Tα καραβάκια στο Τσιρίγο

σαλπάρουν πίσω απ' τα βουνά

κι εσύ βουλιάζεις λίγο-λίγο

σ' ένα στασίδι του Μυστρά.



"-Δόξα σοι", λες στην Παναγιά,

στην ερημιά σου "-Ωσαννά".

..........................................

-Βίρα τις άγκυρες, φωνάζεις .

Ο νάρθηκας μπάζει νερά .

Λαμπάδα τ' Άη Νικόλα τάζεις,

μα η πέτρα σκλάβο σε κρατά.



-Μάινα, φωνάζεις, τα…

Αγόρασα το λευκό γιατί μου ταίριαζε

Έντυσα με αυτό τα όνειρα μου γιατί με γέμιζε

Αφόρετα ήταν ως τώρα στο κορμί

Φορεμένα όμως ήταν πάντα στην ψυχή 

Μόνο που εσύ δεν το κατάλαβες ποτέ

Και έρχεσαι μέρα νύχτα με χίλια πρόσωπα και χίλιες φωνές..

Φόρεσα το πέπλο της σιωπής κι ας μην μου ταίριαζε

Μην ακούσεις τις σκέψεις μου φοβήθηκα και τρόμαζες

Ήθελα σε σένα να…

 Κι αν ηρθες, έφυγες νωρίς

απ’τη ζωή μου μέσα,

σκάρτη κι αναίσθητη χωρίς

μια στάλα νά 'χεις μπέσα.

Τραγούδια ακούω του χωρισμού

του Στέλιου Καζαντζίδη

και μοναχός μου του σκασμού

πίνω χολή και…

«Έτη φωτός»

Είν’ η αγάπη στο στερέωμα σα δυο κουκίδες άσπρες•

άσπρ’ αστέρια φωτεινά, ζευγάρια στον αέρα.

Απ’ τα φέγγη όλα τ’ αστρικά, ταίριαξαν τα δυο τους

και γυρνούν τώρα μαζί στου σύμπαντος τον κύκλο.

Τα κοιτάζεις πέρα από δω και χαίρεσαι μαζί τους•

τόσο κοντά που βρίσκονται• σα να είναι…

ΕΚΟΨΑ ΤΑ ΤΡΕΛΑ

Έκοψα πια τα τρελά,

Δεν έμειναν απλά τα θέλω,

Ας υπέφερα πολλά,

Έχω ανθρώπους να μέλλω.

Ας κυλάει αχ! το δάκρυ,

Το σκουπίζω στη μορφή,

Και το αφήνω στην άκρη,

Να μη καταντά καρφί.

Νιώθω τώρα πιο καλά,

Και στιχάκια απαγγέλω

Σ’ όποια μου γλυκομιλά,

Βάζω στραβά το καπέλο,

Το δόλιο μου κορμάκι,

Δεν ζητάει αφορμή,

Να καταπίνω φαρμάκι...

Να μη πάψει η…

Μιαν αυγουστιάτικη πανσέληνο σε κράτησα σφιχτά,

Σύρθηκες στη αγκαλιά μου γλυκά σε συνεπήρα,

Ένα φιλί ρομαντικό κάτω από την φεγγαριά,

Πορφυρόχρωμη και λαμπερή του ουρανού αχτίδα.

Με μια πανσέληνο καλοκαιρινή να ‘πεφτε η νύχτα πάντοτε,

Θα 'ταν η ζωή πιο αισιόδοξη και πιο ωραία,

Η ζάλη των…

Θέλω χάμω να την ρίξω,

Στου έρωτα τον κήπο,

Τα ρούχα της να σκίσω,

Το απαλό της στήθος να αγγίξω.



Να βυθιστούμε στου έρωτα την αγκαλιά

Και μες του ανέμου την αντηλιά,

Να γίνουμε σώματι και ψυχή δοσμένοι

Κ’ η ηδονή μας να στάζει μέλι.



Όταν την αντίκρισα για πρώτη φορά,

Ο έρωτας χτύπησε την πόρτα μου ξανά,

Τα…

Έχτισα τα όνειρα

πάνω, στα όσα είπες…

ΑΣ ΧΑΙΡΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΤΙΜΗΣΗ

Αν κοιτούν την επιφάνεια,

  Να μένω στην αφάνεια,

Δεν θέλω την αμάθεια,

   Να ρέπω στην αστάθεια.

