ΚΑΛΕ ΧΙΩΤΙΣΣΑ

Σ’ αγάπησα,
Σατράπισσα,
Σε γλυκοφίλησα,
Αλήτισσα.

Καλέ Χιώτισσα,
Γειτόνισσα,
Καλέ Χιώτισσα,
Φίνα μόρτισσα.

Σε γλέντησα,
Ρεμπέτισσα,
Και δεν αμάρτησα,
Αντάρτισσα.

Καλέ Χιώτισσα,
Πατριώτισσα,
Καλέ Χιώτισσα,
Συντρόφισσα.

+ 31/8/15
Παντελής.
καλή βδομάδα σε όλο τον κόσμο μας!!!

Επικαιρότητες.

Παίρνει πετράδια πλούσια

βαρύτιμα φλουριά

με τραγανά χαμόγελα

και τούτη τη χρονιά.

Ζωγράφιζα το κόσμο μου,

σε όμορφες εικόνες,

με κήπους ανθοστόλιστους,

στα πόδια των …Θεών.

Με παιδικά χαμόγελα

κι’ ανέμελους κανόνες

χρωμάτων, ευυπόληπτους,

για  χάρμα οφθαλμών.

Ζωγράφιζα το κόσμο μου…

Γράφω γι'αυτούς που δεν αξίζουν 

που δεν άξιζαν ποτέ 

γράφω γι'αυτούς τους ανόητους 

που δεν συμμερίζονται παρά μόνο το Εγώ τους

γράφω για σένα εκφραστή της φθοράς 

κατακερματισμένη ψυχή κομμένη στα δυο 

γράφω για σένα αυτό το ποίημα 

για να δεις την αδικία σου 

να αισθανθείς το κενό σου 

το απόλυτο μηδενικό σου 

κι όμως δεν θα το διαβάσεις πότε 

αυτό θα μείνει στο συρτάρι της δυστυχίας μου 

μιας δυστυχίας…

Αν η θεολογία ή μυθολογία ή φιλοσοφία οποιασδήποτε πρωτεύοντας θρησκείας ή και δοξασίας έχει ως υπόβαθρο της μια στυφνή άκαμπτη δεοντολογία, σίγουρα διέπεται από ελλιπή λατρευτική συμπεριφορά, και παράγει κουλό πνεύμα το οποίο οδηγεί στο σχηματισμό πάγιων δογμάτων που και αυτά με τη σειρά τους οδηγούν σε στεγνά, καταστροφικά για τις κοινωνίες αδιέξοδα, εξ ορισμού εμπόδια ελεύθερης διανόησης και συνειδησιακής…

Τα μάτια σου τσιγάρο αναμμένο

φεγγοβολούν σαν άστρα στη νυχτιά,

σπουργίτι ο λογισμός μου πεινασμένο

του παραδείσου ψάχνει τα κλειδιά.…

ΘΕΛΩ ΝΑ ΧΑΡΩ

Όπου γυρίσω για να δω,

Όλο σκοτάδι πέφτει,

Την μοναξιά μου τραγουδώ,

Μες στον ντουνιά τον ψεύτη.

Μήπως προλάβω να χαρώ,

Έστω σαν τον ρεμπέτη,

Έτσι ζητάω να βρω,

Στα μάτια σου καθρέπτη.

Όσο να κάτσω να σκεφτώ,

Σε τούτο το κουρμπέτι,

Δεν θα αλλάξει το γραφτό,

Με έχει επισκέπτη.

Μήπως προλάβω και χαρώ,

Έστω όπως τον ικέτη,

Έτσι κάνω τον σταυρό,

Στην εικόνα σου…

Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΠΟΙΗΜΑ

Όμορφα της ψυχής τα αναθήματα

Μες τις ζωγραφιές και τα ποιήματα

Σα καρδερίνας ξωτικά κελαηδήματα

Δροσερά στα χείλη μειδιάματα

Μυριάδες χρώματα οράματα…

Υπάρξεις άσκοπες, φλύαρες κι ανούσιες, κινούμενες στους δρόμους της πάντα πολύβουης

και συγχρόνως συνωμοτικά σιωπηλής καλοκαιρινής πόλης. Άνθρωποι που απευθύνονται στο κενό

εξαργυρώνοντας τις ματαιόδοξες τάσεις τους για παροδική έστω επιβεβαίωση…

Πήραν οι άνθρωποι κασμά και σκάψανε βαθιά,

μέσα στο νου  

βρήκαν το μάγμα της μαγιάς και πλάσανε μύρια θεριά ...

και τέρατα, και θεούς.

Σε στοίχους ποιητικούς τα συνέταξαν, ως παραμύθια

ή συναξάρια

τα ονόμασαν μύθους κι φτιάξαν θρύλους, ωραία πράματα

παραδοσιακά,

ως ένα βαθμό καλό μείγμα, χρήσιμη η λατρεία για την ιστορία,

για το γήινο δράμα.…

Τα πεύκα σαν ακοίμητοι φρουροί στέκουν εκεί, πάντα ψηλά κι αγέροχα ατενίζοντας

με σιγουριά άλλοτε αστέρια φωτεινά κι άλλοτε σύννεφα σκοτεινά, αντικατοπτρισμούς

διαθέσεων ανθρώπινων ψυχών που ρέουν στο αυλάκι της ζωής και παρασύρονται απ'…

Τ' αεροπλάνο, δημιούργημα αναμφισβήτητης σπουδαιότητας πλανόμενο μεταξύ μυριάδων

άστρων, ταξιδεύει αιθεροβάμουσες οντότητες χαρίζοντάς τους τη δυνατότητα να ατενίσουν

την απεραντοσύνη του τίποτε με τα μάτια της ψυχής που γαληνεύει, προσεγγίζοντας…

Νύχτωσε κι ο νους φώλιασε σαν αποδημητικό πουλί, κουρασμένο απ΄τα συνεχόμενα ταξίδια που

το φως της ημέρας τον εξαναγκάζει να εκτελεί ώστε να συγκριθεί η διαύγειά του

με αυτή του ηλιακού φωτός, που με τη λάμψη του θολώνει τη σκέψη την οποία ο…

ΤΟ ΣΚΟΥΠΙΔΙ

Δεν σου ζήτησα στολίδι,

Το σκουπίδι, το σκουπίδι,

Μα μην μ’ έχεις παιχνίδι,

Και με ζώνει μαύρο φίδι.

Δεν σου ζήτησα στολίδι,

Το σκουπίδι, το σκουπίδι,

Μα μην λέγεις βρισίδι,

Αν με βλέπεις σε στασίδι.

Δεν σου ζήτησα στολίδι,

Το σκουπίδι, το σκουπίδι,

Μα μην κάνεις αποκαΐδι,

Άμα πέφτω στο στρωσίδι.

Δεν σου ζήτησα στολίδι,

Το σκουπίδι, το σκουπίδι,

Μα μην μου…