στη μάνα

[Αριάδνη Μεσογείτη]

σου κρατάω το χέρι απαλά
είσαι πλάι μου και ανασαίνεις
ζωντανή, ροδαλή, με κοιτάς

όμως κλείνεις τα χείλη σφιχτά

και σωπαίνεις

ένα βλέμμα σου ψάχνω να βρω

κοίταξέ με, είμαι εγώ, με θυμάσαι;
να μ’ απλώσεις το χέρι δειλά
να μου πεις τρυφερά, ‘σ’ αγαπώ,
μη φοβάσαι’.


το βιβλίο της δύσμοιρης νιότης σου
ξεκινήσαμε οι δυο μας σελίδα-σελίδα
τώρα έρμαιο σ’ απέραντες θάλασσες
πλέω μόνη, πάνω σε σάπια
κρατιέμαι σανίδα

το κορμί σου είναι εδώ, συ δεν είσαι

μένει πίσω ο νους κι όλο χάνει
ζωντανό απομεινάρι του χτες
μια ζωή που από χρόνια πολλά
έχει πεθάνει

σε κοιτώ να χορτάσω την όψη σου

τώρα που ήσυχα έτσι κοιμάσαι
πριν για πάντα μου φύγεις, να ’μαι ’γω
δίπλα σου, να σου λέω ‘σ’ αγαπώ,
μη φοβάσαι’

Αριάδνη Μεσογείτη

[Ειρήνη]

Άκρως συγκινητικό, ιδιαίτερα γι αυτούς που έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις....
Υπέροχο Αριάδνη!!!

Καλώς ήρθες στη Γωνιά!

[Ειρήνη]

http://spartinos.ning.com/profiles/blogs/stes-siophes-to-xeronhesi

Ίδιο θέμα με δικά μου λόγια

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!
καλημερα

[marakos]

υπέροχο !περιμενουμε και αλλα πονηματα σου!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

Πολύ ωραίο το ποίημά σου , Αριάδνη.
Καλωσόρισες στη Γωνιά!

[Αριάδνη Μεσογείτη]

Καλώς σας βρήκα! Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια

[panagiotis7]

Όμορφο και συγκινητκό
μπράβο σου

[Αννέτα]

Καλώς όρισες Αριάδνη!

Καταπληκτικό και πολύ συγκινητικό ποίημα!!!
Μπράβο!!!