Λυπάμαι

[Aνδριάννα Θ.]

Τα μάτια απ’ το κλάμα κουρασμένα Τα λόγια που δεν είπα εγώ σε σένα Το άδικο εσύ να φύγεις μακριά μου  Κομμάτια δες πως έγινε η καρδιά μου Το πόνο στη καρδιά  τις νύχτες μόνος μου παλεύω κι ακόμα τις πληγές  που άνοιξες μόνος μου γιατρεύω Μα έρχονται στιγμές  που ακόμα εσένανε θυμάμαι η αλήθεια πως χωρίσαμε  με κάνει να λυπάμαι Τα πάντα όπως τ’ άφησες θα μείνουν Θα γίνουνε οι κριτές να μ’ ανακρίνουν  Θα πούνε τελικά σε λάτρεψα με πάθος  Πως ήτανε αυτό το πιο μεγάλο λάθος  Το πόνο στη καρδιά  τις νύχτες μόνος μου παλεύω κι ακόμα τις πληγές  που άνοιξες μόνος μου γιατρεύω Μα έρχονται στιγμές  που ακόμα εσένανε θυμάμαι η αλήθεια πως χωρίσαμε  με κάνει να λυπάμαι Λυπάμαι …. μακριά σου είναι στιγμές  αλήθεια πως φοβάμαι

Ανδριάννα Θ.

[NO]

Μικρή στο ερωτικό καλπάζεις σαν ατίθασο άτι. Όλο το ποίημα σου μοναδικά υπέροχο, αλλά το 

"Τα πάντα όπως τ’ άφησες θα μείνουν
Θα γίνουνε οι κριτές να μ’ ανακρίνουν"

με ενθουσίασε. Θα το κρατήσω. Μπράβο Ανδριάννα πολύ ωραίο το στιχούργημα σου.  

[COSMIEL]

Πλούσιο και πανέμορφο το ερωτικό σου.!!!  Εκπέμπει συγκίνηση.!!!!

[Aνδριάννα Θ.]

ευχαριστωωωω πολυυυυυυυ <3

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!