Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Δεκέμβριος 2009 Καταχωρίσεις ιστολογίου (195)

Αναθυμια

Τι θα ηταν η ανοιξη..,

αν δεν ειχε κρυψει μες το φορεμα της

εκει το πορφυρο,

λιγο απ΄το κρυο,

..λιγο απ΄το σωμα του χειμωνα,

που κρυφα λατρευει

που διαδεχεται, υπομενοντας,

με θλιψη που ακουμπα.

Τα ανθη της π΄ανθιζει..

μια βολτα στη μερια του, αναθυμια..

εκει στη φεξη της

αγγιγμα στερνο,

..λιγο απ΄την αγαπη της να βαλσαμωσει

στου κυκλου το τελειωμα

να΄ρθει να την παγωσει

πως!! το χει μυστικο..

Πως… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 20 Δεκέμβριος 2009 στις 1:00 — 7 σχόλια

Σε μιά στροφή τουμπάρισε...

Φίλος καλός τουμπάρισε

σε μιά στροφή επάνω,

μετά απ' αυτό 'κουλάρισε'

και δράση αναλαμβάνω...

Τον πάω μέχρι το Ε.Σ.Υ.

όπου περνάει Κ.Τ.Ε.Ο.,

σε μία ώρα και μισή

έτοιμος για ροντέο..!

Αφού τα 'ζώντα' ηταν καλά

πάμε για το αμάξι...

Το ηθικό στα χαμηλά...

Θα ξαναγίνει 'εντάξει'...;

Ο θείος μου είναι φαναρτζής

γρήγορος και φτηνός

και πειραχτήρι πλακατζής

και μάστορας δεινός...!

Του λέει: "Κώστα,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Στιχοπλάστης στις 19 Δεκέμβριος 2009 στις 23:13 — 22 σχόλια

Η ρομφαία ...

Ποιητή , κράτησε λίγο της οργής σου την ρομφαία ,

άγγιξες τα όνειρα μου , κι είναι τα φτερά μου νέα .

Η ψυχή το φως αρμέγει , ατενίζοντας τον ήλιο ,

ξεθωριάσαν οι ιδέες , μήνυμα σε ποιόν να στείλω ;

Λέξεις ηφαιστείου λάβα , αχνιστό ρέει το αίμα ,

στο στερέωμα δεσμώτης , περιφέρεται το βλέμμα .

Του Απόλλωνα το άρμα , καταδικασμένος βλέπω ,

τους καρπούς του θείου δένδρου , με τον λογισμούς μου δρέπω .

Αρχαγγέλου σώμα μοιάζει , στο κενό μετεωρείται… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 19 Δεκέμβριος 2009 στις 18:30 — 6 σχόλια

Σε ποιό αστέρι να κρυφτώ

Σε ποιό αστέρι να κρυφτώ

τώρα που είμαι μόνος

ξανά να μη σ'ονειρευτώ

και να μην φτάν' ο πόνος

Να μπει τ'απέραντο κενό

πάλι μες την ζωή μου

και το μεγάλο μου καημό

να σβήσ' απ'την ψυχή μου

Nα βρω την ησυχεία μου

να μην με πιάνει μάτι

κι απ'την καρδιά λατρεία μου

να σβήσει το γινάτι

Να μην με φτάνει η βροχή

από τα δακρυά μου

να σε κρατήσει μια ευχή

για πάντα μακριά μου

© Copyright,… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 19 Δεκέμβριος 2009 στις 15:30 — 9 σχόλια

Το τζίν σου

7/10/2009

9:35:03 μμ

Το τζίν σου

Μ΄ αυτό το τζίν σου το στενό

Και το κοντό μπλουζάκι,

Φωτιές μ΄αναβεις στη καρδιά

Μικρό μου Ελενάκι.

Τα μάτια σου αμυγδαλωτά

Σαν με κοιτούν τα μαύρα,

Νιώθω να ηλεκτρίζομαι

Είσαι φωτιά και λαύρα.

Τα σκουλαρίκια σου στ΄αυτιά

Κρέμονται σαν σταφύλι,

Κι όταν γελάς τα χείλη σου

Ανοίγουν σαν κογχύλι.

