Ενας περίπατος είναι η ζωή

κράτα μια απόσταση μικρή

Η κίτρινη βροχή στους δρόμους

βαρύ φορτίο είναι στους ώμους

           Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Κίτρινη βροχή που πέφτει κι αρρωσταίνει

βάφει χλωμά τα πρόσωπα σαν φύλλα τα μαραίνει

Κίτρινη βροχή που απλώνεται σαν σκόνη

βάφει το άσπρο κίτρινο που τη ζωή…

Ποιός μπήκε ανάμεσα μας πεσ΄μου ποιός

κι όλα τα όνειρα μας γίνονται παρελθόν

Ποιός σου έχει αλλάξει νού και λογισμό

κι όλες οι αναμνήσεις σβήνονται στο λεπτό

               Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Μα δεν πεθαίνει η αγάπη

κι ας είναι αγιάτρευτη πληγή

Μα δεν πεθαίνει η αγάπη

κι αν συνεχώς…

Γυρνούσε στην γειτονιά σαν ξωτικό

μεγάφωνο κρατούσε  στην μασχάλη

Του νου μας το άλλο το μισό

είναι της γειτονιάς μας ο τελάλης

Διέσχιζε η φωνή του τη σιωπή

ξεσήκωνε τον κόσμο απ΄το ραχάτι

Στην ηρεμία ξεχασμένη αστραπή

κακός μπελάς σαν τσίμπλα μεσ΄στο μάτι

           Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Το…

Καράβι η ελπίδα που ναυάγησε

συντρίμια γίνανε τα όνειρα μας

Κανένας την ζωή μας δεν λογάριασε

δεν έμεινε αγάπη στην καρδιά μας

Μονάχα πόνος έτσι ορίζει ο νόμος

σκυλιά λυμένα που σκόρπισαν τον τρόμο

           Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Μα ποιός μπορεί ν΄αντισταθεί

και που γωνιά να κρύψει τον λυγμό…

*****************************************************************************

*****************************************************

*~* ΑΤΙΤΛΕς ΑΚΥΚΛΟΦΟΡΗΤΕς ΑΝΑΣΕς ! !…

Ψάχνω χρώματα να βάψω της καρδιάς το δειλινό

με χιλιάδες δυό φεγγάρια ν΄άνεμίζουνε στον ουρανό

Μα τα χρώματα μου χάνω και μαζί τον λογισμό

το τοπίο που θα φτιάξω δεν μπορώ να φανταστώ

                  Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Και γλυστρά η καρδιά μου και η σκέψη μου πετά

και μαζί κι εγώ πετάω στα φεγγάρια της…

****************************************************************************

¨ Έρxεσαι σεροπιαστά Ανοιξιάτικομ Τάσι που σαστίzεις

& άλλοτε βγαίνεις ρωτεμένο & άλλοτε γκριzαρισμένο…

Καί σήμερα ναυάγησε σαν πλοίο η ελπίδα

να περιμένει το πρωί την πρώτη ηλιαχτίδα

Το όνειρο σκοτείνιασε στην πρώτη καταιγίδα

τριγύρω τώρα απλώθηκε της προσμονής η ελπίδα

              Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Αλλη μια μέρα χάθηκε γεμάτη προσμονή

μέσα στα πικροσάβατα προστέθηκε κι αυτή

Αλλη μια νύχτα χάθηκε ξεχάστηκε…

Πόσο δύσκολα περνάει ο καιρός

κι εγώ στον τείχο κρεμασμένος σαν ρολόι

Σ΄ένα δωμάτιο άδειο και σκοτεινό

του γυρισμού τις μέρες μετρώ στο κομπολόι

            Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Και μάζευα στα χέρια μου βροχή

για να δροσίσω απ΄τον πυρετό το πρόσωπό μου

Που έκαιγε σαν να΄τανε κερί

στα φυλλοκάρδια της ψυχής…

Διαβάτες στους δρόμους διαβαίνουν

περίεργα κοιτούν και σωπαίνουν

Αδιάφορα τις πλάτες γυρίζουν

σ΄ένα ζητιάνο νευρικά ψιθυρίζουν

Μα κανείς δεν ρωτά για να μάθει

γιατί το χέρι του μεσ΄στο κρύο απλώνει

Μα κανείς δεν ρωτά για να μάθει

μέσα σ΄αυτή τη ζωή τι πληρώνει

         Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι …

Σε μια γωνιά καθότανε κούρδιζε την κιθάρα

το πρόσωπο της γελαστό κι ένα κορμί λαμπάδα

Λενιώ τη λέγανε θαρρώ κι είχε ματιά ξυράφι

μ΄ανέμελα σγουρά μαλλιά σαν ξωτικό να μοιάζει

                  Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Τραγούδαγε για τα παιδιά για της ψυχής την πλάνη

