Ιώ

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

ΙΩ

Σταμάτησα, επιτέλους, και διψασμένος καθώς ήμουν
έσκυψα πάνω από τα σπάργανα της να πιώ
όμως μήτε χείλη μήτε πηγή δεν άγγιξαν τα μάτια
με τη σιωπή της έσμιξα, οι φλέβες γέμισαν δέος.

Σταμάτησα, κι ήταν τόσο από νιότη γεμάτη
στα νοτισμένα της μαλλιά το χέρι άπλωσα
μα δεν μπόρεσα δροσούλα να πάρω που
στο άγγιγμα όλα μάργωσαν, πάγος μένος,
η ελπίδα θρύψαλα, το άχαρο τέλος.

Σταμάτησα, εκεί που δεν έπρεπε, βιασύνη, λιγοψυχία.
Έψαξα μέρος ν’ αφήσω το σημάδι μου, μα δε βρήκα.

«Μερτικό εδώ δεν έχεις λιποτάκτη, ζωντανός ο κόσμος,
εκεί που αψήφησες δεν μπορείς ν’ αφήσεις κάτι».
Βλέμμα αστραπή, βροντή η φωνή, θάμπωσε το μέλλον,
μεμιάς χάθηκε ο ήλιος μέσα στης λήθης το νέφος.

Γιατί σταμάτησες; Αφού ξέρεις ότι υπάρχει πιο πέρα πέρας.
Γιατί σταμάτησες, ξέχασες; Μα αφού μια ζωή σε ικέτευα μη.
Δε μπορώ πια να δω, δίχως μάτια το πόνο σου να σβήσω,
ούτε καν κάποια ανάμνηση σου ν’ αφήσω, καθώς αφύσικο.
Κρίμα που σταμάτησες, δίχως όνειρα στείρος θα’ ναι ο ύπνος.
Πρόωρα σταμάτησες, να, τώρα τη νεκρική μου ανάσα πάρε.

Ανδρέας Παλαιόσοφος

See More

[Δημήτριος Γκόγκας]

Γιατί σταμάτησες; Αφού ξέρεις ότι υπάρχει πιο πέρα πέρας. 
Γιατί σταμάτησες, ξέχασες; Μα αφού μια ζωή σε ικέτευα μη. 

Ξεχωρίζω ...

[Παντελής]

αν όλα μπορούσαν να τα καταφέρουν οι άνθρωποι μόνοι,

δεν θα χρειαζότανε Θεός ούτε συνάνθρωποι.