Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Βροχές του Φθινοπώρου

Βροχές του Φθινοπώρου στάξαν πάλι
σαν δάκρυα που πνίγουν τις σιωπές
κι ένα ποτάμι στο μυαλό σου εκβάλλει,
ξεπλένοντας του κόσμου τις ντροπές.

Βροχές που οι σταγόνες φυλακίζουν
τα βλέμματα αόρατων εχθρών.
Τα ίχνη των βημάτων τουφεκίζουν
στ΄ απόνερα μικρών κολυμβηθρών.

Και συ που πρέπει αλυσοδεμένη
σταλαγματιά να γίνεις μιας βροχής,
σε κίτρινο λαβύρινθο κλεισμένη
να ψάχνεις μία πόρτα διαφυγής.

Σεπτέμβρης μήνας το νερό θολώνει
και ψήνεται στα χείλη το κρασί.
Ο ουρανός τα σύννεφα απλώνει
ζωή που εξοστρακίζει η ζωή.

Οκτώβρης ήρθε οι βροχές συχνάζουν
στις στάσεις που σε βρίσκουν μοναχή.
Καλόγριες στις σκέψεις σου μονάζουν
και στη ψυχή σου σκάει μια κραυγή.

Νοέμβρης τα βουνά έχουν πουντιάσει.
Απόμειναν οι στάλες στη ψυχή.
Τα χέρια σου κοιτάς έχεις γεράσει.
Πως πέρασε κι αυτή η εποχή.

Προβολές: 105

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 12 Μάιος 2017 στις 16:42: χαρμολύπη η ζωή αγαπητέ Δημήτρη.

Σχόλιο από τον/την Ντζούνης Κωνσταντίνος στις 13 Μάιος 2017 στις 7:54: Όμορφο και καλογραμμένο, Καλημέρα!

Σχόλιο από τον/την Κωνσταντίνος Καλλιγέρης στις 13 Μάιος 2017 στις 9:05: Καλημέρα

Πάρα πολύ ωραίο !!!

Σχόλιο από τον/την Ιωαννης στις 14 Μάιος 2017 στις 11:58: δημητρη συγχαρητηρια υπεροχο

Σχόλιο από τον/την ΠΕΤΡΟΣ ΛΕΜΠΙΔΑΡΑΣ στις 16 Μάιος 2017 στις 11:04: Όμορφα συγγραμμένο και με εγκεφαλικά εύστροφη δημιουργικότητα αληθινότητας εμπνευσμένο ! ! !