Ματαράνι ...

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

ένα απόσπασμα από το πεζό ...

………………

Πήγα στη δεσπέτζα και γέμισα την τσάσκα μου πικρό καφέ , ύστερα ξαναβγήκα στο σκεπαστό ρεμβάζοντας ανέμελα , αφήνοντας την πρωινή αύρα να ευφραίνει το σώμα που , που τώρα χαιρόταν στην πρόσκαιρη ευδαιμονία της άνοιας .
Ήταν οι πρώτες ώρες της ημέρας και η θάλασσα μόλις ξυπνούσε , σκοτεινή ακόμη όπως τότε , πρίν λίγες μέρες στο φουντάγιο. Στο βάθος η ανατολή μόλις και φλογιζόταν απαλά , σαν απο κάποιο καντήλι . Η Ηώς χάιδευε με τα κρινοδακτυλά της τον απέραντο κατακάθαρο ουρανό που ριγούσε ηδονικά στην προσμονή του φωτός .
Άξαφνα άκουσα από την πρύμνη κάτι που `μοιαζε σαν ψαλμωδία η σαν θεία λειτουργεία και πήγα να δω . Πλησιάζοντας η φωνή δυνάμωνε και η ψαλμωδία που πλανιόταν στον αέρα , τώρα πιά πολύ καθαρά , έκανε να σκιρτήσει μέσα μου κάτι , ναρκωμένο λες από καιρό .
Ο Γιώργης ο μάγειρας , ένας καρντάσης Σαλονικίός δίμετρος , είχε σηκωθεί από τα μαύρα χαράματα για να ακούσει από το ραδιοφωνάκι του από την φωνή της Ελλάδας την λειτουργεία του επιταφίου , καθώς τόχει τάμα λέει , από τότε που σώθηκε ανήμερα μεγάλης Παρασκευής σαν τους έπιασε το μεγάλο θηρίο κοντά στη θαλασσα της νότιας Κίνας .
Είχε στραμμένο το προσωπό του προς την ανατολή και σταυροκοπιότανε με αργή μεγαλοπρέπεια ... Βαθειά κατάνυξη με τύλιξε και θυμήθηκα τη μάννα , της εκκλησίας γυναίκα , που πάντοτε μας « σταύρωνε » σαν φεύγαμε γιά το σχολείο τα πρωινά με τον αδελφό μου , για νάχουμε καλό δρόμο , έλεγε ...
« Μεγάλη Παρασκευή , γιά φαντάσου ... δεκατέσσερεις μήνες στο πλοίο , πάνω από τετρακόσιες μέρες , χάσαμε τον λογαριασμό πιά , παέι κι αυτό το Πάσχα ... και πόσα ακόμη ... » ...
Το μυαλό μου γυρισε πίσω και την αντάμωσε δίπλα στην πόρτα της αυλής μας στο Χατζηκυριάκειου , όπου συνήθιζε να κάθεται έπειδή έκανε ρεύμα για να την δροσίζει ο αέρας από την πύρη του αυγουστάτικου ήλιου , σκυμμένη να ράβει κάποιο φουστάνι . Της άρεσε να ράβει ακούγωντας στο ράδιο την λειτουργεία .
Η φωνή του ψάλτη σπαρακτικά θρηνούσε στο ραδιάκι και ο αγνός αχός μιας καμπάνας που έκρουε πένθημα , ταξιδεύοντας μέσα από τα ερτζιανά ίσαμε την πρύμνη μας , εξάγνίζε το περιβάλλον διώχνοντας μες το λυκαύγισμα τα στερνά αερικά της νύχτας . Στους ολόγυρα ορίζοντες οι ώρες της νύχτας χόρευαν τον αργό ρυθμό τους, και τα σύννεφα ρόδισαν πιά στην ανατολή ξεπροβοδίζοντας τες , καλοσωρίζοντας την νέα αυγή .
Ο ουρανός τώρα είχε γίνει οπάλινος . Όσο τον παρατηρούσα τόσο βυθιζόμουνα στην χαοτική του απεραντοσύνη ...
« Buenos dias chief … »
Η φωνή πίσω από την πλάτη μου με ξάφνιασε , διακόπτωντας την γλυκειά αναπόληση βγαζοντας με από το χαρωπό μου όνειρο .
« Buenos dias , senior practico … » … είχε ανέβει ο πιλότος με τον ατζέντη .
Τράβηξα γιά την πλώρη , με τον λοστρόμο και το τσούρμο να ακολουθούν ξωπίσω μου .
Όπως πάντα ...
Καθώς περνούσαμε την τελευταία τσαμαδούρα , λίγο έξω από την μπούκα του λιμανιού έριξα μια τελευταία ματιά στο γραφικό λιμανάκι , το χωριό και στους γύρω βράχους ...
Το χωριό κοιμόταν ακόμη βαρειά , ακουμπισμένο στη ράχη του μικρού λιμανιου που ξυπνούσε και ο ουρανός ήταν κρυστάλλινος σαν εύθραυστη κρούστα , με λέπτες ξεφτισμένες τούφες αφράτα σύννεφα . Η θάλασσα , γαλαζοπράσινο χαλί , απλωνόταν ακύματη και ευωδίαζε ιώδιο .
Έσκυψα απ έξω χαζεύοντας την πλώρη μας πουσχιζε την ασάλευτη θάλασσα , σαν το ψαλίδι της μάννας όταν έκοβε το πανί . Το πρασινογάλαζο φως της αυγής πότιζε τον ειρηνικό ωκεανό, φωτίζοντας τον εως και δέκα οργυιές βάθος .
Έτσι θέλησε να με αποχαιρετήσει το Ματαράνι .

* * *

Σκουριά και όνειρα …

Σκυφτός εργάζεσαι κι ώρες ατέλειωτες
κτυπάς αμίλητος το ματσακόνι ,
όλος ο κόσμος σου άλμυ και σίδερο
ένα μονόπρακτο που δεν τελειώνει .

Όνειρα που` χτιζες , κάστρα που ρήμαξαν ,
χλωμά φαντάσματα του χθες οι σκέψεις ,
κι ήρθε το σήμερα , άλυκο σάβανο ,
μα πως το όραμα να παραβλέψεις ;

Ψυχή και σώμα μου , ματιά μου πύρινη ,
κάθε σου κίνηση μια αυταπάτη ,
ορμές και πάθη μου , του νου εκτρώματα ,
κι όσες αγάπησα , άγνωστα κράτη .

Σκουριά και θάλασσα , εχθροί μου μοιάζουνε ,
τρώνε τις σάρκες μου και τις στιγμές μου ,
κι έτσι θεριεύουνε και ξαναγίνονται ,
θεές που λάτρεψα και μαγισσές μου .


* * *

[ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ]

Tην θερμή μου καλησπέρα , στην όμορφη παρέα μας ...

[Κατερίνα]

και το πεζό και το έμμετρο
μια ζωγραφιά Γιάννη!!!!

[Μαίρη]

ορμές και πάθη μου , του νου εκτρώματα ,
κι όσες αγάπησα , άγνωστα κράτη

Κάθε φορά και καλύτερος και υπέροχος!!!!
Καλημέρα Γιάννη!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Φανταστικο!!!
Μπραβο Γιαννη την καλημερα μου

[ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ]

Σκουριά και θάλασσα , εχθροί μου μοιάζουνε ,
τρώνε τις σάρκες μου και τις στιγμές μου ,
κι έτσι θεριεύουνε και ξαναγίνονται ,
θεές που λάτρεψα και μαγισσές μου .

φίλε μου θυμίζεις Καββαδία

ευγε σου!!!!!

[ermioni]