Αν πρέπει στην παράνοια,

Να δηλώνω μετάνοια,

Δεν πιάνω παρακάλια,

Να έχω την ασφάλεια.

Αν βγάζω τον…

Ένα κενό που κοχλάζει μια παγωμένη βραδιά,

Είναι η απαισιοδοξία μια κατακλυσμιαία κιβωτός,

Μια μελαγχολία σκληρή νοιώθει η καρδιά,

Ένας θεός ανήμπορος γνωρίζει πως θα περάσει κι ο πόνος αυτός.

Ένα πάθος ανεκπλήρωτο…

*

Στο  πίσω  μέρος  του  μυαλού  μου  έκρυβα

άλυτο  ξόρκι, κρατημένο  μυστικό,

προγνωρισμένο από  ιερό  χρησμό

ένοιωθα  θλίψη … το  κεφάλι  έσκυβα.



Μέσα  μου  το  αγρίμι  κατοικούσε

ονειροπόλος , οργισμένος  μαχητής,

ραδιουργός … προσωπικότητας  διττής

που  να  αδράξει  την  ζωή  καραδοκούσε.



Κέρινο  ξόανο, μορφή  ανέκφραστη

με  πόθους  ευσεβείς  φυλακισμένους ,

ανεκδιήγητους  και  παραγκωνισμένους

μοναχικός  ταξιδευτής  στην …

Στην πολυπόθητη, στη γλυκιά την καλλονή,

Που βαστά την καρδιά μου, μαγεμένος αντίκριζα

Τα δυο σου καστανά μάτια, με τα καμπυλωτά αυτά

Φρύδια, που ύφος γοητευτικό πάνω σου έδιναν.

Το σμιλεμένο σου κορμί, σα χαζεύω σιωπηλός,

Όταν βρίσκομαι πλάι σου, όπως μνημείο άγνωστου

Καλλιτέχνη, εάν…

*

Μπροστά μας άγνωστες στεριές και δύο γλάροι

έκλεψε ο μπάτης του λοστρόμου το καπέλο,…

ΠΑΕΙ ΝΟΥΣ ΣΤΟ ΚΑΚΟ

Μαύρα μεσάνυχτα ξαγρυπνώ,

Με σκέτο ποτό και με καπνό,

Και το φεγγάρι όλο κοιτώ,

Στην ερημιά σε αποζητώ.

Πάει ο νους στο κακό

Για ένα φινάλε τραγικό,

Θα στο πω το μυστικό,

Αν δεν με θες μοναχικό.

Στ’ άγρια χαράματα ξυπνώ,

Με πικρό καφέ και με καπνό,

Με το σπίτι πάντα ανοιχτό,

Μήπως και σε υποδεχτώ.

Πάει ο νους στο κακό,

Στο λόγο μου τον…

Μονο μια ματια στην ψυχη σου

φτανει να σκορπισει τα κρυσταλλα της θλιψης

σαν μαγεια σπανε στο ολοφωτο σκοτος της αμαθειας

κρυβονται πισω απο τα δενδρα της σιωπης

φοβουνται το αντικρισμα της…

                                         Τα μοναχικα και μονα…

 Σκληρό πουλί και άσπλαχνο

 από ατσάλι καμωμένο

 διασχίζεις μες στα σύννεφα

με γέλια , χαρές και φόβο

 Ξεκίνησες το ταξίδι σου

 για να προσφέρεις ευτυχία

 και το μόνο που κατέφερες

 ήταν να δώσεις δυστυχία

 Κράτησες στα στήθια σου ψυχές

 ανθρώπων ευτυχισμένων

 κράτησες…

Καπεταναίοι γραμματικοί γινήκαν ένα

ίδιαν ανάσα ίδια κοψιά το ίδιο αίμα

στρογγυλοκάθονται αναμοχλεύοντας τους σάπιους νόμους

χτίζουνε φράγματα ντύνουν με σύρματα τους υπονόμους

Κουνούν το δάχτυλο κοιτάζουν άγρια οι δημογέροντες

τους Δαναούς  μην εμπιστεύεσαι και δώρα φέροντες

η δύναμη τους είναι στο κορμί σου είσαι η πηγή τους

αν τους κουνήσεις εξαφανίζεται η ύπαρξη τους

Είμαι ψηλά όταν θα πέσω δε θα με…