ΘΕΙΑ ΓΕΝΝΗΣΗ


Σηκώθηκαν τ’ αστέρια
ψηλά στον ουρανό,
έδωσαν τα χέρια
στου δρόμου τον πηγεμό.

Η φάτνη είναι που δέχτηκε
του χρόνου τη ζωή,
σαν μίλησε το σύμπαν
γλυκά την πρωταυγή.

Μάγοι είναι οι φέροντες
τα δώρα του θεού,
βοσκοί είναι οι προσφέροντες
την θέση του απλού.

Δόξασε ο χρόνος
τον ύψιστο εκεί,
όταν το φως συνάντησε
αγάπη και πνοή.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

*************************************************************************

*~*~** Τούτες τις Μέρες .…

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

************************************************************************************…

Μετρώ τ΄αστέρια τις βραδιές

κι έχω κοντά μου εσένα

και με χιλιάδες αγκαλιές

τα σβήνω ένα-ένα

Κι έρχεται το ξημέρωμα

και μεγαλώνει ο πόθος…

ΑΝΑΠΝΟΗΣ ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ





Είσαι μιας αναπνοής το ξύπνημα

σε μιας λευκής (θεάς) το χρώμα

μ’ ένα σώμα που κρατά

της αύρας του το τύλιγμα

όπως ένα λουλούδι που ξυπνά

από τη γύρη του,

λουσμένο μες το άρωμα

που ευωδιάζει ακόμα…

Κι όταν οι Αισθήσεις χάνονται

στη λάμψη των μαλλιών σου

ο Άνεμος σε φαντάζεται

σαν Ίριδα των Ματιών του..

Εικόνες απ’ το άγνωστο

στη σκέψη σου περνάνε

γίνονται…

Με σκόρπισες στα κύματα,

μου φόρτωσες προβλήματα και μ’ έκανες κουρέλι

χωρίς χαράς αισθήματα

με μια καρδιά συντρίμματα απ’ τ’ άπονά σου βέλη.

Τη «βίδα μου» λασκάρισες

το είναι μου μπατάρισες στης τρέλας μου τα βάθη,

για σένα παραστράτησα

γι’ αυτό σε βάτους πάτησα και μού’ γινες αγκάθι.

Κρατάς ψηλά τη μύτη σου

δεν βλέπεις τον αλήτη σου στα χαμηλά τα στρώματα,

σαν σε σκυλί μαργιόλα μου

την πέταξες τη φόλα μου με λίγα ξεροκόμματα.…

Πώς θέλω να βρεθώ γλυκιά μου μαυρομάτα

στα λευκά τ’ αγαπημένα χέρια σου

να σεργιανήσω στης καρδούλας σου τη στράτα

και να ξεψυχήσω στα λημέρια σου.

Στα δύσβατα τα μονοπάτια μου περπάτα

να δροσίζομαι στα καλοκαίρια σου.

Είμαι μονάχος στο ντουνιά

και κάνει τόση παγωνιά

που το κορμί μου τρεμουλιάζει

κι εσύ μωρό μου πουθενά

να μου γεμίσεις τα κενά

με το γλυκό σου το μαράζι.

Για μένα σήκωσε πανιά

κοντά σου στρώσε μια γωνιά

το…

ΠΟΙΗΣΗΣ ΠΝΕΥΜΑ





Ευλογοστάλακτη Γραφή



στης Ποίησης το Πνεύμα,



μελίρρυτο το Νόημα



απ’ της Αγάπης θέμα.







Ανάσα μιας ψυχής



σ’ ανάταση ζωής,



Ανάσταση Αυγής



σε Ηλιόθεου αέναης Πνοής.







Αρμονίας το ανέβασμα

σε Ανεμόδροσου καρτερικά το ρεύμα,



της Φαντασίας το Χαμόγελο



σε μιας θεάς το Νεύμα.







Ομορφιάς…