Όπου φωλιάζει ο φόβος η αγάπη διώκεται σιδηροδέσμια έχοντας για αντικαταστάτες της την πρόσκαιρη χαρά και ευχαρίστηση. Κανένας από τους δύο αντικαταστάτες  ,ωστόσο, δεν είναι αγάπη.

Όπου καλλιεργείται η διαμάχη και η ταραχή, η σύγκρουση και ο πόλεμος, η λύπη και τα άγχη η διανόηση ατροφεί, το μυαλό συρρικνώνεται και η σκέψη αναλαμβάνει τον τεμαχισμό της απρόσκοπτης γαλήνης.

Δεν υπάρχει δρόμος ούτε μονοπάτι.

Δεν υπάρχει συνταγή ούτε χρηστικές οδηγίες.

Η ελευθερία…

Τα σταφύλια της οργής





Σκέφτηκες ποτέ και δεν είναι αστείο,

τα μικρά αθώα σπουργιτάκια γιατί

να πετάνε αδύναμα, τόσο χαμηλά

την ώρα που ο δυνατός μεγάλος αετός

ανυψώνεται τόσο ψηλά στου

ουρανού το απέραντο γαλάζιο;

Ποιος είναι αυτός που μια φορά

Θα δώσει χάρη… μια κίνηση…

ένα ρίσκο… για την επιβίωση;



Κι αυτοί που…

Η Γιαγιά μου η Αννίκα

Κι ο παππούς μου ο Δημήτρης

ήταν πάντα μες την γλύκα

και μυρίζανε σαπούνι  

Κάθε Πάσχα που σουβλίζαν

μαζευότανε το σόι

κι η γιαγιά με τον παππού μου

ανεβαίνανε στο μπόι  

Η γιαγιά μου με τσεμπέρι

κι ο παππούς μου με μαγκούρα

στην αυλή μες το πανέρι

τραχανάς κι άλλα…

καινούργιος κερατὰς χρόνος σᾶς μπῆκε

ἀμέσως, βρὲ, μόλις ὁ προηγούμενος βγῆκε!

Δὲν εὔχομαι καλὴν χρονιὰν σέ καμιὰν καὶ σὲ κανέναν·

λὲς κι' ἀπὸ μένα, σὰν χαζοὶ, περιμέναν

ἀφ' ὅταν, μωρὰ, τὸ δάχτυλο βυζαίναν,

νὰ καυλώνω καὶ ν' ἀρέσω στὴν καθεμιὰ, στὸν καθέναν!



Χαρίζω κάτι σπανιώτερον: φριχτότατες κατάρες·

ἀγχεμάχους νὰ δῶ, μ' ὅποιες βροῦν χαντζάρες,

τοὺς συν-Ἕλληνες,…

ΝΕΥΡΟΚΟΠΙ

Στο Νευροκοπι οι πατατες

Στα χωραφια μενουν σαπιες

Δεν βασταν τα ποδαρακια

Και πειναν τα φτωχαδακια

Για να ανεβουνε τα κερδη…

Ψωμί τυρί  βλέπω τον ήλιο

Θα βρει η ψυχή το καταφύγιο

φως στο καντήλι δίνει το λάδι

στα βράχια η ελιά φτιάνει σημάδι

Θάλασσα πέλαγος και αστέρια

γεννούν οι σκέψεις τα καλοκαίρια

άπειρος κόσμος ο ουρανός

κουκίδα λάμψη ο αυγερινός

Γαλάζιο άσπρο απεραντοσύνη

στο χρόνο έφεγγε η ρωμιοσύνη

και ας καρτερούν ότι θα σβήσει

ζυγώνει η ώρα που θα τους τσακίσει

Καθένας σχίζει ἕνα κομμάτι ὁρίζοντα,

Καὶ ῥάβει μόνος του τὸ στενό του κοστούμι

Ὁ οὐρανὸς ἔχει κατέβει τόσο χαμηλά,

Ποὺ δὲν χωροῦμε πλέον ὄρθιοι, βαδίζομε σκυφτοὶ

Στόματα ἀνοίγουν ξαφνικὰ στὴν ἄσφαλτο,

Ἐλευθερώνοντας θαμμένες κραυγές,

Καὶ ξανακλείνουν.

Ὁ πρωθυπουργὸς κηρύσσει τὴ χώρα,

Σὲ κατάσταση ἀπόλυτης παράνοιας

-«Χαρίστε μου μιὰ σάρπα ἀπὸ ἄνεμο» ἐκλιπαρεῖ

Ἕνας τραπεζίτης τοῦ γλείφει τὸν βολβὸ τοῦ…

==============================

Πέρασε η νιότη σου στους αχυρώνες

άγουρη νιότη, ξενοιασιά..,

πρωτογνωρίστηκες με τους βουβώνες

κορίτσι, αγόρι κι απλησιά …

Θαύμα ο σπόρος σου, η λάσπη μάνα

άοκνος δρόμος της ζωής..,

γεμάτοι οι λόφοι σου παλιούρια, κράνα

μοσκοβολιά ‘ταν μιάς πνοής ...

Σε βρήκε η πάστρα και οι κανόνες

ίσια χωρίστρα στον πατσιά..,

κι ας ζούσες στους…

Η γυναίκα με τα μαύρα,

Νέμεσις των ζωντανών νεκρών.

Αφαιρεί ζωές και νιάτα

μιλώντας στο μυαλό παιδιών.

Η γυναίκα με τα μαύρα,

φόβος ζωντανός πολλών.