Με προσκαλούν να τα γευτώ

Να τα γλυκοφιλήσω,

Αλλά από τη… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την agrampeli στις 19 Δεκέμβριος 2009 στις 15:09 — 5 σχόλια

Μαζί σου

Μαζί σου

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Πρώτα κατέρρευσε ο ουρανός

Ύστερα έσβησαν τ’ άστρα

Ένα - ένα

Κατάπιαν τον εαυτόν τους

Έγιναν μαύρες τρύπες

Και εσύ έκλαιγες

Στην άκρη του κρεβατιού

Και κατόπιν σκοτάδι

Ξάπλωσες δίπλα μου

Η μουσική έπαιζε

Και εσύ σφιγγόσουν πάνω μου

Και γελούσες

Και ύστερα έσμιγαν τα δάχτυλα

Και πετώντας δραπετεύαμε

Μακριά, πάντα νότια

Στο δρόμο των πουλιών

Στις ζεστές… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 19 Δεκέμβριος 2009 στις 13:59 — 5 σχόλια

απ'το περβαζι

Απ΄το περβαζι αντικριστα,

μυρτιες που ανασαινουν,

χτυπουν τα φυλλα σαν κρουστα

ως να ΄ρθουν ,και σωπαινουν.

Δεν φτανει εδω το βουητο,

δεν φτανει εδω το παθος,

το μαρμαρο του το βουβο

κρυο στεκει ,σαν ταφος.

Μοναχα που κραταει , παλια

μια γλαστρα απο γαζια,

που το βαραινει αιωνια

σαν να΄ναι αμαρτια.

Και εχει παρεα στον καιρο

μια σκαλιστη μετοπη,

συχνα , που κανουν ρημαδιο

του δρομου ,οι… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 19 Δεκέμβριος 2009 στις 10:49 — 9 σχόλια

Ήρθε ...

Ήρθε η ώρα να σιωπήσουν οι σοφοί

τα λεοντάρια και οι τίγρεις να μιλήσουν ,

το χθες ξανά με το παρόν μονομαχεί

τα ξόρκια μου το αίνιγμα θα λύσουν .

Ήρθε η ώρα οι νεκροί να εγερθούν

οι ήρωες περίλυπα να τραγουδήσουν ,

να δοξαστούνε οι πανάρχαιοι χρισμοί

του Σολομώντα οι σφραγίδες να ανοίξουν .

Ήρθε η ώρα να παφλάσει ο ποταμός

το φως να γεννηθεί το σκότος να γκρεμίσει ,

να βασιλέψει της θυσίας ο υιός

νέους απ` τα χαλάσματα ναούς να… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 18 Δεκέμβριος 2009 στις 21:30 — 10 σχόλια

Ανθη αγάπης

Βάρκα δεμένη …θυμάσαι?
Σε παφλασμούς κυμάτων
ανήμπορη να φύγει…
Βάρκα αταξίδευτη…θυμάσαι?
Σε οργασμούς ονείρων
έρχονται λίγοι….

Μωρό μου εκεί που πήγαμε μαζί
κανείς ποτέ δεν θα το ξέρει…
Κι οι δυό αποδράσαμε απ’την ίδια φυλακή
για ένα μόνο καλοκαίρι…

Μάτια μου είδαμε χώρες του ποτέ
με δειλινά κι αυγές, τόξα ουράνια...
Στιγμές εξαίσιες απ’των ψυχών μας το μπαξέ
άνθη αγάπης τόσο σπάνια…

Προστέθηκε από τον/την ΕΦΗ -efrosiba στις 18 Δεκέμβριος 2009 στις 20:16 — 6 σχόλια

ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΕΜΒΡΥΑΚΗ

Κέρναγε η θάλασσα σιωπή

Μνήμες έστελνε τ’ αγέρι

Στα σπλάχνα σου ένα μεσημέρι

Με ‘κλεινες σε στάση εμβρυακή

Μανιασμένα κύματα βαθειά

Στον αχνό ένα μικρό κατάρτι

Να παλεύει τώρα με τον μπάτη

Μα κοντά του σύννεφα βαριά

Μ’ έλουζε το πρόσωπο η βροχή

Γέμιζε ρυτίδες το κορμί

Στο μουράγιο κεινο το καράβι

Μοιάζει να μην έχει επιστροφή

Ρόδα τρυφερά στείλε μου αυγή

Να σου πλέξω αέρινο στεφάνι

Σαν τ’ απρίλη τ’ ομορφο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την zaku στις 18 Δεκέμβριος 2009 στις 12:30 — 6 σχόλια

