ΚΡΑΤΑΙΑ  Η  ΓΝΩΣΗ

Ανέμελα  ξεκούρασες

του Ήλιου την Ελπίδα

σαν Όνειρο που ξέφυγε

στου Σύμπαντος την  Πατρίδα . . . .

Κραταιά η Γνώση

που αφέθηκε στου  Χρόνου την Διάνοια

σαν Πνεύμα που Δοξάσθηκε

στου Όλου την Συνάφεια . . . ! )

ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ Σ’ ΑΝΤΑΜΩΣΑ







Τι κι αν δεν σ’ αντάμωσα

εσένανε θυμάμαι,

ρίχνω βαθιά μια πινελιά στη σκέψη σου

και πάλι σε θυμάμαι.



Είναι ο χώρος που ‘σβησε

στο λίγο από τα ίχνη,

ένα κομμάτι μοναχά

εκείνο που δεν σε δείχνει..



Μέσα σε μια απόφαση

χωράνε δύο σκέψεις,

είναι του ανέμου η μια φορά

κινούμενη από ζήλια,

και είναι η άλλη της καρδιάς

που ζει απ’ την ελπίδα.…

ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ !







Είναι ο Χρόνος (φυλακή)

κι ο χώρος που μεγαλώνει,

όταν ξυπνάς τα πρωϊνά

κι ο Αέρας σε μαλώνει.

Φτάχνεις καφέ να πιείς γλυκό

κι η γεύση είναι χάλια

κοιτάς το χρώμα της ζωής

και γίνεται βεντάλια.

Κάνεις δυο βήματα μπροστά

και ένα βήμα πίσω

για να προλάβεις με χορό

του Ονείρου να μεθύσω΄

να πιώ τ' Αθάνατο Νερό

απ' την πηγή που ρέει,

και να κατέβω…

ΔΟΞΑΣΙΑ ΣΤΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟ





Στα πέτρινα Χρόνια που Άνθισαν

δίνοντας τον ανέγγιχτο καρπό της Λαχτάρας..

Μια Αναμονή αταλάντευτη στο χρόνο

με μια υπομονή που χάρηκε τη Γέννηση της

μέσα από τον ιστό της Αναγέννησης…

Φως απ’ το Σύμπαν που πεθύμησε τα χρόνια του,

το Σκοτάδι που δάγκωσε στο αχνό-φέγγισμα

του φεγγαριού την ουρά του..

Ένας κομήτης άφησε τον εαυτό του στην τροχιά του Σύμπαντος,

για μια συνάντηση με το…