Στέκει παράμερα στη νύχτα,

παίρνει τις ζωές παιδιών.

Κάποιος σκέφτηκε να ενώσει,

μάνα και το χαμένο της  παιδί.

Μόνο που ξέχασε να δώσει,

πίσω και στους δυο ζωή.

'Φ Ο Β Ο Σ''

STIXOI JOBAK...



το φόβο μου αγκαλιάζω

κοντά του να κρυφτώ

κι αυτός πελώριο κύμα

με πάει στο βυθό



..κι εκεί που λέω με πνίγει

με βγάζει στη στεριά

αντίστροφα μετράω

και με ρουφάει ξανά



φοράει γαλάζια ρούχα

ολόλευκο παλτό

κι εγώ νομίζω αστέρι

πως πέφτει τυχερό



μνημόσυνο του κάνω

του φόβου σαν γιορτή

μα βάζει κάθε Οκτώβρη

στην τούρτα μου κερί



...και σαν εγώ τ…

Στη φυλακή του χρόνου

Εγκλωβισμένος  μες του χρόνου τα στενά

στους λεπτοδείκτες κουρασμένος ακροβάτης

αδυνατείς να αποτινάξεις τα δεσμά

ζωή ζωσμένη με εάν και επιφυλάξεις

Γίνεται ο ήλιος το σημάδι το πρωί

με περιθώριο για πότε θα νυχτώσει

και αντί να αφήνεσαι στης μέρας τη γιορτή

από μακριά θα καρτερείς να ξημερώσει

Σε φαύλο κύκλο το όνειρο σου τριγυρνά

σε ένα ρολόι σέρνεται φυλακισμένο

στις…

Καλά - καλά δεν πρόλαβες τα δέκα σου να κλείσεις

και βιάστηκες μικρούλα μου να με αμφισβητήσεις

γκρεμίστηκε το όνειρο, κομμάτια η ιδέα  

γίναν’ τ’ αστεία σοβαρά και ψέμα τα σπουδαία

Μα τόσα χρόνια ήμουνα στο πλάι σου ελπίδα

στην παγωνιά η ζεστασιά, στη νύχτα ηλιαχτίδα

και ευκαιρία άλλη πια, δεν πρόκειται να έχω

μα πάντοτε θα σ’ αγαπώ πάντα θα σε προσέχω

Να αποδείξεις βιάστηκες με πάθος και μανία

πως δεν υπάρχω,…

Χρόνε,  πάλι  προσπέρασες 

το  δώδεκα  και,  κάτι…

Τι κοιτας;

Δεν ειναι αυτο που νομιζεις

τρεξε!

το κοπαδι προχωρησε πιο περα

τα κρεατα που πανω τους εξασκουνται

οι μισθοι τους

παντα θα βοηθανε την Aναπτυξη του εμποριου



Η Αξιοπρεπεια τεινει το χερι στην Ζητιανια

κι αυτη της εκμυστηρευεται οτι η Κλοπη βοηθα

να λευτερωθει η Ελευθερια...



Οι βασανιστες κουμανταρουνε τα ποστα

αρκουνται σε αποφασεις τιμωριες

στ' ονομα της Δημοκρατιας που γυροφερνουνε

με το καρτελακι στο στηθος , μην…

Τα λόγια είναι περιττά

η αγάπη σαν πεθαίνει

κρύος αγέρας τα σκορπά

και μόνο η μνήμη μένει.

.....................

Σώπα γλυκιά μου, είναι αργά ,

μιλάει ο πόνος τώρα,

τα λόγια είναι περιττά…

Αρχή της χρονιάς

Αρχή επαναλήψιμης-επάλληλης αγωνίας

Αρχή άλλης μιας πεθυμιάς…

ΟΔΙΤΗΣ

Ηθελα ναμουν ενα αστερι

Στον κοσμο να μοιραζω λιγο φως

Στ ανθρωπινα τα παθη να το ψαχνω

Μα εγω ειμαι ενας οδιτης

Και περαστικος

Που ηρθα για να μεινω…

Σκουριασμένη πυξίδα

Είναι η πυξίδα σκουριασμένη από καιρό

για χρόνια ασάλευτη την έτρωγε το  αλάτι

άπλωνε η αλμύρα και ξεθώριασε το χάρτη

και έβαζε πλώρη το καράβι για το βυθό

Τρίτο κατάστρωμα η πόρτα αμπαρωμένη

πίσσα σκοτάδι δεν υπάρχει φινιστρίνι

Ποιος να είναι εκεί μετά τι τάχα να απογίνει;

Ποιον ουρανό που να χει ήλιο να προσμένει;

Ο καπετάνιος ρουφάει την πίπα του καπνίζει

σε ένα τραπέζι…

Σακάκι

Λευκό πανάκι στο Νοτιά.

Mεταξωτό σακάκι.

Γιορντάνι ο ήλιος στο γιακά

κι η Πούλια στο τσεπάκι.



Τρύπωνε στις κουμπότρυπες,

ο μπάτης νύχτα-μέρα.

Τρύπωσε και το πείσμα σου

και το…

Χθες & σήμερα θαρρώ πως έχετε ακούσει αν & από καρδιάς, λίγο πολύ τις ίδιες ευχές..

. .Ήρθε η στιγμή να ακουσεις κάτι διαφορετικό!. .

. . . . .

..Για το νέο έτος, 1 θα ευχηθώ. .

. . . . .

..Nα τρομάξεις ότι σε φοβίζει!. .…