Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Ο φάρος ...

Σε βράχο άνυδρο, σε φύκια ριζωμένος

φάρος που ορφάνεψε πριν τέρμηνα επτά,

δειλά προσεύχονταν με ρήματα σεπτά

από βροντές κι αστροπελέκια σμιλεμένος .

Κορμί που έσκαψε το πελαγήσιο μένος

βουβός αγνάντευε τ αγέρωχα σκαριά,

που `φευγαν κι έρχονταν από την Μπαρμπαριά

αρχαίων άστρων την φεγγοβολιά λουσμένος.

Ρωδιούς κανάκευε, γλάρους και τραβερσάδες

του αρχιπέλαγους φευγάτους ταξιδιώτες,

κατατρεγμένους, άγνωστους και μη στρατιώτες

τον βάφτιζαν νεροποντές και καταιγίδες.

Οι εποχές λάθρα κυλούσαν, όπως πάντα

σε τέμπο λάργκο περιστρέφονταν τ` αδράχτι,

που γνέφει τ` άγνωρο ... κι ο χρόνος υπογράφει

παρέα είχε κάποιον μπρούτζινο εξάντα.

.................................................................................

Χάραμα ήτανε ... ξυπνούσε η πολιτεία

φωνές ακούστηκαν ... μπουλντόζες ... φορτηγά,

δυό λέξεις πρόλαβε να πει ψιθυριστά

τα έργα σου άνθρωπε ... κλαθμός και αδικία !!! ...

Aλήθεια πόσα καλοκαίρια περασαν , θυμάσαι αραγε ; ...

Κάπου στον κόσμο ...

Σάββατο, 24 Σεπτεμβρίου 2011, 01:00

- τραβερσάδες = τα μαραμπού, πουλιά που ζουν στον ωκεανό και μοιάζουν με τεράστιους γλάρους.

- τέρμηνο = χρονική μονάδα, που κυμαίνεται από ένα δευτερόλεπτο έως ένα αιώνα

Προβολές: 110

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 24 Σεπτέμβριος 2011 στις 1:20: *

Τα πρωτα χρονια της ζωης μου , στις αρχες της δεκαετιας του `60 , τα εχω στο μυαλο μου συνδυασει με το μικρο περιβολακι που βρίσκονταν απέναντί μας, μπροστα απο το αγαλμα της μητερας στο πασαλιμάνι και τα περίτεχνα μαντεμενια καγκελα στο μικρό μαρμάρινο μπαλκονι του σπιτιου μας .

Μεγαλωσα σ` ενα νεοκλασσικο, σημερινο διατηρητεο , γωνιακο διοροφο κτιριο, στη συμβολή των οδών Βούλγαρη και Γεωργίου. Το ισογειο ηταν μπακαλοταβερνα, ενα ειδος μαγαζιου που αφανισθηκε απο τα αδηφαγα σαγονια του συγχρονου κοσμου ,θυσια στο βωμο του δηθενισμου και του πρεπεισμου , δυο ανιατων ασθενειων της νεας παγκοσμιας πραγματικοτητας που ο πλανητης βιωνει τις τελευταιες δεκαετιες ...

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 24 Σεπτέμβριος 2011 στις 1:23: *

Κι αν μ`όσα λέω ... μοιάζω κάπως γραφικός

αλλόκοτος και νεραϊδοπαρμένος,

συνήθισα στου κόσμου τον κατατρεγμό

ένας τρελλός απελευθερωμένος ...

Καλό σας (μας) ξημέρωμα ...

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 24 Σεπτέμβριος 2011 στις 1:32: Καταπληκτικο!!!

Γιαννη για αλλη μια φορα εντυπωσιαζεις!!!

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 24 Σεπτέμβριος 2011 στις 8:19: *

Γιώργη, σε ευχαριστώ πολύ γιά το εύωσμο στίγμα σου ...

Να είσαι καλά ...

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 24 Σεπτέμβριος 2011 στις 10:12: Καλημερα Γιαννη,υπεροχος οπως παντα!!!!!!!!!!!!!!!!
Συνεχισε να γραφεις συνεχισε να μας ταξιδευεις

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 24 Σεπτέμβριος 2011 στις 17:09: που γνέφει τ` άγνωρο ... κι ο χρόνος υπογράφει

Γιάννη ό τι υπογράφεις ( κι ετούτο) καταπληκτικό!!!!

Σχόλιο από τον/την Παύλος Μελάς στις 24 Σεπτέμβριος 2011 στις 19:00: Καλησπέρα Γιάννη υπέροχο!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 24 Σεπτέμβριος 2011 στις 21:03: όχι στο δηθενισμό, ναι στο διεθνισνό με τα όσα ξέρω,

στα άλλα απόλυτα όμορφος.

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 25 Σεπτέμβριος 2011 στις 1:24: Οι εποχές λάθρα κυλούσαν, όπως πάντα

σε τέμπο λάργκο περιστρέφονταν τ` αδράχτι,

που γνέφει τ` άγνωρο ... κι ο χρόνος υπογράφει

παρέα είχε κάποιον μπρούτζινο εξάντα.

Γιάννη καθόλου γραφικός...σωστός και εύστοχος!!