ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗ Τετ. 29 Ὀκτ. 2014 9:18 am

ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ

Λέει να ρίχνανε οι στίχοι,

Στην καρδιά όλα τα τείχη,

Να σηκώναμε το μανίκι,

Να σεργιανούμε στην Σαλλονίκη.

Λέει να βάζανε οι στίχοι,

Ψηλά στην ζήση τον πήχη,

Να παλεύουμε για την νίκη,

Ο κόσμος σ' όλους ανήκει.

Λέει να διώχνανε οι στίχοι,

Από την γη κάθε αετονύχη,

Να τελειώναμε την καταδίκη,

Να ιδούν ανάποδα το ραδίκι.

………………………………..

Λέει να γινότανε τέτοιοι στίχοι,…

Ο εξαγνισμός της ζήσης >>



Να μη μιλάς.. να σιωπάς 

να μην ταράζεις κάθε σκέψη της νυχτιάς..

Να προχωράς..να τραγουδάς

και τα παράλογα στο φως να μαρτυράς..

Να μη ντυθείς ..να΄σαι γυμνός

να αγγίξεις τίμια τα λόγια της αλήθειας..

Να μη λυγάς.. να ξεπερνάς

ότι σε νίκησε στη μάχη της συνήθειας..

Να μη φοβάσαι...να τολμάς

της λύπης το συναίσθημα να…

ΤΟ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ ΤΟΥ ΑΕΤΟΥ ...



Πάνω στα Όρη στα βουνά γεννήθηκες Αετέ μου

σε Κορυφές απάτητες να ζεις ακριβοθώρητε μου 

περιφανής να στέκεσαι πελάγη να αγναντεύεις

αγέρωχα να τα θωρείς και να αναντρανεύεις..



Τα αετίσια μάτια σου τους Ουρανούς κουρσεύουν

τις ομορφιές τους τέρπονται και ανεμοχορεύουν

μέσ' τη μαγεία των θεών στης φύσης το ειδύλλιο

στου Ήλιου το Αξιέραστο το…

ΘΑΛΑΣΣΟΔΑΝΕΙΑ



Θωρώ μπροστά μια θάλασσα

επάνω μου έναν Ήλιο..

ένα αγγελούδι καθιστό 

να φτιάχνει αμμώδη πύργο.. 



Στα μάτια μου τα γελαστά 

σαλεύει η περηφάνια..

γιατί έχω για πατρίδα μου

τα μπλε θαλασσοδάνεια.



Ρίχνω ματιές αλαργινές

στο βάθος του πελάγους..

χορεύουν τ' άσπρα κύματα 

σε ένα χορό του πάθους..



Φουσκώνουν κι αναδεύονται

το…

Σταγόνες Ζωής..........



Βρέχει έξω...βρέχει μέσα...

ένα μείγμα χαράς και θλίψης..

ένας κλαυσίγελος σιωπής..



Σκέψεις απλές..σκέψεις κρυφές..

ένα κράμα ορμής και ηρεμίας..

μια αντίθετη δύναμη αντίδρασης..



Λέξεις ντυμένες..λέξεις γυμνές...

μια μείξη δύσκολης κουβέντας..

ένας αυθάδικος διάλογος.....



Ο Χρόνος περνά από πάνω μου ανενόχλητος..

πλέκοντας…

ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΙΤΕ ΚΑΘΑΡΑ....



Μια κουκουβάγια ολόλευκη

με τα γλαρά της μάτια

ήρθε και μου παρήγγειλε

της Αθηνάς μαντάτα...



Με κοίταξε καλά καλά

με στηλωμένο βλέμμα

δε μίλησε με τη λαλιά

μα έκανε ένα νεύμα..



Μου είπε ένα μυστικό

καλά να το κρατήσω

πολύτιμο μα και κρυφό

να μη το μαρτυρήσω...



Αλλά εγώ της ζήτησα 

εξαίρεση να κάνει

να με…

Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΣΟΥ................................



ΑΚΟΥ εκείνη την ψιλή φωνή του Ιδεατού μυαλού σου..

τις νότες σου να θυμηθείς του αιώνιου ομφαλού σου

Άκου τον ήχο τον μεταλλικό του Ύμνου του αίτιου σου..

τα βήματα να θυμηθείς του Κορυβαντικού χορού σου



ΔΕΣ όλα όσα ξέχασες μέσα στα πέρατα του Χρόνου...

όταν σε μονοπάτια σκοτεινά σε έθισαν του…

ΖΩΗ ΠΟΥ ΖΕΙ ΧΩΡΙΣ ΕΜΕΝΑ ~~~~~~~~~~



Είναι μια θλίψη που έρχεται από τα περασμένα..

με ανεκπλήρωτα όνειρα ..

ξεθωριασμένα χρώματα ..

σε πίνακα πυξό



Ένα παιδί με βλέμμα αδρό με μάτια δακρυσμένα..

φωνή που απελπίστηκε..

οργή που φυλακίστηκε..

σε μια βουβή λαλιά



Αγκάλη που της στέρησαν όλα τα αγαπημένα..

πόνος που μένει ανίκητος...

λόγος βαθύς…

Το πιο σκληρό και άγριο πράγμα του Κόσμου είναι οι ΣΤΙΓΜΕΣ...

Συλλέκτες των Πόθων μας είμαστε και ποθούμε να πετάξουμε για να τις συλλέγουμε..