Από 'δω και πέρα

Τα λόγια μου δεν παίρνω πίσω

και μην ρωτήσεις το γιατί

ξανά κανένα δεν θ'αφήσω

να μου πληγώσει την ψυχή

Θα 'βρω καινούργιο έρωτα

με αγάπη να με ντύσει

τα βράδια τα αξημέρωτα

μακριά μου να σκορπίσει

Από 'δω και πέρα

θα περνώ καλά

και η κάθε μέρα

θα χαμογελά

Από 'δω και πέρα

έβαλα σκοπό

της χαράς τη βέρα

μόνο θα φορώ

Τα λόγια μου δεν παίρνω πίσω

μόνο αντίο θα σου πω

τις αναμνήσεις θα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 18 Δεκέμβριος 2009 στις 11:30 — 16 σχόλια

Ένα μαρτύριο!!!

Ένα μαρτύριο

Δεν κατάφερα να πνίξω την αγάπη
ήταν πάνω από μένα δυνατή
βρήκε μόνη της μια χαραμάδα
ξετρύπωσε και βγήκε με ορμή

Πληγή ανοιχτή μου άφησε
ρέει συνεχώς αιμορραγεί
με έκαψε με πλήγωσε
ένας πυρήνας που έχει εκραγεί

Δεν ξέρω αν ποτέ καταφέρω
να σταματήσω της λάβας τη ροή
ένα αφόρητο μαρτύριο
που με καίει συνεχώς και αιμορραγεί

17-10-09

Προστέθηκε από τον/την ΜΙΜΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ στις 18 Δεκέμβριος 2009 στις 9:29 — 10 σχόλια

ΠΡΟΣΜΟΝΗ

Κλειστά τα βλέφαρα – η καρδιά σε προσμονή ,

τ’ αυτί τη γλύκα της φωνής σου ανιχνεύει ,

ο νους στης νύχτας τη σιγή παραμονεύει ,

στου παραδείσου τα σκαλιά να ανεβεί .

Κλέβει εικόνες η καρδιά από το χθές ,

απεγνωσμένα τ’ όνομά σου συλλαβίζω ,

το άρωμά σου στο δωμάτιο μυρίζω.,

που ‘χει της άνοιξης τις μύριες ευωδιές .

ρεφ.

Σταλιά - σταλιά μέσα στη κούπα μου να πιω ,

τις πιο γλυκές απ’ των χειλιών σου τις σταγόνες ,

λεπτά οι αιώνες –… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ στις 18 Δεκέμβριος 2009 στις 7:36 — 10 σχόλια

Τ’ αδέσποτα αισθήματα

Βρείτε περισσότερη μουσική σαν κι αυτή στο Poihtikh gwnia

Τ’ αδέσποτα αισθήματα

πορεία δεν αλλάζουν

κι όσο τους λέω να σιωπούν

τόσο αυτά φωνάζουν.

Οπλοφορούνε πάντοτε

τίποτα δεν φοβούνται

ποτέ δεν ησυχάζουνε

ποτέ τους δεν κοιμούνται.

Σκέφτονται περιληπτικά ,

ειρωνικά γελάνε,

τα όρια μου δανεικά

κι αγύριστα ζητάνε.

Στα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Κατερίνα στις 18 Δεκέμβριος 2009 στις 0:03 — 15 σχόλια

Στους δρόμους της Αθήνας

Στους δρόμους της Αθήνας

Του Γιάννη Ποταμιάνου

Αγωνιστήκαμε στους δρόμους

της Αθήνας

Στα βρώμικα πεζοδρόμια

με τις φυματικές νεραντζιές.

Μας κυνήγησαν μέσα στα πάρκα

Ανάμεσα στους βρώμικους θάμνους

Κάτω απ’ τις μαυρισμένες ακακίες

της Ακαδημίας.

Σταθήκαμε όρθιοι φωνάζοντας συνθήματα

και τραγουδώντας

Στα προαύλια, στις ταράτσες

και στα παράθυρα

Στη Νομική, στο Πολυτεχνείο,

στα προπύλαια

Το χειμώνα… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Γιάννης Ποταμιάνος στις 17 Δεκέμβριος 2009 στις 23:07 — 10 σχόλια

Σπασμένο γυαλί ...