για μια ζωή που καρτερούν κι όχι για μια…

Πιστεψα άλλη μια φορά

στου έρωτα τα ψεύτικα φιλιά

Μα πάλι απογοητεύτηκα ο τρελός

πίστεψα στον έρωτα σαν τυφλός

Και μόνος τώρα τριγυρνάω

κι απο τα λάθη μου πονάω…

Υπάρχουν στιγμές τα λόγια που καίνε

υπάρχουν στιγμές τα μάτια που κλαίνε

Υπάρχουν στιγμές που οι φίλοι μου λένε

πως είναι ντροπή οι άντρες να κλαίνε

            Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Δεν πειράζει γελάω με την θλίψη μιλάω

δεν πειράζει γελάω και αρχίζω ξανά

Τη ζωή μου κερνάω με κρασί τη μεθάω

δεν πειράζει φωνάζω εχει κι αλλα πολλά

Εχει κι άλλα πολλά η ζωή μου καλά

Υπάρχουν στιγμές που θέλω να τρέξω

μα πόσο μπορώ…

Πες πως είμαι άνεμος που σήκωσε τη σκόνη

την σκόρπισε στα σύννεφα πρίν φέρουν τη βροχή

Ζωγράφησαν στο διάβα τους ανθόσπαρτο περβόλι

να σεργιανάει η μοναξιά στης νύχτας τη σιωπή

            Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Μα μη μου πείς πως είμαι εγώ το κρύο και το χιόνι

ειμαι ηλιαχτίδα φωτεινή που προσπαθώ να μπώ

Κάτω απ΄το σεντόνι τα πρωινά να σε ξυπνώ

με την δική μου ζεστασιά θα φεύγει οτι σε παγώνει

Πες πως είμαι άνεμος που σου…

Δώσ΄μου το χέρι σου κι ας γίνουμε φίλοι

ποιός ξέρει αύριο τι θ΄απογίνει

Σβήσε το δάκρυ σου πάρ΄το μαντήλι

ποιός ξέρει αύριο τι θ΄απομείνει

         Ρ Ε Φ Ρ Α Ι Ν

Κι ας ταξιδέψουν τα παλιά

στην αγκαλιά της νύχτας

Στην αγκαλιά  της να πνιγούν

κι απ΄την ζωή σου σβήστα

Δώσ΄μου το γέλιο σου διώξε τη λύπη

κι ασε τη νύχτα μόνη να φύγει

Πιάσ΄το ποτήρι σου σβήσε τα λάθη

και η φιλία μας να διώξει  τα πάθη

Στέκομαι μπροστά στο τζάμι της σιωπής

με την παλάμη ακουμπισμένη στο περβάζι

Κι όμως δεν τρίζει η αχνάδα στην αφή

κι ο ώμος μου φωλιάζει στο σκοτάδι

Οι σκέψεις μου υψώνουν το ανάστημα

καλπάζουν και τρέχουν να προφτάσουν

Μα χάνονται σαν σύννεφα στο διάστημα

και πέφτουν στο κενό πρωτού να φτάσουν

          Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Ανοιγοκλείνω πόρτες μα αδυνατώ

ν΄αγγίξω τους διακόπτες του μυαλού μου

Σε ενθυμήσεις…

Σου είχα πεί τόσα πολλά

κι άλλα πολλά σου λέω

Κι όλα μου τα παράπονα

Απο μέσα μου τα καίω

Γιατί απλά δεν ήθελες

δεν θέλεις να τ΄ακούσεις

Εκανες ότι σου βόλευε

και να πώς έχεις καταντήσει

      Ρ Ε Φ Ρ Α Ι Ν

Τα λάθη σου δεν έχουν τελειωμό

μαζεύονται και χτίζουνε βουνό

Θα΄ρθουνε καταιγίδες να σε πνίξουν

και τη θηλειά σου στο λαιμό θα σφίξουν

Σου γράφω πάλι απο καιρό

κι ένα…

Μοιάζει με ονειρο  η ζωή σαν ένα πανηγύρι

που τη χορεύουν οι πιό πολλοί μέσα σ΄ενα ποτήρι

Και την μεούνε με κρασί και την πετάνε κάτω

μα τη ρουφάνε λαίμαργα μέχρι να βρούνε πάτο

         Ρ Ε Φ Ρ Α Ι Ν

Λένε το παραμύθι τους και κάνουν όλοι κύκλο…

****************************************************************

******************************************************

*!*!*…

**************************************************************************************

**************************************************************************************

*!*!*…