Ο ΤΕΛΑΛΗΣ-Παύλος Ζησάκος

[zissakos pavlos]

Γυρνούσε στην γειτονιά σαν ξωτικό

μεγάφωνο κρατούσε  στην μασχάλη

Του νου μας το άλλο το μισό

είναι της γειτονιάς μας ο τελάλης

Διέσχιζε η φωνή του τη σιωπή

ξεσήκωνε τον κόσμο απ΄το ραχάτι

Στην ηρεμία ξεχασμένη αστραπή

κακός μπελάς σαν τσίμπλα μεσ΄στο μάτι

           Ρ  Ε  Φ  Ρ  Α  Ι  Ν

Το μέλλον μου δεν θέλω να το δω

τον εβλεπα και του΄λεγα σταμάτα

Το θράσος του δεν είχε τελειωμό

μας έφερνε συχνά κακά μαντάτα

Ελεγε πως το καράβι θα χαθεί

εαν δεν πλεύσουμε μακριά απ΄την πλεκτάνη

Πάντα συνέχιζε για να μου πυρπολεί

του νου μου το απανεμο λιμάνι

Μπορεί αλήθεια να είναι ολα αυτά

τα λόγια του τελάλη σαν θυμάμαι

Το φώς απο φόβο ανοίγω βιαστικά

γιατί φοβάμαι πιά όταν κοιμάμαι.