Στης σιωπής το ξερονήσι

[Ειρήνη]

Πόσο πολύ το ξέχασες
πως μ' είχες αγαπήσει,
στης σιωπής με γέλασες
και πας το ξερονήσι.

Πόσο πολύ σ' αγάπησα
ακόμα απ' την πάνα,
πως φεύγεις όμως άργησα
να καταλάβω μάνα.

Μα πώς είναι δυνατό
να μη με ρωτάς πού πάω
να μην ξέρεις πού πατώ,
τι θα φτιάξεις για να φάω.
Πώς σου είναι μπορετό
να γυρνάς αλλού το βλέμμα,
σου φωνάζω, τ' απαιτώ,
έχω να μου λύσεις θέμα.

Για δες εδώ τι σου 'φερα,
νήμα για τη δαντέλα,
μες τα χεράκια σου κερά
πάρτο και χαμογέλα.

Ρώτα με σε παρακαλώ,
πες κάτι, μάλωσε με,
εμείς οι δυο πώς στο καλό
τίποτα δε θα λέμε!

[Ειρήνη]

Χρόνια πριν....

Καλή Ανάσταση σε όλους σας!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Ρώτα με σε παρακαλώ,
πες κάτι, μάλωσε με,
εμείς οι δυο πώς στο καλό
πια δεν τα ξαναλέμε!

Καταπληκτικο!!!
Μπραβο Ειρηνη
Καλο πασχα και καλη Ανασταση!!!

[Παντελής]

έτσι να σε αξιώσει ο Θεός να κάμεις
και με τα δικά σου παιδιά Ειρηνούλα.

πάντως η μητέρα σου είναι ευτυχισμένη
όπου βρίσκετε με το καμάρι της και ειδικά τέτοιες μέρες
που ανήκουν περισσότερο στον άλλο κόσμο.

[το σπίτι στο ποτάμι]

Εξαιρετικό !!!!!!!

[το σπίτι στο ποτάμι]

Θα έλεγα, ανώτερο απ' αυτό που τραγουδάει
ο Πορτοφολοβασίλης Δραχμοκωσταντίνου

[Βάλια Τσακίρη]

Με μια λέξη : συγκινητικό.
Μα και τόσο ευθύβολο ώστε να λειτουργεί το ίδιο αποτελεσματικά
και σαν ποίηση αλλά και σαν -ενδεχόμενο- τραγούδι.

[λεύτερος]

Για δες εδώ τι σου 'φερα,
νήμα για τη δαντέλα,
μες τα χεράκια σου κερά
πάρτο και χαμογέλα.

!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[αισχυλος]

υπεροχο και πολυ σιγκινητικο!!!!

[Κατερίνα]

αμάν δικιά μου

μ' έκαψες πάλι άποψε!
ξέρεις τι έγραψες; φανταστικό είναι ...
ξεπέρασες τον εαυτό σου πάλι ...όλο συναίσθημα κι όμορφιά!!

[για πάντα μαζί]

Ύμνος για τη μάνα !
Ύμνος.