάμε

ένα ταξίδι μακρινό

στον έναστρο τον ουρανό

σαν να’χαμε φτερά πετάμε

Έφυγε ο ύπνος ο βαθύς

κι απ’ το κρεβάτι μου ευθύς

βγήκα και ρώτησα τ’…

Εχθές ημέρα Σάββατο και ώρα βραδινή

είπα να πάω την κυρά να φάμε κάπου έξω

της φάνηκε η ιδέα μου λαμπρή και φαεινή

σαν είπα μ’ ακριβό κρασί το φάρυγγα να βρέξω

Της είπα ντύσου όμορφα και βάλε τα καλά σου

και φόρτωσε κοσμήματα τ’ αυτιά και τον λαιμό 

βάλε και ρουζ, τα μάγουλα να δω τα ροδαλά σου

τ’ αστέρια στην ’μορφάδα σου στολίδια σου κρεμώ

Κι όπως το είπα έγινε στολίστηκε με χάρη   

η λιόκαλη και πήγαμε σε μια…

Καταιγισμος και οργη βγαινει μεσα απο ενα συνεφο κεραυνου.

Λες να ειναι αυτη η τελαυταια εκρηξη του ουρανου?

                        Δυναμεις θεικες.

                        Οι μαχες των τιτανων πολλες.

                                        Σκιζονται τα ουρανια,

                                        καθως μεσολαβει φωνη απο ζωντανια.

       …

Ένα ποίημα που εκφράζει

Της καρδιάς τα δεδομένα 

Ένα στίχο που να σκιάζει

Της ψυχής τ’ απωθημένα

Μα όπου κι αν σε ψάξω

Μια σε βρίσκω μια σε χάνω

Τώρα πλέον θα αράξω

Και Δεν παίζει να σ’ αλλάξω 



Αδιάφορος το ‘παιξες 

Τώρα καιρό

Να σε πείσω δεν μου ήταν 

Ποτέ…

Κουπλέ

Κάντε  στην  άκρη  ο  άγγελος…

Έχω μια αγάπη

τόσο φλoγερή

μα τη βρίσκουν όμως

δύσκολοι καιροί.



Έχω μια αγάπη,

δύση-ανατολή.

Μια μου στάζει μέλι,

δέκα τη χολή.



Μια αγάπη νιώθω

ως τον ουρανό,

πότε ρίχνει αστέρια,

πότε κεραυνό.



Έχω μια αγάπη

που με τυραννά,

κει…

Αναμονή...φτηνό ξενοδοχείο

Διαμονή...απόμακρο κοιμητήριο…

Ορφέας και Ευρυδίκη







Μαζεύτηκαν οι μέρες μέχρι..

Νάρθεις να με βρεις…

Μεγάλωσαν οι ώρες ώσπου…

Να νιώσω τις πληγές..

Να τρώνε την ψυχή μου..



Ανίκανη πια να σκεφτώ,

Ποιος είσαι και τι κάνεις,

Αφέθηκα στις Αρπυιες

Στα βέλη τους τα πυρωμένα..

Και τώρα είμαι απέναντι..

στον Κέρβερο περνώντας

την Αχερουσία…

Στοὺς δρόμους μαινόμενες ἀνθρώπινες μορφὲς

Βαθιὰ στὸ χῶμα παλεύουν τῶν νεκρῶν τὰ σώματα

Κτύποι ἀκούγονται, στήνουν ἀγχόνες στὰ Ἐξάρχεια

Μιὰ γιγάντεια χελώνα,

Φράσσει μὲ τὸν ὄγκο της τὴν ὁδὸ Στουρνάρη.

Βρίσκω τὸ σῶμα μου σ’ ἕνα ἐρειπωμένο κτίριο

Μπροστά του μιὰ ἔνστολος γονατιστὴ

Τοῦ φιλεῖ τὴ βάλανο…

Ο  δάσκαλος  με   φώναζε

και    ήταν    θυμωμένος

πολλές   βρισιές  μου  δώριζε

κι’  ήμουνα   πικραμένος

Εγώ    ποτέ   δεν   διάβαζα

κοιτούσα  τα   παιγνίδια

αφού    μυαλό   δεν  έβαζα

έτρωγα  τα  βρισίδια

Εγώ  δεν   ξέρω  γράμματα

δεν   είμαι   μορφωμένος

μα   ξέρω …

Στα χρόνια του εμφύλιου, στου διχασμού τα χρόνια

τότε που ήταν θάνατος η ζήση και φοβέρα

η λευτεριά ξυπόλυτη πριν βγει απ’ τα καμιόνια

πριν σβήσει κι ο απόηχος του ένδοξου “αέρα”…   

έμελλε στο Λιτόχωρο στου Μάρτη τις τριάντα

ο Ρόσιος ο Αλέξανδρος, να κινηθεί με βιάση

την συμφωνία πάτησαν της Βάρκιζας για πάντα

κι εκδίκηση αναζητά στου πόλεμου την δράση     

Η μία ήρθε συμφορά μετά από την άλλη

πρωτότοκος…