Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μπλέ γοργόνες ...

Όνειρα πλάθει στο μυαλό γιά μπλέ γοργόνες

καθώς με τέχνη συρματόγασες ματίζει,

κι αν τα μαλλιά του γκρίζαραν σκληροί χειμώνες

ο Αποστόλης ... στα καράβια του αρμενίζει.

Του βαπορίσιου μεροκάματου εργάτης

ναύτης ταγμένος στη σκουριά και στον αγώνα,

ένας λοστρόμος γεννημένος ναυτεργάτης

που γιά τα δίκια πάλεψε μισό αιώνα.

Να γνωριστούμε θέλησε κάποτε η μοίρα

σε κάποιο πλοίο ... στην Αμβέρσα τον Οκτώβρη,

κορμί που μύριζε φιλότιμο κι αλμύρα

κι αν του περρίσευε το θάρρος ... ποιός θα τόβρει.

Μου τριβελίζει την ψυχή `κείνη η σκέψη

στην Αφρική σ`ένα πορνείο της ξεφτίλας,

κείνος παιδί ... μα πριν του πω δεύτερη λέξη

την πόρτα έσπασε ... σε έκρηξη τσαντίλας.

Ακόμα σκέπτομαι τις πελαγίσιες μέρες ...

τις κούφιες ώρες που ο πόνος δυναμώνει,

όταν οι σκέψεις μας ματώνανε στις ξέρες

κι αυτός μονάχος μίλαγε στο ματσακόνι.

Σκυφτός επάνω άπ`το μπότο ανακατεύεις

ρίχνοντας νέφτι στη μπογιά γιά να γλυκάνει,

κι όπως τη μνήμη σου θολά αναμοχλεύεις ...

καμμιά φορά ... να σκέφτεσαι τον κάπτα – Γιάννη ...

* * *

Τον Αύγουστο του 1984 ναυτολογήθηκα στο « ΚΟΝΚΑΡ ΤΡΙΑΙΝΑ » μαραγκός.

Με τον Αποστόλη τον Φλάκα, απο το Αιτωλικο, γνωριστήκαμε το Φθινόπωρο του ίδιου χρόνου, που ανέβηκε λοστρόμος στο καράβι, στην Αμβέρσα.

Σήμερα, εικοσιεπτά ολόκληρα καλοκαίρια μετά, εκφράζω αποτυπώνοντας στο χαρτί τα όσα παρορμητικά η φωνή της ψυχης μου υπαγορεύει γιά εκείνον, την εσώτερη ανάγκη να τον ευχαριστήσω δημόσια, γιά το μέρισμα που του αναλογεί στην διαμόρφωση και την μορφοποίηση του ναυτικού μου χαρακτήρα.

Απόστολε, καλέ μου φίλε, όπου κι`αν βρίσκεσαι, καλή σου ώρα και σ` ευχαριστώ πολύ γιά όλα όσα μου δίδαξες. Μούχεις τάξει πως θα μπαρκάρουμε ξανά παρέα, ε; Το θυμάμαι ... και σε περιμένω !!! . . .

Σάββατο 9 Ιουλίου 2011, 03:00

Εν πλω για Cape Town και Durban ... κάπου κοντά στην πράσινη γραμμή του Ισημερινού.

Προβολές: 105

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 7 μέλη

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 22 Αύγουστος 2011 στις 8:00: *

Καλημέρα σε όλη την παρέα !!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 22 Αύγουστος 2011 στις 8:49: Αναμνησεις ζωντανες που γεμιζουν τη ζωη μας!!!

Γιαννη την καλημερα μου

Σχόλιο από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 22 Αύγουστος 2011 στις 8:55: Θαυμάσια απεικόνιση σκέψεων και καταστάσεων ................!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλημέρα Γιάννη !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 22 Αύγουστος 2011 στις 16:48: Ειναι καταπληκτικο Γιαννη πως μεταφερεις τις αναμνησεις σε στιχους.

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 23 Αύγουστος 2011 στις 0:57: Εύχομαι να σ' "ακούσει" ο καπετάνιος, κάπτα- Γιάννη!

Καταπληκτική αποτύπωση εικόνων και συναισθήματος!!!

Σχόλιο από τον/την Katia στις 23 Αύγουστος 2011 στις 2:37: Υπεροχο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πλακα πλακα.. αρχικα ο ιδιος ο Καβαδιας και μετεπειτα ολοι οι ποιητες-ναυτικοι (συχχνα και στεριανοι) της "σχολης Καβαδια", μας εχετε κανει ξεφτερια σε οτι αφορα την ναυτικη ορολογια!!!!

Εκεινο παντως που κυριολεκτικα ζηλευω και με τρελαινει σε καθε ποστ σου Γιαννη... ειναι οι ημερολογιακες σου σημειωσεις στο τελος!

"Σάββατο 9 Ιουλίου 2011, 03:00

Εν πλω για Cape Town και Durban ... κάπου κοντά στην πράσινη γραμμή του Ισημερινού."......

Μπορω ακομα και να κλαψω σ αυτο το σημειο...!!!

Καλη σου μερα!

Σχόλιο από τον/την Δημήτρης Φάββας στις 23 Αύγουστος 2011 στις 3:42: Γεμάτος αναμνήσεις φίλε μου. Πιστεύω πως όσοι δουλέψαμε σε κάποιον περιορισμένο χώρο με τα ίδια πρόσωπα παρέα μέρα-νύχτα, δεθήκαμε περισσότερο μαζί τους και εκτιμήσαμε κάποιες από τις αρετές τους. Έτσι τους θυμόμαστε!!

Σχόλιο από τον/την Αρτέμης Αξαρλής στις 23 Αύγουστος 2011 στις 10:30: Να γνωριστούμε θέλησε κάποτε η μοίρα

σε κάποιο πλοίο ... στην Αμβέρσα τον Οκτώβρη,

κορμί που μύριζε φιλότιμο κι αλμύρα

κι αν του περρίσευε το θάρρος ... ποιός θα τόβρει. Γνήσια θαλασσινή γκραβούρα ποίησης.

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 23 Αύγουστος 2011 στις 20:08: Σας ευχαριστώ πάρα πολύ γιά τα καλά σας λόγια !!!

Η αγάπη μου σε όλη την παρέα εννοείται !!!

Σχόλιο από τον/την ANNINOΣ ΓΙΑΝΝΗΣ στις 24 Αύγουστος 2011 στις 15:03: Katia,

Βγάζεις πολύ ευαίσθητη ψυχή προς τα έξω, τόσο στα γραπτά σου, όσο και στα διακριτικά σχόλια σου.

Γιά την ιστορία θα σου πω ότι στις ημερολογιακές αναφορές, καθε που ξαναδιαβάζω τα παλαιότερα γραπτά μου ... είναι ακριβώς εκεί που συχνά στέκομαι και κλαίω ...