Χόρτασα της έκστασης το γδάρσιμο ... τα ατσάλινα κοφτερά της νύχια που όργωσαν και διαμέλησαν με βουλημία την εύθραυστη διάφανη σάρκα μου ... κτύπησα χαιρέκακα ορμητικά , χειμαρωδώς … με φόρα ... και κάτα συρροή όλες τις αναστολές μου ... μάτωσα το δίκοπο μαχαίρι μου ως την γυρτή σκαλισμένη αστραφτερή λαβή του ... στόμωσε το σκουριασμένο ναυτικό μου στιλέτο ... βάφτηκε άλυκο το ασήμι ... ομόρφηνε ...

Το κοιτάζω θαμπωμένος ... με ερωτισμό ... με αυταρέσκεια ..., αλήθεια γιατί δίσταζα τόσο… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 17 Δεκέμβριος 2009 στις 22:09 — 8 σχόλια

καντε ταματα να σωθειτε

Ειν’ του Αγιου σημερα, ο Αγιος βοηθεια μας

γιορταζει ουλο το νησι τον Αγιο πολιουχο

στην εκκλησιά με ταματα να βρουμε την υγεια μας

να δωσει και λιγα ευρω, να παρουμε κανα ρουχο.

Κανει λενε θαυματα σ’ οσους τον επιστευουν

σε οσους λαμπαδα αναβουνε, τους κανει καθε χαρη

μα τιμωρει, ως τιμωρος, αυτους που χωρατευουν

και ενας στη λιτανια που γελαγε, εσπασε το ποδαρι.

Ενας ακομα που ελεγε πως ο Αγιος ειναι ψεμα

-Κατα παραγγελια εγινε και… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την αισχυλος στις 17 Δεκέμβριος 2009 στις 22:06 — 17 σχόλια

Ήρθε η ώρα σήμερα

Ήρθε η ώρα σήμερα

αντάρτες να γενούμε

του Αη-Λιός ανήμερα

και στα βουνά να βγούμε

Τα όνειρά μας κλέψανε

μας φάγανε το βιος μας

τα όρια στενέψανε

φούντωσε ο καημός μας

Πότε-πότε και για πλάκα

μας φωνάζουν δυνατά

σκύψε κι άλλο ρε μαλάκα

να σου βάλω τη θηλιά

πότε- πότε μας πετάνε

λίγα ψίχουλα ψωμί

στο ζυγό να μας κρατάνε

θέλεις κι άλλη αφορμή?

Ήρθε η ώρα σήμερα

να δώσουμε την μάχη

και σαν… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την ermioni στις 17 Δεκέμβριος 2009 στις 19:30 — 18 σχόλια

θνησις

Μικρο κι ασημαντο
κρινακι...
που ορθωσες αναστημα
στον κακκτο,
απ΄το μυαλο σου βγαλ΄το
πως θα΄χεις μερτικο ,
απ΄το νερο.

Θα παρει εκεινος
μονο....
οσο νερο του εχει λειψει,
κι οξυγονο,
στον ηλιο θα τεντωσει τις βελονες,
κι εσυ ..θα μαραθεις,
με τον καιρο.

Προστέθηκε από τον/την ΘΑΝΑΣΗΣ ΚΡΟΥΣΤΑΛΗΣ στις 17 Δεκέμβριος 2009 στις 18:18 — 8 σχόλια

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ...

Κάθε που έρχονται γιορτές,

Γυρίζω πίσω εκεί στο χθες

Μες τον καθρέφτη του μυαλού μου ν’ αντικρίσω

Όμορφες κι άσχημες στιγμές,

Αγαπημένες μου μορφές

Που δεν υπάρχουν τώρα πια να τους μιλήσω!

Στην περιπλάνηση αυτή

Με δίχως πάθος κι ενοχή,

Όλα τα χρόνια μου ξανάρχονται ένα – ένα !

Κι όταν τελειώσει η αναδρομή,

Το χέρι απλώνω στη ζωή

Για να μου φέρει όσα άλλα έχει κρυμμένα !

================================

΄Αραγε… Συνέχεια

Προστέθηκε από τον/την Νίκη-Αννα Π. στις 17 Δεκέμβριος 2009 στις 13:30 — 17 σχόλια