Όταν δεν έχουμε πού να πετάξουμε....κλεινόμαστε στη συλλογή μας...

Δήλεια Δέσποινα

Ω, Νύκτα Μήτρα..
που μέσα σου κρατάς
όλα τα μυστικά
των ζωντανών
κάθε τους ψίθυρο
και κάθε ανάσα..

Πες τα στον Ήλιο
να τα δώσει τ' Ουρανού
να μας τα κατεβάσει
με μια βροχή..
και μ' έναν κεραυνό
μέσα τις μοναχές ψυχές
να τα μοιράσει..............

Δήλεια Δέσποινα

ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ Σ'ΑΓΑΠΩ. 



Ίσως να είναι η μέρα σήμερα που η απουσία σου δηλώθηκε με την πιο έντονη παρουσία. Εϊναι βλέπεις που συμπληρώνεις τα κενά μου, είναι που κλείνω τα μάτια και σε νοιώθω και ας είσαι μακριά. Είναι που θέλω να σε κρατήσω μέσα μου και να σε νοιώθω όλο και πιο πολύ. Είναι που θέλω να βλέπω το χαμόγελο σου όταν θα σου κάνω τόσο απλά αυτά που σου φαντάζουν τόσο δύσκολα.Είναι που δεν θέλω να χαθώ μα να…

Έλεγε ο μπάρμπας ο Αντώνης, ζωή να 'χει, με κουβέντες και με τσίπουρο. Λόγια συβρασμένα μέσα στην αψάδα του ξερικού σταφυλιού και στον ίσκιο της φωτιάς, ζυμωμένα στα ρόζια της παλάμης και στην ακάμωτη ελπίδα.

Έλεγε για τα χιόνια που πάγωναν εκείνο τον καιρό τον τόπο όλο, που ορφάνευαν τις γειτονιές ολάκερες και τα χωριά και τα τοπία σύμπαντα κι έκαναν πλούσια τα όνειρα. Μολόγαγε για τα χαλασμένα χνώτα και τις σαπισμένες σάρκες που 'πεφταν με την τελευταία ξέπνοη ανάσα της ζωής ως…

Γέλα το χαμόγελο σου είναι τρέλα

γέλα και τα προβλήματά σου ξέχνα

γέλα και μην φοβάσαι κανένα

γέλα όταν η αλί μένουν σε πρόσωπα παγωμένα

γέλα για να τρελαίνεις τον καθένα

γέλα πραγματικά γιατί έχουμε μπουχτίσει με ψεύτικα γέλια

απολλωνας μπιζμπιρουλας 

Στης ανατολής τα μέρη



Στης ανατολής τα μέρη μια φορά κι έναν καιρό

απ’ της κόλασης τα βάθη βγήκε τέρας τρομερό ˙

ετρομάξαν οι αρχόντοι μην τους πάρει τη σοδειά

και του πρόσφεραν προσφάι νέους γέρους και παιδιά ˙

άντρες,  γέροι αυτοκτονήσαν  και τρελάθηκαν  οι νιοι

μα δε δίνανε δεκάρα της πατρίδας οι νονοί ˙

γι αυτό χύθηκαν στους δρόμους και στην κεντρική πλατεία

(έμοιαζε η σύναξή τους με του δήμου εκκλησία)˙

αυθορμήτως κινηθήκαν  νά βγουνε για…

ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Σ'ένα κήπο όλο λουλούδια,

Γελάγανε ξεπεταρούδια,

Λέγανε καλημερούδια,

Σκορπούσανε κουκούτσια ρούδια.

Για τον καθένα άσημο,

Και για τον πιο άσχημο,

Δεν θεωρούσαν χάσιμο,

Να θέλουνε παράσημο.

Να μην είσαι όνειρο μου,

Σε θαρρώ τον θησαυρό μου,

Να σε έχω στο πλευρό μου,

Και να κάμω τον σταυρό μου.

Μέσα από τον παράδεισο,

Στην πόλη στην Ανάβυσσο,

Αποκούμπι για…

Νεκρός    

Τό πρόσωπό του ἕνα κλαρί χλωρό

πίσω ἀπ᾿ τή φλούδα

Τραγούδαγε

ὅταν οἱ ἄλλοι τόν μοιρολογοῦσαν

Σάλευαν μόνο τά χείλη του

Κάποιο φιλί τά κράταγε ἀκόμα στή ζωή

  ***********

Κάθε ἀποσπερνό τρόχιζε μές στό μυαλό του

τά μαχαίρια

Τή μοναξιά

δέν θά τήν ἔκαιγε

Αὐτό τό κόκκινο τῆς φλόγας πάντα τό…

Ψέμα!  Καθώς  αθέτησες

τη πρώτη σου συγνώμη,

στο λάθος,  δίνοντας  λαβή

να αναπαραχθεί…

Έχασες  το δικαίωμα

της  ηθικής  οι νόμοι

να δουν, με ελαφρυντικά

την όποια  σου, ενοχή.

Εάν, το παρερμήνευσες

από κακή συνήθεια

στο …ψεματάκι σου…

Τι ερωτικό πάθος νοιώθω για εσένα,

απ’ το πρώτο λεπτό που ‘ρθες κοντά μου...

κι έφυγε πέρα η ανιαρή μοναξιά μου...

να σε φιλώ αδιάκοπα ποθώ απεγνωσμένα.

Τι όμορφα γλυκά που ‘γιναν τα βράδια,

αφού σ’ έχω πλάι…